Zarządzanie cukrzycą typu 1 u nastolatków

Trudno jest mieć nastolatka bez dodawania cukrzycy typu 1 do miksu. Na początek mamy ciągle zmieniający się rozkład zajęć, przyjaciół i nastrój nastolatka. Ale nastolatkowie, którzy cierpią na cukrzycę typu 1, muszą sprostać specjalnym wyzwaniom. Nie tylko nastolatki doświadczają typowych społecznych i emocjonalnych zmagań związanych z dorastaniem, ale także muszą zmagać się z wahaniami hormonalnymi, które wpływają na ich gospodarkę cukrzycową. Oto jak sobie poradzić.

Hormonalne wzloty i upadki

Te same hormony, które powodują bodźce wzrostowe u dziecka, mogą również wpływać na poziom cukru we krwi. Wraz ze wzrostem hormonu wzrostu podczas wczesnych i średnich nastolatków, jej ciało staje się mniej wrażliwe na insulinę. W rezultacie wysokie poziomy glukozy są powszechne u nastolatków. Gdy dorośli osiągają pełny wzrost, te hormony hamujące insulinę mają tendencję do zmniejszania się. Aby zrekompensować te zmiany, należy porozmawiać z lekarzem na temat zwiększania insuliny nastolatków w ciągu tych lat.

Czy to dojrzewanie czy cukrzyca?

Oprócz wyższych poziomów cukru we krwi, możesz zauważyć, że twoja nastolatka ma tendencje do wahań nastroju od czasu do czasu. Większość rodziców zakłada, że ​​ta emocjonalna kolejka górska jest naturalną częścią dorastania. Ale zmiana nastroju może być również objawem niskiego poziomu cukru we krwi. Jako rodzic może być trudne rozróżnienie, czy twoja nastolatka ma reakcję hipoglikemiczną, czy rozmyśla nad ostatnim konfliktem z przyjacielem. Nagłe zmiany zachowań, takie jak płacz, złość lub drażliwość, zawsze powinny być podejrzane, jeśli nie ma widocznych przyczyn takiej reakcji. Częstsze badania krwi mogą być konieczne, aby wykluczyć niski poziom cukru we krwi.

Stwórz forum dla nastolatków

Nastolatkowie potrzebują bezpiecznego miejsca, aby omówić swoje zmagania na temat dorastania, a zwłaszcza tego, co przeżywają w wyniku cukrzycy. Niektóre nastolatki czują się swobodnie rozmawiając z rodzicami; inni nie.Ale niezależnie od tego, czy Twoje dziecko mówi do ciebie, innego członka rodziny czy zaufanego przyjaciela, potrzebuje forum, by wyrazić swoje emocje związane z wyzwaniami, przed którymi stają.

Ważne jest również, aby szukać objawów depresji u nastolatków. Chociaż normalne zmiany hormonalne w wieku dojrzewania nie powodują depresji, nastolatki z cukrzycą są bardziej podatne na depresję niż osoby z przewlekłą chorobą. Jeśli zauważysz którykolwiek z typowych objawów depresji, rozważ posiadanie dziecka:

• Omów te objawy ze swoim lekarzem.
• Porozmawiaj z doradcą zdrowia psychicznego, który rozumie cukrzycę typu 1. Twój lekarz powinien być w stanie polecić kogoś w twojej okolicy.
• Omawiaj wyzwania związane ze szkołą ze szkolnym pracownikiem socjalnym.

Buduj zaufanie i kompetencje

Część życia z cukrzycą jako nastolatka uczy się stopniowo przejmować codzienne zarządzanie jej stanem. Kiedy nastolatek czuje, że cukrzyca prowadzi swoje życie, jest mniej prawdopodobne, że poczuje motywację do przestrzegania planu leczenia cukrzycy. Jako rodzic, twoim celem jest wzmocnienie pozycji twojego dziecka poprzez pokazanie jej, że jej wybory i decyzje mają znaczenie.

Jednym ze sposobów, aby to zrobić, jest pozwolić jej uczestniczyć w procesie podejmowania decyzji, ponieważ dotyczy ona równoważenia jej stylu życia z insulinoterapią, testami glukozy, posiłkami i ćwiczeniami. Dyskusja powinna się koncentrować na gdy (nie, czy) ona robi te rzeczy.

Może to stanowić większe wyzwanie dla niektórych rodzin niż dla innych. Wykorzystaj dostępne zasoby (w tym zespół opieki zdrowotnej). Pomaganie twojemu nastolatkowi budować własność nad zarządzaniem cukrzycą jest cenną umiejętnością, której będzie potrzebować do końca życia.