Jak leczy się białaczkę

Leczenie białaczki zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju i podtypu choroby, stadium, wieku pacjenta i ogólnego stanu zdrowia. Ponieważ białaczka jest rakiem komórek krwi, które przemieszczają się po całym organizmie, lokalne terapie takie jak chirurgia i radioterapia są rzadko stosowane. Zamiast tego, takie opcje jak agresywna chemioterapia, przeszczep szpiku kostnego / komórek macierzystych, terapia celowana (inhibitory kinazy tyrozynowej), przeciwciała monoklonalne, immunoterapia i inne mogą być stosowane same lub w kombinacji. Nawet okres czujnego oczekiwania może być odpowiedni w niektórych przypadkach.

Większość osób cierpiących na białaczkę będzie kierować zespołem specjalistów medycznych, ze specjalistą w zakresie chorób krwi i raka (hematolog / onkolog) prowadzącym grupę. Leczenie białaczki, szczególnie ostrej białaczki, bardzo często powoduje niepłodność. Z tego powodu osoby, które mogą chcieć mieć dziecko w przyszłości, powinny omówić zachowanie płodności przed zaczyna się leczenie.

Podejścia według typu choroby

Przed omówieniem różnych rodzajów leczenia pomocne jest zrozumienie wspólnych początkowych podejść do leczenia różnych typów białaczek. Może okazać się użyteczne zejście do typu, który został zdiagnozowany, a następnie przejść do przodu do szczegółowych opisów każdej opcji.

Ostra białaczka limfatyczna (ALL)

W przypadku ostrej białaczki limfatycznej (ALL) leczenie choroby może trwać kilka lat. Rozpoczyna się od leczenia indukcyjnego i celem remisji. Następnie podaje się chemioterapię konsolidacyjną (kilka cykli), aby zająć się pozostałymi komórkami nowotworowymi i zmniejszyć ryzyko nawrotu. Ewentualnie niektórzy ludzie mogą otrzymać przeszczep komórek krwiotwórczych (choć rzadziej niż z AML).

Po terapii konsolidacyjnej podaje się chemioterapię podtrzymującą (zazwyczaj niższą dawkę) w celu dalszego zmniejszenia ryzyka nawrotu, a celem jest długoterminowe przeżycie. Jeśli w ośrodkowym układzie nerwowym znajdują się komórki białaczkowe, chemioterapię podaje się bezpośrednio do płynu mózgowo-rdzeniowego (chemioterapia dooponowa). Radioterapię można również stosować, jeśli białaczka rozprzestrzeniła się na mózg, rdzeń kręgowy lub skórę. Dla tych, którzy mają ALL z chromosomem Philadelphia, można również zastosować ukierunkowaną terapię asparaginazą.

Niestety, leki chemioterapeutyczne nie wnikają do mózgu i rdzenia kręgowego z powodu obecności bariery krew-mózg, szczelnej sieci naczyń włosowatych, która ogranicza zdolność toksyn (takich jak chemioterapia) do wejścia do mózgu. Z tego powodu wiele osób jest leczonych profilaktycznie, aby zapobiec pozostawaniu komórek białaczki w centralnym układzie nerwowym.

Ostra białaczka szpikowa (AML)

Podobnie jak w przypadku ALL, leczenie ostrej białaczki szpikowej (AML) zwykle rozpoczyna się od chemioterapii indukcyjnej. Po uzyskaniu remisji można podać dalszą chemioterapię lub, w przypadku osób z wysokim ryzykiem nawrotu, przeszczep komórek macierzystych. Wśród leków na białaczkę, te na AML wydają się być najbardziej intensywne i tłumią układ odpornościowy w największym stopniu.Osoby w wieku powyżej 60 lat mogą być leczone z mniej intensywną chemioterapią lub opieką paliatywną, w zależności od podtypu białaczki i ogólnego stanu zdrowia. Ostra białaczka promielocytowa (APL) jest leczona dodatkowymi lekami i ma bardzo dobre rokowanie.

