Nowe i nadchodzące metody leczenia pierwotnego zwłóknienia szpiku

Jedyną leczącą terapią pierwotnej mielofibrozy (PMF) jest przeszczep komórek macierzystych, jednak terapia ta jest zalecana tylko dla pacjentów wysokiego i średniego ryzyka. Nawet w tej grupie, wiek i inne schorzenia mogą zwiększać ryzyko związane z transplantacją, znacznie zmniejszając ryzyko terapii. Ponadto, nie wszyscy ludzie z PMF o wysokim i pośrednim ryzyku będą mieli odpowiedniego dawcę przeszczepu komórek macierzystych (dopasowane rodzeństwo lub dopasowany niespokrewniony dawczyni). Zaleca się, aby osoby z PMF o niskim ryzyku otrzymywały leczenie mające na celu zmniejszenie objawów związanych z chorobą.

Być może twój lekarz doradził, że przeszczep nie jest najlepszą opcją dla ciebie, lub nie można zidentyfikować żadnego odpowiedniego dawcy lub nie tolerowałeś innych terapii pierwszego rzutu dla PMF. Naturalnie możesz zadać następne pytanie - jakie inne opcje leczenia są dostępne? Na szczęście wiele trwających badań próbuje znaleźć dodatkowe opcje leczenia. Omówimy krótko niektóre z tych leków.

Inhibitory JAK2

Ruksolitynib, inhibitor JAK2, był pierwszą celowaną terapią zidentyfikowaną dla PMF. Mutacje w genie JAK2 są związane z rozwojem PMF.

Ruksolitynib jest odpowiednią terapią dla osób z tymi mutacjami, które nie mogą przeszczepić komórek macierzystych. Na szczęście okazało się to pomocne nawet u osób bez mutacji JAK2. Trwają badania mające na celu opracowanie podobnych leków (innych inhibitorów JAK2), które mogłyby być stosowane w leczeniu PMF, jak również łączenie ruksolitynibu z innymi lekami.

Momelotinib jest innym inhibitorem JAK2 badanym w leczeniu PMF. Wczesne badania wykazały, że 45 procent osób, które otrzymały momelotinib, miało zmniejszoną wielkość śledziony. Około połowa badanych osób poprawiła swoją anemię, a ponad 50 procent było w stanie przerwać terapię transfuzją. Małopłytkowość (mała liczba płytek krwi) może się rozwijać i może ograniczać skuteczność. Momelotinib zostanie porównany do ruksolitynibu w badaniach fazy 3 w celu określenia jego roli w leczeniu PMF.

Leki immunomodulujące

Pomalidomid jest lekiem immunomodulującym (leki, które zmieniają układ odpornościowy). Jest związany z talidomidem i lenalidomidem. Na ogół leki te są podawane z prednizonem (lekiem steroidowym).

Talidomid i lenalidomid były już badane jako opcje leczenia w PMF. Mimo, że oboje wykazują korzyści, ich stosowanie jest często ograniczone przez skutki uboczne. Pomalidomid opracowano jako mniej toksyczną opcję. U niektórych pacjentów obserwuje się poprawę niedokrwistości, ale nie zaobserwowano wpływu na wielkość śledziony. Biorąc pod uwagę tę ograniczoną korzyść, trwają badania nad połączeniem polimalidomidu z innymi środkami, takimi jak ruksolitynib do leczenia PMF.

Epigenetyczne leki

Epigenetyczne leki są lekami, które wpływają na ekspresję pewnych genów, a nie fizycznie je zmieniają. Jedną z klas tych leków są środki hypometylujące, które obejmowałyby azacytydynę i decytabinę. Te leki są obecnie stosowane w leczeniu zespołu mielodysplastycznego. Badania dotyczące roli azacytydyny i decytabiny są we wczesnej fazie. Inne leki to inhibitory deacetlyazy histonowej (HDAC), takie jak giwinostat i panobinostat.

Everolimus

Everolimus jest lekiem zaklasyfikowanym jako inhibitor kinazy mTOR i środek immunosupresyjny.Jest to FDA (Food and Drug Administration) zatwierdzone do leczenia kilku nowotworów (piersi, raka nerkowokomórkowego, nowotworów neuroendokrynnych itp.) I zapobiegania odrzucaniu narządów u osób, które otrzymały przeszczep narządów (wątroba lub nerki). Everolimus przyjmuje się doustnie. Wczesne badania wskazują, że może zmniejszyć objawy, wielkość śledziony, anemię, liczbę płytek krwi i liczbę białych krwinek.

Imetelstat

Imetelstat badano w kilku nowotworach i zwłóknieniu szpiku. We wczesnych badaniach wywoływała remisję (zmarłe oznaki i objawy PMH) u niektórych osób z pośrednim lub wysokim ryzykiem PMF.

Jeśli nie zareagujesz na leczenie pierwszego rzutu, zapisanie się do badania klinicznego może dać ci dostęp do nowatorskich terapii. Obecnie istnieje ponad 20 badań klinicznych oceniających możliwości leczenia u osób z mielofibrozą. Możesz omówić tę opcję ze swoim lekarzem.