Rola substancji P w zapaleniu stawów i zapaleniu

Substancja P została odkryta początkowo w 1931 roku, ale jej znaczenie w ciele trwało dziesiątki lat. W latach 50. ustalono, że substancja P jest neuroprzekaźnikiem. Komórki nerwowe komunikują się za pośrednictwem neuroprzekaźników. Stwierdzono, że substancja P działa jako przekaźnik bólu rogu grzbietowego. Róg grzbietowy składa się z neuronów czuciowych i znajduje się na wszystkich poziomach rdzenia kręgowego. W latach 70. XX wieku ujawniono biochemiczne właściwości substancji P. Substancja P została zidentyfikowana jako białko złożone z sekwencji aminokwasów.

Rola substancji P w ciele

Przeprowadzono liczne badania na zwierzętach i in vitro, aby lepiej zrozumieć rolę substancji P w organizmie. Badacze odkryli, że substancja P wywołuje ból w procesie zwanym nocycepcją. Nocyceptor jest czuciowym neuronem lub komórką nerwową, która reaguje na potencjalnie szkodliwe bodźce sygnalizując rdzeń kręgowy i mózg. Nocycepcja powoduje percepcję bólu. Stwierdzono również, że substancja P ma działanie prozapalne.

Substancja P i jej główny receptor, receptor neurokininy-1 (NK-1), są obecne w neuronach zlokalizowanych w całej neuro-osie (osi biegnącej przez mózg i rdzeń kręgowy). Te neurony odgrywają rolę w bólu, stresie i lęku. Substancja P występuje również w układzie limbicznym ośrodkowego układu nerwowego, w tym podwzgórza i jądrze migdałowatym. Obszary te są powiązane z zachowaniami emocjonalnymi.

Poza percepcją bólu, stresem i lękiem stwierdzono, że substancja P odgrywa również rolę w wielu innych reakcjach fizjologicznych:

• wymioty
• zachowanie obronne
• zmiana napięcia sercowo-naczyniowego
• pobudzenie wydzielania śliny
• skurcz mięśni gładkich
• rozszerzenie naczyń krwionośnych

Substancja P i zapalenie stawów

Naukowcy zbadali udział substancji P w zapaleniu stawów i chorobie zapalnej. Aby substancja P odgrywała rolę w zapaleniu stawów, układ nerwowy musi brać udział w patofizjologii zapalenia stawów. Do stawu musi być unerwienie nerwu czuciowego. Pewne ustalenia sugerują, że tak jest:

• Substancja P została znaleziona w określonych kluczowych lokalizacjach.
• Substancja P występuje w większym stężeniu w płynie maziowym pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów.
• Liczba receptorów substancji P jest różna w tkance reumatoidalnej.

Levine i in. zaproponował, że mechanizmy neuronalne mogą stanowić wyjaśnienie niektórych ważnych cech reumatoidalnego zapalenia stawów: konkretne stawy są bardziej podatne na zapalenie stawów; konkretne stawy rozwijają bardziej poważne zapalenie stawów; a wzór stawów dotkniętych reumatoidalnym zapaleniem stawów jest obustronny i symetryczny. Lotz i wsp. odkrył inną możliwą rolę substancji P w zapaleniu stawów. Lotz i jego zespół wykazali, że substancja P może stymulować synowiocyty (komórki maziowe) w reumatoidalnym zapaleniu stawów. Substancja P zwiększała uwalnianie prostaglandyny i kolagenazy z synowiocytów.

Kierowanie substancji P

Czy badanie roli substancji P zapewniło nowy cel leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów? Nie dokładnie. Jednak naukowcy twierdzą, że istnieje potencjał, aby antagonista receptora NK1 (bloker) mógł zostać opracowany jako leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów. W międzyczasie:

• Glukokortykoidy mogą zmniejszać zapalenie, które powstaje w tkance nerwowej, zmniejszając ekspresję NK-1, jednocześnie zwiększając wytwarzanie enzymu, który powoduje degradację substancji P.
• Miejscowa kapsaicyna może zubożyć substancję P z miejscowych zakończeń nerwowych w celu złagodzenia bólu. Według reumatologa, doktora Scotta J. Zashina, kapsaicyna może zająć od 1 do 4 tygodni. Aby zachować korzyści z łagodzenia bólu, kapsaicyna musi być ponownie stosowana zgodnie z zaleceniami.

Rola substancji P w ostrym bólu po zabiegach chirurgicznych

Informacje na temat roli substancji P w ostrym bólu nocycepcji po zabiegu u pacjentów z przewlekłym stanem zapalnym są nieco rzadkie, podobnie jak informacje o związku między zmianami poziomu substancji P i nasileniem bólu. Według PLoS One (2016), naukowcy zbadali korelację pomiędzy zmianami poziomu substancji P i intensywnym natężeniem bólu u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, którzy przeszli operację ortopedyczną. Naukowcy odkryli, że korelacja między intensywnym natężeniem bólu a stężeniem substancji P wystąpiła po operacji u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, ale nie była wykrywalna w płynie odwadniającym.