Przewlekła białaczka limfatyczna

We wczesnych stadiach przewlekłej białaczki limfatycznej okres bez leczenia odnosi się do uważnego wyczekiwania, co jest często najlepszą "opcją leczenia". Często jest to najlepszy wybór, nawet jeśli liczba białych krwinek jest bardzo wysoka. W przypadku pojawienia się pewnych objawów, ustaleń fizycznych lub zmian w badaniach krwi leczenie rozpoczyna się często od połączenia chemioterapii i przeciwciała monoklonalnego.

Przewlekła białaczka szpikowa

W przypadku przewlekłej białaczki szpikowej (CML) inhibitory kinazy tyrozynazy (TKI, rodzaj terapii celowanej) zrewolucjonizowały leczenie choroby i doprowadziły do ​​dramatycznej poprawy przeżycia w ciągu ostatnich dwóch dekad. Leki te celują w białko BCR-ABL, które powoduje wzrost komórek nowotworowych. W przypadku oporności na dwa lub więcej z tych leków, nowszy lek do chemioterapii został zatwierdzony w 2012 roku. Pegylowany interferon (rodzaj immunoterapii) może być stosowany u osób, które nie tolerują TKI. W przeszłości przeszczepienie komórek krwiotwórczych było leczeniem z wyboru dla CML, ale obecnie jest stosowane rzadziej i głównie u młodszych osób z tą chorobą.

Czujne czekanie

Większość białaczek jest leczonych agresywnie po zdiagnozowaniu, z wyjątkiem CLL. Wiele osób z tego rodzaju białaczką nie wymaga leczenia we wczesnych stadiach choroby, a okres uważnego oczekiwania lub aktywnego nadzoru uważany jest za realną standardową opcję leczenia.

Czujne czekanie nie oznacza tego samego, co poprzednie leczenie i nie zmniejsza przeżywalności, gdy jest odpowiednio stosowane. Zamiast tego, liczba krwinek wykonywana jest co kilka miesięcy, a leczenie jest inicjowane, jeśli objawy konstytucyjne (gorączka, nocne poty, zmęczenie, utrata masy ciała przekraczają 10 procent masy ciała), postępujące zmęczenie, postępująca niewydolność szpiku kostnego (z niską krwinką czerwoną lub liczba płytek krwi), boleśnie powiększone węzły chłonne, znacznie powiększona wątroba i / lub śledziona lub powstaje bardzo wysoka liczba białych krwinek.

Chemoterapia

Chemioterapia jest podstawą leczenia ostrej białaczki i często jest łączona z monoklonalnym przeciwciałem przeciwko CLL. Może być również stosowany w CML, który stał się odporny na terapię celowaną.

Chemioterapia działa poprzez eliminowanie szybko dzielących się komórek, takich jak komórki rakowe, ale może również wpływać na prawidłowe komórki, które dzielą się szybko, takie jak te w mieszkach włosowych. Najczęściej jest podawany jako chemioterapia skojarzona (dwa lub więcej leków), z różnymi lekami działającymi w różnych miejscach cyklu komórkowego. Wybrane leki chemioterapeutyczne i sposób ich stosowania różni się w zależności od rodzaju leczonej białaczki.

Chemioterapia indukcyjna

Chemioterapia indukcyjna jest często pierwszą terapią stosowaną u osób z ostrą białaczką. Celem tego leczenia jest obniżenie poziomu komórek białaczkowych we krwi do niewykrywalnego poziomu. To nie znaczy, że rak jest wyleczony, ale tylko, że nie można go wykryć patrząc na próbkę krwi.

Drugim celem terapii indukcyjnej jest zmniejszenie liczby komórek rakowych w szpiku kostnym, aby można było wznowić normalną produkcję różnych typów komórek krwi. Niestety, po terapii indukcyjnej konieczne jest dalsze leczenie, aby rak nie powtórzył się.

W przypadku AML powszechna terapia indukcyjna nazywana jest protokołem 3 + 7. Obejmuje to trzy dni antracykliny, albo Idamycynę (idarubicynę) albo cerubidynę (daunorubicynę), wraz z siedmiodniowym ciągłym wlewem Cytosar U lub Depocyt (cytarabina). Leki te są często podawane przez centralny cewnik żylny w szpitalu (ludzie są zwykle hospitalizowani przez pierwsze cztery do sześciu tygodni leczenia). W przypadku młodszych osób większość osiągnie remisję.

