Objawy kardiomiopatii rozszerzonej i leczenie

Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest najczęstszym z trzech rodzajów kardiomiopatii (choroby mięśnia sercowego), pozostałe dwa to kardiomiopatia przerostowa i kardiomiopatia restrykcyjna.

W rozszerzonej kardiomiopatii mięsień sercowy ulega osłabieniu i nie jest w stanie normalnie się kurczyć. Aby zrekompensować to osłabienie, mięsień sercowy "rozciąga się", powodując poszerzenie serca (zwłaszcza lewej komory). Symbolem rozszerzonej kardiomiopatii jest więc osłabione, powiększone serce.

Przyczyny

Wszystko, co może osłabić mięsień sercowy - co wiąże się z zaskakującą liczbą schorzeń - może prowadzić do rozszerzonej kardiomiopatii. Bardziej powszechne schorzenia, które mogą powodować rozszerzenie kardiomiopatii, obejmują chorobę wieńcową (CAD), różne infekcje, nadciśnienie i chorobę zastawki serca. Niedobory żywieniowe, nadużywanie alkoholu lub kokainy, ciąża, arytmie serca, nagły szok emocjonalny, nieprawidłowości genetyczne, choroby tarczycy i zaburzenia autoimmunologiczne są jednymi z innych możliwych przyczyn.

Objawy

Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest najczęstszą przyczyną niewydolności serca. W rzeczywistości większość osób - w tym wielu lekarzy - używa terminu "niewydolność serca" jako wirtualnego synonimu rozszerzonej kardiomiopatii. W związku z tym nie powinno dziwić, że objawy kardiomiopatii rozstrzeniowej są klasycznymi objawami niewydolności serca. Należą do nich duszność (duszność), obrzęk stóp i kostek, osłabienie, słaba tolerancja wysiłku, kołatanie serca i zawroty głowy.

Diagnoza

Rozpoznanie kardiomiopatii rozstrzeniowej zależy od wykrycia powiększenia komór serca, zwłaszcza lewej komory. Wykrywanie dylatacji lewej komory można osiągnąć najprościej za pomocą echokardiogramu lub skanowania MUGA.

Kluczową informacją uzyskaną z echokardiogramu lub skanu MUGA jest frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF), która jest proporcją objętości krwi, którą lewa komora wyrzuca z każdym uderzeniem serca. Normalna LVEF wynosi 50% lub więcej (co oznacza, że ​​normalnie lewa komora wyrzuca co najmniej połowę objętości krwi). W kardiomiopatii rozstrzeniowej LVEF jest niezmiennie zmniejszona poniżej 50%.

Stopień zmniejszenia LVEF jest na ogół dokładnym odzwierciedleniem ilości uszkodzeń, które poniosła lewa komora. Wielokrotne powtarzanie pomiaru LVEF może wykazać, że kardiomiopatia danej osoby z czasem się pogarsza lub poprawia.

Leczenie

Po wykryciu kardiomiopatii rozstrzeniowej pierwszą sprawą powinno być przeprowadzenie dokładnej oceny w celu zidentyfikowania potencjalnie odwracalnej przyczyny. W tym wysiłku żaden kamień nie powinien pozostać odwrócony, ponieważ pozbycie się przyczyny jest często najlepszym sposobem na powstrzymanie pogorszenia czynności serca, aw niektórych przypadkach na odwrócenie tego. W związku z tym szczególnie ważne jest poszukiwanie CAD, zaburzeń zastawek serca, niedoborów żywieniowych, ukrytego spożycia alkoholu lub kokainy oraz chorób tarczycy.

Szukając potencjalnej przyczyny, należy zastosować agresywne leczenie w celu zmniejszenia objawów, a także w celu powstrzymania pogorszenia czynności serca. Udowodniono, że kilka linii terapii przedłuża czas przeżycia i minimalizuje objawy u osób z rozszerzoną kardiomiopatią, a terapia tego stanu szybko postępuje.

Niestety, badania wciąż pokazują, że duża część osób z rozszerzoną kardiomiopatią nie otrzymuje optymalnej opieki. Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich ma rozszerzoną kardiomiopatię, musisz zapoznać się z terapią, którą powinieneś przyjmować - i upewnij się, że rozmawiasz o tym z lekarzem. Ogólnie dobrym pomysłem jest, aby kardiolog nadzorował twoją opiekę, zarówno w celu upewnienia się, że twoje leczenie jest zgodne z normami, jak i aby być na bieżąco z wszelkimi możliwymi przełomami w leczeniu tego bardzo poważnego stanu.