Zapobieganie i leczenie owrzodzeń ciśnieniowych po zabiegach chirurgicznych

Odleżyny, znane również jako odleżyny lub odleżyny, są uszkodzeniem skóry i potencjalnie tkanek pod skórą. Ten rodzaj urazu jest spowodowany naciskiem na obszar, który może być spowodowany ciężarem ciała, urządzeniami medycznymi lub brakiem ruchu. Obszary kostne bez tłuszczu i mięśni pod skórą są bardziej narażone na wrzody niż obszary z tłuszczem i mięśniami. Na przykład mostek nosa jest pokryty skórą nad chrząstką i stanowi obszar wysokiego ryzyka powstawania owrzodzeń.

Pacjenci operacyjni są szczególnie narażeni na odleżyny, ponieważ są trzymani w jednej pozycji przez dłuższy czas i nie mogą się poruszać podczas zabiegu. Osoba, która jest przytomna, może odczuwać ból lub dyskomfort, gdy leży w jednej pozycji zbyt długo i reaguje na to odczucie, przesuwając lub regulując pozycję ciała. Osoba, która jest uspokojona, poddana znieczuleniu lub jest zbyt chora, aby się poruszyć, nie może zrobić tego samego.

Zapobieganie podczas operacji

Jednym z najlepszych sposobów zapobiegania powstawaniu odleżyn jest częsty ruch, szczególnie stania i chodzenia, ale nie jest to możliwe podczas operacji. Zamiast tego, ponieważ pacjent pozostaje nieruchomy podczas znieczulenia ogólnego, zapobieganie owrzodzeniom spada na personel sali operacyjnej i sprzętu.

Wiele sal operacyjnych korzysta teraz z wyściełanych stołów operacyjnych, które wykorzystują wiele różnych materiałów, aby zapewnić pacjentowi miękką poduszkę do leżenia przez dłuższy czas. Personel sali operacyjnej zwraca również uwagę na obszary kostne, takie jak mostek nosa, który może odczuwać presję z maski oddechowej używanej podczas znieczulenia. Dla niektórych mostek nosa jest wyścielony małym opatrunkiem, dla innych puszysty podkład może być umieszczony pod łokciem lub biodrem.

Zapobieganie po operacji

Po operacji, zapobieganie odleżynom jest obowiązkiem zarówno pielęgniarki, jak i pacjenta. Pacjent jest odpowiedzialny za prawidłowe przyjmowanie leków, wstawanie i chodzenie tak szybko, jak to możliwe. Pielęgniarki są odpowiedzialne za wczesną identyfikację pacjentów, którzy są narażeni na ryzyko uszkodzenia skóry, oraz wprowadzenie środków zapobiegawczych, jak również określenie odleżyn, które rozwijają się tak szybko, jak to możliwe. Pielęgniarki są również odpowiedzialne za częste zmiany pacjentów, którzy nie mogą wstać z łóżka lub się odwrócić. Pielęgniarki mogą również podkładać stopy, kostki i inne kości, jeśli pacjent jest narażony na uszkodzenie skóry. Są również przeszkoleni, aby zapobiec urazom tnącym, co jest kolejnym rodzajem obrażeń skóry spowodowanych przez poruszanie się, poprzez używanie arkuszy pod pacjentem, aby zmniejszyć tarcie na skórze.

U niektórych pacjentów można zastosować specjalne łóżka, które mogą zmniejszyć powstawanie odleżyn.

Czynniki ryzyka

Istnieje wiele czynników ryzyka powstawania odleżyn, a niezdolność do poruszania się często jest jedną z najważniejszych. Pacjenci w szpitalach, którzy nie są w stanie samodzielnie się poruszać, są zwykle ustawiani w nowej pozycji co najmniej co dwie godziny, aby zapobiec powstawaniu odleżyn.

Inne czynniki ryzyka obejmują:

• Cukrzyca
• Całkowity czas w sali operacyjnej (może obejmować wiele operacji)
• Wiek (starsi pacjenci częściej chorują na wrzody)
• Stosowanie leków zwanych wazopresorami w celu zwiększenia ciśnienia krwi
• Wyższe ryzyko w skali Bradena, narzędzie używane do określenia poziomu ryzyka pacjenta jako kandydata na chirurga
• Niski wskaźnik masy ciała (szczuplejsi pacjenci są bardziej zagrożeni, są mniej "puszyste" i bardziej "kościste")

Inscenizacja

Oszacowanie odleżyn jest sposobem kategoryzacji ciężkości urazu. Różne typy odleżyn wymagają leczenia, które znacznie się różni w zależności od tego, jak poważny jest wrzód. Niektóre odleżyny są wyściełane bandażem, aby zatrzymać dalsze uszkodzenia, podczas gdy inne mogą wymagać jednej lub więcej operacji do naprawy i leczenia.

Kategoria / Etap I Nieplamiący rumień:Nienaruszona skóra z nieplamiącym zaczerwienieniem zlokalizowanego obszaru, zwykle na wyrostku kostnym. Ciemno zabarwiona skóra może nie mieć widocznego blanszowania; jego kolor może różnić się od otoczenia. Obszar ten może być bolesny, twardy, miękki, cieplejszy lub chłodniejszy w porównaniu do sąsiedniej tkanki.

Kategoria / Stopień II Grubość częściowa:Częściowa utrata grubości skóry przedstawiająca płytko otwarty wrzód z czerwonym różowym łożyskiem rany. Może również występować w postaci nienaruszonego lub otwartego / pękniętego blistra wypełnionego surowicą lub sero-sangu.

Kategoria / Stopień III Utrata skóry w pełnej grubości:Utrata tkanki w pełnej grubości. Tłuszcz może być widoczny, ale kości, ścięgna lub mięśnie nie narażony. Głębokość odleżyny kategorii / stopnia III zależy od lokalizacji. Mostek nosa, uszu, głowy i kostki nie ma tkanki tłuszczowej i może być płytki. W przeciwieństwie do tego, obszary złogów tłuszczu mogą wywoływać wyjątkowo głębokie odleżyny Kategorii / Stopień III.

Kategoria / Etap IV Utrata tkanki o pełnej grubości:Utrata tkanki przy pełnej grubości z odsłoniętą kością, ścięgnem lub mięśniami.Głębokość odleżyny Kategorii / Stopnia IV różni się w zależności od lokalizacji anatomicznej. T Odsłonięte kości / mięśnie są widoczne lub można je łatwo wyczuć.

Niegromowane / Niesklasyfikowane: utrata grubości skóry lub tkanki w pełnej grubości, nieznana głębokość (ta kategoria jest używana w Stanach Zjednoczonych):Utrata tkanki w pełnej grubości, w której faktyczna głębokość owrzodzenia jest całkowicie zasłonięta przez tkankę zwaną lakiem lub strupem w ranie. Dopóki nie usunie się tyle slough i / lub strupa, aby odsłonić podstawę rany, nie można określić rzeczywistej głębokości.