W przypadku ALL, chemioterapia zwykle obejmuje kombinację czterech leków:

• Antracyklina, zwykle albo cerubidyna (daunorubicyna), albo adamamycyna (doksorubicyna)
• Oncovin (winkrystyna)
• Prednison (kortykosteroid)
• Asparaginaza: albo Elspar lub L-Asnase (asparaginaza) lub Pegaspargase (asparaginaza Peg)

Chorzy na ALL z dodatnim chromosomem Filadelfia oraz osoby powyżej 60 roku życia mogą być leczeni inhibitorem kinazy tyrozynowej, takim jak Sprycel (dasatinib). Po uzyskaniu remisji stosuje się zapobiegawcze leczenie ośrodkowego układu nerwowego, aby zapobiec pozostawaniu komórek białaczki w mózgu i rdzeniu kręgowym.

W przypadku ostrej białaczki promielocytowej (APL) terapia indukcyjna obejmuje również lek ATRA (kwas all-trans-retinowy), czasami w połączeniu z Trisenoxem lub ATO (arsen tritlenek arsenu).

Podczas gdy terapia indukcyjna często osiąga pełną remisję, konieczna jest dalsza terapia, aby białaczka się nie powtórzyła.

Konsolidacja i intensyfikacja chemioterapii

W przypadku ostrych białaczek, opcje po chemioterapii indukcyjnej i remisji obejmują albo dalszą chemioterapię (chemioterapia konsolidacyjna), albo chemioterapię w dużej dawce plus przeszczep komórek macierzystych. W przypadku AML najczęstszym leczeniem jest od trzech do pięciu kursów kolejnej chemioterapii, jednak w przypadku osób z chorobą wysokiego ryzyka często zaleca się przeszczep komórek macierzystych. W przypadku ALL po chemioterapii konsolidacyjnej następuje zwykle chemioterapia podtrzymująca, ale przeszczep komórek macierzystych może być również zalecany niektórym osobom.

Chemioterapia podtrzymująca (dla WSZYSTKICH)

W przypadku ALL, konieczna jest dalsza chemioterapia po indukcyjnej i konsolidacyjnej chemioterapii w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu i poprawy długoterminowego przeżycia.Często stosowane leki obejmują metotreksat lub 6-MP (6-merkaptopurynę).

Chemioterapia dla CLL

Gdy objawy występują w CLL, zaleca się zwykle połączenie leku chemioterapeutycznego Fludara (fludarabina) z cytokarbanem (lub cyklofosfamidem) lub bez niego, wraz z przeciwciałem monoklonalnym, takim jak Rituxan (rytuksymab). Alternatywnie można zastosować lek chemioterapeutyczny Treanda lub Bendeka (bendamustyna) z przeciwciałem monoklonalnym.

Chemioterapia dla CML

Podstawą leczenia CML są przeciwciała monoklonalne, ale czasami może być zalecana chemioterapia. Leki takie jak Hydrea (hydroksymocznik), Ara-C (cytarabina), Cytoxan (cyklofosfamid), Oncovin (winkrystyna) lub Myleran (busulfan) mogą być stosowane do obniżenia bardzo wysokiej liczby krwinek białych lub powiększonej śledziony.

W 2012 r. Nowy lek do chemioterapii - Synribo (omacetaksyna) - został zatwierdzony do CML, który przeszedł do fazy przyspieszonej i stał się oporny na dwa lub więcej inhibitorów kinazy tyrozynowej lub ma mutację T3151.

