Rodzaje chorób autoimmunologicznych i leczenie

Mówiąc najprościej, choroba autoimmunologiczna jest związana z nieprawidłowym działaniem układu odpornościowego, co powoduje, że organizm atakuje własne tkanki. Układ odpornościowy organizmu to złożona sieć wyspecjalizowanych komórek i narządów, które chronią przed obcymi substancjami i najeźdźcami. Obce substancje i najeźdźcy mogą obejmować bakterie, pasożyty, niektóre komórki nowotworowe i tkankę przeszczepową. Zwykle układ odpornościowy organizmu reaguje tylko na obce substancje i najeźdźców, aby chronić organizm. Normalne przeciwciała to białka wytwarzane przez układ odpornościowy, aby celować w obcych najeźdźców).

Kiedy układ odpornościowy źle funkcjonuje, ciało błędnie traktuje własne tkanki jako obce i produkuje komórki odpornościowe (limfocyty) i autoprzeciwciała, które celują i atakują te tkanki. Nieodpowiednia reakcja, określana jako reakcja autoimmunologiczna, może powodować stan zapalny i uszkodzenie tkanki.

Reakcja autoimmunologiczna

Być może zastanawiasz się, jak może wystąpić reakcja autoimmunologiczna. Reakcja autoimmunologiczna może zostać wywołana:

• jeśli normalna substancja ciała jest zmieniona, na przykład przez wirus lub lek, powodując, że ciało rozpoznaje ją jako obcą.
• jeśli do ciała dostanie się obca substancja, która jest podobna do normalnej substancji.
• jeśli komórki, które kontrolują produkcję przeciwciał, nieprawidłowo funkcjonują i produkują nieprawidłowe przeciwciała atakujące komórki własne organizmu.
• typowo zlokalizowana substancja w ciele (tj. płyn ustrojowy) jest uwalniana do krwioobiegu, stymulując nienormalną reakcję immunologiczną. Może to być spowodowane urazem.

Choroba autoimmunologiczna nie jest rzadkością

Istnieje ponad 80 rodzajów chorób autoimmunologicznych. Objawy zależą od tego, która część ciała jest dotknięta. Występują zaburzenia autoimmunologiczne ukierunkowane na określone typy tkanki (np. Naczynia krwionośne, skóra lub chrząstka). Inne choroby autoimmunologiczne mogą być ukierunkowane na określony narząd. Każdy organ może być zaangażowany. Do charakterystyk, które zazwyczaj wiążą się z chorobami autoimmunologicznymi należą: stany zapalne, ból, bóle mięśni, zmęczenie i gorączka niskiej jakości. Zapalenie jest zwykle pierwszą oznaką choroby autoimmunologicznej.

Choroby autoimmunologiczne dotykają ponad 23,5 milionów Amerykanów, zgodnie z womenshealth.gov. AARDA.org podaje, że 50 milionów Amerykanów żyje z chorobą autoimmunologiczną, z czego 75% to kobiety. Podczas gdy niektóre choroby autoimmunologiczne występują rzadko, wiele z nich jest wspólnych. Choroby autoimmunologiczne mogą dotknąć każdego, ale uważa się, że niektórzy ludzie mają genetyczną predyspozycję do rozwoju choroby autoimmunologicznej w pewnych okolicznościach (tj. Coś działa jako czynnik wyzwalający). Ludzie obciążeni większym ryzykiem rozwoju choroby autoimmunologicznej to:

• kobiety w wieku rozrodczym.
• osoby z rodzinną historią chorób autoimmunologicznych.
• ludzie, którzy mają określone ekspozycje środowiskowe, które mogą działać jako czynnik uruchamiający.
• ludzie danej rasy lub pochodzenia etnicznego.

Wiele rodzajów zapalenia stawów uważa się za choroby autoimmunologiczne, w tym:

• Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
• Toczeń
• Reumatoidalne zapalenie stawów
• Młodzieńcze zapalenie stawów
• Twardzina
• Zapalenie skórno-mięśniowe
• Choroba Behceta
• Nietolerancja glutenu
• Choroba Leśniowskiego-Crohna / wrzodziejące zapalenie jelita grubego
• zespół Sjogrena
• Reaktywne zapalenie stawów
• Mieszana choroba tkanki łącznej
• Zjawisko Raynauda
• Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic / czasowe zapalenie tętnic
• Poliamigrafia reumatyczna
• Nitozę tętnicową
• Zapalenie wielomięśniowe
• Takayasu arteritis
• Granulomatosis with polyangiitis
• Zapalenie naczyń

Inne choroby autoimmunologiczne obejmują łysienie plackowate, zespół antyfosfolipidowy, autoimmunologiczne zapalenie wątroby, cukrzycę typu 1, chorobę Gravesa-Basedowa, zespół Guillain-Barre'a, chorobę Hashimoto, niedokrwistość hemolityczną, idiopatyczną plamicę małopłytkową, chorobę zapalną jelit, stwardnienie rozsiane, miastenię ciężką, pierwotną marskość żółciową, łuszczyca i bielactwo.

Przewlekły zespół zmęczenia i fibromyalgia nie są uważane za choroby autoimmunologiczne. Stało się to źródłem nieporozumień, ponieważ niektóre objawy przewlekłego zmęczenia i fibromyalgia nakładają się na kilka chorób autoimmunologicznych.

Jest to nakładanie się objawów z innymi chorobami autoimmunologicznymi, a także z chorobami, które nie są autoimmunologiczne, które mogą uczynić diagnozę procesem żmudnym. Według AARDA.org większość pacjentów z chorobą autoimmunologiczną trwa dłużej niż 4 lata i może zobaczyć do 5 lekarzy, zanim zostaną prawidłowo zdiagnozowani.

Leczenie choroby autoimmunologicznej

Leczenie choroby autoimmunologicznej koncentruje się na kontrolowaniu reakcji autoimmunologicznej za pomocą leków immunosupresyjnych. Kortykosteroidy można stosować do kontrolowania stanu zapalnego i tłumienia układu odpornościowego. Inne opcje leczenia zależą od specyficznej choroby autoimmunologicznej. Leki biologiczne, na przykład, są obecnie powszechnie stosowane w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów lub innych zapalnych typów zapalenia stawów.