Zespół zaburzeń oddechowych (RDS) u wcześniaków

Zespół niewydolności oddechowej lub RDS u wcześniaków jest jednym z najczęstszych problemów zdrowotnych spowodowanych wczesnym urodzeniem. Niedojrzałe płuca są winowajcą RDS, co powoduje trudności w oddychaniu.

Twoje przedwcześnie urodzone płuca

Częściami roboczymi płuc są pęcherzyki, małe pęcherzyki w płucach, które podczas oddychania pompują powietrze. Pęcherzyki płucne pokryte są maleńkimi naczyniami krwionośnymi, które przenoszą tlen z powietrza, którym oddychamy, do reszty ciała.

U wcześniaków pęcherzyki płucne nie zawsze działają tak dobrze, jak powinny. Substancja chemiczna zwana środkiem powierzchniowo czynnym zwykle utrzymuje otwarte pęcherzyki płucne, dzięki czemu łatwo wypełnia powietrze i działa wydajnie. Niemowlęta nie mają wystarczającej ilości środka powierzchniowo czynnego, aby utrzymać otwarte pęcherzyki, dopóki nie znajdą się w pobliżu. Kiedy pęcherzyki płucne nie mają wystarczającej ilości środka powierzchniowo czynnego, zapadają się i wymiana gazu nie może nastąpić.

Płuca nie zaczynają jednak tworzyć środka powierzchniowo czynnego aż do późnej fazy ciąży, więc nie mogą utrzymać swoich pęcherzyków płucnych ani dzieci w pełnym wymiarze godzin. Muszą pracować bardzo ciężko, aby wypełnić pęcherzyki płucne, kiedy oddychają i nie dostają wystarczającej ilości tlenu do swoich ciał. Ten stan nazywa się syndromem niewydolności oddechowej lub RDS. Aby uniknąć tego problemu, lekarze często dają bardzo przedwcześnie urodzonym dzieciom jedną lub więcej dawek syntetycznego środka powierzchniowo czynnego.

Twój preemie jest bardziej zagrożony RDS, jeśli:

• u rodzeństwa zdiagnozowano RDS
• matka dziecka cierpiała na cukrzycę ciążową
• dziecko zostało dostarczone przez cesarskie cięcie lub zostało wywołane
• praca była bardzo szybka lub była niezwykle trudna
• dziecko jest jednym z wielokrotności (bliźniaki, trojaczki itp.)

Objawy RDS

Dzieci z RDS będą miały trudności z oddychaniem. Mogą oddychać nozdrzami, kiedy oddychają, oddychać bardzo szybko (zwane tachypneą), wyglądać blado lub lekko niebieskawo-szaro, wydawać jęki lub wzdychać, gdy oddychają lub oddychają tak mocno, że można zobaczyć żebra podczas wdechu.

Aby zdiagnozować RDS, lekarze mogą zastosować jeden lub więcej z kilku testów, w tym prześwietlenie klatki piersiowej, analizę gazów krwi i / lub badanie krwi w celu wykluczenia infekcji lub innych problemów.

Jak traktuje się RDS?

Niektóre przypadki zespołu niewydolności oddechowej są dość łagodne, a inne mogą być bardzo poważne. RDS jest traktowany inaczej w zależności od ciężkości. Opcje leczenia obejmują:

• Czas: Dziecko z łagodną RDS może nie otrzymywać specjalnego leczenia poza ścisłym monitorowaniem przez pierwsze kilka dni życia, dopóki płuca nie zaczną wytwarzać środka powierzchniowo czynnego.
• Wsparcie układu oddechowego: Dzieci z RDS w stopniu od umiarkowanego do ciężkiego mogą potrzebować pomocy w oddychaniu lub dotlenianiu krwi. Podnoszenie układu oddechowego często odbywa się w postaci kaniuli nosowej, ciągłego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (CPAP) lub mechanicznej wentylacji.
• Sztuczny środek powierzchniowo czynny: Niemowlętom z ciężką RDS można podawać środek powierzchniowo czynny bezpośrednio do płuc, aby pomóc płucom pozostać napompowanymi podczas dojrzewania.

Czy RDS można zapobiegać?

Jeśli przedwczesne porody są nieuniknione, ale nie są nieuchronne, wówczas matki otrzymują steroidy, zanim poród może pomóc dziecku w wytworzeniu środka powierzchniowo czynnego. Sterydy działają najlepiej, gdy są podawane od 24 godzin do 7 dni przed urodzeniem, więc nie są przydatne w każdej ciąży.