Skutki uboczne

Częste działania niepożądane chemioterapii mogą się różnić w zależności od różnych stosowanych leków, ale mogą obejmować:

• Uszkodzenie tkanki: antracykliny są substancjami pajączkowymi i mogą powodować uszkodzenie tkanek, jeśli przenikają do tkanek otaczających miejsce infuzji.
• Supresja szpiku kostnego: Uszkodzenie szybko dzielących się komórek w szpiku kostnym często powoduje niski poziom czerwonych krwinek (niedokrwistość wywołana chemioterapią), białe krwinki, takie jak neutrofile (neutropenia wywołana chemioterapią) i płytki krwi (trombocytopenia wywołana chemioterapią). Ze względu na małą liczbę białych krwinek niezwykle ważne jest podjęcie środków ostrożności w celu zmniejszenia ryzyka zakażeń.
• Wypadanie włosów: utrata włosów jest powszechna, nie tylko to, co znajduje się na czubku głowy, ale także brwi, rzęsy i włosy łonowe.
• Nudności i wymioty: Podczas gdy budzący strach efekt uboczny, leki do leczenia i zapobiegania wymiotom związanym z chemioterapią zmniejszyły to znacznie.
• Odmowy w jamie ustnej: zmiany w jamie ustnej są częste, chociaż zmiany w diecie oraz płukania jamy ustnej mogą poprawić komfort. Mogą również wystąpić zmiany smaku.
• Czerwony mocz: leki antracyklinowe zostały stworzone jako "czerwone diabły" dla tego powszechnego efektu ubocznego. Mocz może mieć odcień jaskrawopomarańczowy do pomarańczowego, rozpoczynający się krótko po infuzji i trwający około jednego dnia po jego zakończeniu. Choć może zaskakujące, nie jest niebezpieczne.
• Neuropatia obwodowa: Drętwienie, mrowienie i ból w rozmieszczeniu "pończochy i rękawiczki" (zarówno stopy, jak i ręce) mogą wystąpić, szczególnie w przypadku leków takich jak Oncovin.
• Zespół lizy guza: Szybki rozpad komórek białaczkowych może spowodować stan znany jako zespół lizy guza. Wyniki obejmują wysoki poziom potasu, kwasu moczowego, azotu mocznikowego we krwi (BUN) i poziomy fosforanów we krwi. Zespół rozpadu guza jest mniej problematyczny niż w przeszłości i jest leczony dożylnymi płynami i lekami, aby obniżyć poziom kwasu moczowego.
• Biegunka

Ponieważ wiele osób, u których rozwinęła się białaczka, jest młoda i oczekuje się, że przeżyją leczenie, późne skutki leczenia, które mogą wystąpić po latach lub dekadach po leczeniu, są szczególnie niepokojące. Potencjalne długotrwałe skutki uboczne chemioterapii mogą obejmować między innymi zwiększone ryzyko chorób serca, wtórnych nowotworów i niepłodności.

Terapia ukierunkowana

Ukierunkowane terapie to leki działające specyficznie na komórki rakowe lub szlaki zaangażowane w rozwój i podział komórek nowotworowych. W odróżnieniu od leków stosowanych w chemioterapii, które mogą wpływać zarówno na komórki nowotworowe, jak i na prawidłowe komórki organizmu, terapie ukierunkowane koncentrują się na mechanizmach wspierających rozwój raka. Z tego powodu mogą mieć mniej skutków ubocznych niż chemioterapia (ale nie zawsze).

W przeciwieństwie do leków chemioterapeutycznych, które są cytotoksyczne (powodują śmierć komórek), terapie celowane kontrolują wzrost raka, ale nie niszczą komórek rakowych. Mimo że mogą utrzymywać raka w ryzach przez lata, a nawet dziesięciolecia, jak to często bywa w przypadku CML, nie są lekarstwo na raka.

Oprócz terapii celowanych wymienionych poniżej, istnieje wiele leków, które mogą być stosowane w przypadku białaczki z nawrotem choroby lub białaczki, które zawierają określone mutacje genetyczne.

Inhibitory kinazy tyrozynowej (TKI) dla CML

Inhibitory tyrozyny (TKI) to leki ukierunkowane na enzymy zwane kinazami tyrozynowymi w celu przerwania wzrostu komórek nowotworowych.

Dzięki CML, TKI zrewolucjonizowały leczenie i znacznie polepszyły przeżycie w ciągu ostatnich dwóch dekad. Dalsze stosowanie leków może często prowadzić do długotrwałej remisji i przeżycia z CML. Obecnie dostępne leki obejmują:

• Gleevec (imatinib)
• Bosulif (bosutinib)
• Sprycel (dasatinib)
• Tasigna (nilotynib)
• Iclusig (ponatinib)

Inhibitory kinazy dla wszystkich

W przypadku ALL wysokiego ryzyka można stosować TKIs Sprycel lub Jakafi (ruksolitynib).

Inhibitory kinazy dla CLL

Oprócz przeciwciał monoklonalnych, które stanowią podstawę leczenia, inhibitory kinaz można stosować do CLL. Narkotyki obejmują:

• Imbruvica (ibrutinib): Ten lek hamujący kinazę tyrozynową Brutona może być skuteczny w trudnych do leczenia CLL.
• Zydelig (idelalizyb): Lek ten blokuje białko (P13K) i może być stosowany, gdy inne metody leczenia nie działają.
• Venclextra (venetoclax): Lek ten blokuje białko (BCL-2) i może być stosowany w drugiej linii do leczenia CLL.

Przeciwciała monoklonalne

Przeciwciała monoklonalne są podobne do przeciwciał, które wielu ludzi zna, atakując wirusy i bakterie, ale zamiast tego są stworzone przez człowieka i zaprojektowane do atakowania komórek nowotworowych.

W przypadku CLL przeciwciała monoklonalne stanowią ostoję leczenia, często w połączeniu z chemioterapią. Leki te są ukierunkowane na białko (CD20) znajdujące się na powierzchni komórek B. Narkotyki obecnie zatwierdzone obejmują:

• Rituxan (rituximab)
• Gazyva (obinutuzumab)
• Arzerra (ofatumumab)

Leki te mogą być bardzo skuteczne, chociaż nie działają równie dobrze u osób z mutacją lub delecją chromosomu 17.

W przypadku ognioodpornej komórki B ALL można zastosować przeciwciała monoklonalne Blincyto (blinatumomab) lub Besponsa (inotuzumab).

Inhibitory proteasomu

W przypadku opornego na leczenie ALL u dzieci można zastosować inhibitor proteasomu Velcade (bortezomib).

Immunoterapia

Istnieje szeroka gama zabiegów, które mieszczą się w ogólnej kategorii immunoterapii. Leki te działają, wykorzystując układ immunologiczny lub zasady układu odpornościowego do walki z rakiem.

CAR T-Cell Therapy

Terapia CAR T-cell (chimeryczna terapia komórkami T receptora antygenu) lub terapia genowa wykorzystuje własne komórki nowotworowe (komórki T). W tej procedurze limfocyty T są zbierane z organizmu i modyfikowane w celu ukierunkowania białka na powierzchnię komórek białaczkowych. Następnie można je namnażać przed wstrzyknięciem z powrotem do organizmu, gdzie często eliminują komórki białaczkowe w ciągu kilku tygodni.

W 2017 r. Lek Kymriah (tisagenlecleucel) otrzymał aprobatę Amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (FDA) dla dzieci i młodych dorosłych z ALL z komórek B lub innymi rodzajami ALL, które powróciły.

Interferon

Interferony są substancjami wytwarzanymi przez organizm ludzki, które działają w celu kontrolowania wzrostu i podziału komórek nowotworowych oraz innych funkcji immunologicznych. W przeciwieństwie do terapii CAR-T-komórkami, która jest przeznaczona do atakowania określonych markerów na komórkach białaczkowych, interferony są niespecyficzne i były stosowane w wielu miejscach od raka do przewlekłych zakażeń. Interferon alfa, sztuczny interferon, był kiedyś powszechnie stosowany w CML, ale obecnie jest częściej stosowany u osób z CML, które nie tolerują innych terapii. Może być podawany we wstrzyknięciu (podskórnie lub domięśniowo) lub dożylnie i jest podawany przez długi czas.

Przeszczepy szpiku kostnego / komórki macierzystej

Przeszczepy komórek hematopoetycznych lub przeszczepy szpiku kostnego i komórek macierzystych działają poprzez zastąpienie komórek krwiotwórczych w szpiku kostnym, które rozwijają się w różne typy komórek krwi. W tych przeszczepach komórki szpiku kostnego osoby zostają zniszczone. Następnie są zastępowane komórkami oddanymi, które uzupełniają szpik kostny i ostatecznie wytwarzają zdrowe białe krwinki, czerwone krwinki i płytki krwi.

Rodzaje

Podczas gdy przeszczepy szpiku kostnego (komórki zebrane ze szpiku kostnego i wstrzyknięte) były jeszcze bardziej powszechne, przeszczepy komórek macierzystych krwi obwodowej są teraz bardziej powszechne. Komórki macierzyste są zbierane z krwi dawcy (w procedurze podobnej do dializy) i zbierane. Leki podaje się dawcy przed tą procedurą w celu zwiększenia liczby komórek macierzystych we krwi obwodowej.

Rodzaje przeszczepów komórek krwiotwórczych obejmują:

• Autologiczne przeszczepy: przeszczepy, w których wykorzystuje się własne komórki macierzyste
• Allogeniczne przeszczepy: przeszczepy, w których komórki macierzyste pochodzą od dawcy, takie jak rodzeństwo lub nieznany, ale dopasowany dawcy
• Przeszczepy krwi pępowinowej
• Nieablacyjny przeszczep komórek macierzystych: Te przeszczepy są mniej inwazyjnymi "mini-przeszczepami", które nie wymagają zatkania szpiku przed przeszczepem. Mini-przeszczepy działają na zasadzie "przeszczepu przeciwko złośliwości", w której komórki dawcy pomagają zwalczać komórki nowotworowe, zamiast zastępować komórki w szpiku kostnym.

Używa

Przeszczep komórek krwiotwórczych można stosować po indukcyjnej chemioterapii zarówno AML, jak i ALL, szczególnie w przypadku choroby wysokiego ryzyka. Celem leczenia ostrej białaczki jest długotrwała remisja i przeżycie. W przypadku CLL przeszczep komórek macierzystych można stosować, gdy inne metody leczenia nie kontrolują choroby. W przypadku CML przeszczepy komórek macierzystych były kiedyś stosowane z wyboru, ale obecnie są stosowane znacznie rzadziej.

Nieablacyjne przeszczepy mogą być stosowane u osób, które nie tolerowałyby chemioterapii o wysokiej dawce wymaganej w przypadku tradycyjnego przeszczepu komórek macierzystych (na przykład osób w wieku powyżej 50 lat). Można je również stosować, gdy białaczka powtarza się po poprzednim przeszczepieniu komórek macierzystych.

Fazy ​​przeszczepów komórek macierzystych

Przeszczepy komórek macierzystych mają trzy odrębne fazy:

• Indukcja: faza indukcji jest podobna do tej odnotowanej w ramach chemioterapii dla ostrych białaczek powyżej i polega na stosowaniu chemioterapii w celu zmniejszenia liczby białych krwinek i, jeśli to możliwe, wywołania remisji.
• Kondycjonowanie: Podczas tej fazy stosuje się chemioterapię w dużej dawce i / lub radioterapię w celu zniszczenia szpiku kostnego. W tej fazie stosuje się chemioterapię, aby w zasadzie sterylizować / niszczyć szpik kostny, aby nie pozostały żadne krwiotwórcze komórki macierzyste.
• Transplantacja: W fazie transplantacji podaje się pobrane komórki macierzyste. Po przeszczepie zwykle trwa od dwóch do sześciu tygodni w przypadku komórek donatorów, które rosną w szpiku kostnym i wytwarzają funkcjonujące komórki krwi, co nazywa się wszczepieniem.

Skutki uboczne i komplikacje

Przeszczepy komórek macierzystych są ważnymi zabiegami i chociaż mogą czasem doprowadzić do wyleczenia, mają znaczną śmiertelność (głównie ze względu na brak komórek zwalczających infekcje pomiędzy kondycjonowaniem a czasem, w którym komórki darowane rosną w szpiku, kiedy ludzie zasadniczo nie ma białych komórek krwi w celu zwalczania infekcji). Kilka możliwych komplikacji to:

• Immunosupresja: Jak zauważono, poważnie stłumiony układ odpornościowy odpowiada za stosunkowo wysoką śmiertelność tej procedury.
• Choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi: Choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi występuje, gdy komórki z dawcą atakują własne komórki i mogą być zarówno ostre, jak i przewlekłe.

Znalezienie dawcy komórek macierzystych

Dla osób rozważających przeszczep komórek macierzystych, onkolog najpierw będzie chciał sprawdzić twoje rodzeństwo pod kątem potencjalnego dopasowania.W razie potrzeby dostępnych jest wiele zasobów na temat znalezienia dawcy.

Medycyna komplementarna

Obecnie nie ma alternatywnych metod leczenia skutecznych w leczeniu białaczki, chociaż niektóre integracyjne terapie raka, takie jak medytacja, modlitwa, joga i masaż, mogą pomóc ludziom radzić sobie z objawami białaczki i jej leczenia.

Chociaż często myślimy o witaminach, minerałach i suplementach diety jako stosunkowo niegroźnych, ważne jest, aby pamiętać, że niektóre witaminy mogą zakłócać leczenie raka. Jest to łatwiejsze do zrozumienia, jeśli zastanowisz się, jak działają metody leczenia raka. Chemioterapia działa na przykład poprzez wywoływanie stresu oksydacyjnego i uszkadzanie DNA w komórkach. Przyjmowanie preparatów przeciwutleniających może być zdrową praktyką żywieniową dla osób bez raka, istnieje ryzyko, że stosowanie tych samych preparatów może pomóc "chronić" komórki rakowe przed terapiami zaprojektowanymi w celu ich wyeliminowania.

Podczas gdy niektóre badania sugerują, że witamina C może być pomocna w połączeniu z klasą leków zwanych inhibitorami PARP (które nie są obecnie zatwierdzone do białaczki), były również badania, które sugerują, że suplementacja witaminą C sprawia, że ​​chemioterapia jest mniej skuteczna przy białaczce. Ogólna niepewność w tej dziedzinie jest dobrym przypomnieniem, aby porozmawiać z twoim onkologiem o witaminach, suplementach diety lub lekach dostępnych bez recepty.

Badania kliniczne

Prowadzi się wiele różnych badań klinicznych, w których poszukuje się skuteczniejszych sposobów leczenia białaczki lub metod, które mają mniej skutków ubocznych. W związku z szybkim polepszaniem leczenia raka, National Cancer Institute zaleca rozmawianie z onkologiem na temat badania klinicznego.

Niektóre z testowanych terapii łączą wymienione wyżej terapie, podczas gdy inne szukają unikalnych sposobów leczenia białaczki, w tym wielu leków nowej generacji. Nauka szybko się zmienia. Na przykład pierwsze przeciwciało monoklonalne zostało zatwierdzone dopiero w 2002 r., A od tego czasu dostępne stały się leki drugiej i trzeciej generacji. Podobne postępy poczyniono w przypadku innych rodzajów terapii celowanych i immunoterapii.

Życie w najlepszym życiu z białaczką Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• National Cancer Institute. Leczenie białaczki limfoblastycznej u dzieci (PDQ): Wersja dla lekarzy. Zaktualizowano 04/05/18.
• Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej. Białaczka - ostra szpikowa: opcje leczenia. Zaktualizowano 06/17.
• Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej. Białaczka - chroniczna limfocytarna: opcje leczenia. Zaktualizowano 06/16.
• National Cancer Institute. Przewlekłe leczenie białaczki szpikowej (PDQ): Wersja profesjonalna. Zaktualizowano 03/15/18.
• National Cancer Institute. Leczenie dorosłych limfoblastów białaczką (PDQ): Wersja profesjonalna. Zaktualizowano 03/22/18.
• National Cancer Institute. Leczenie przewlekłej białaczki limfatycznej (PDQ): Wersja profesjonalna. Zaktualizowano 02/07/18.
• National Cancer Institute. Leczenie dorosłych ostrych białaczką szpikową (PDQ): Wersja profesjonalna. Zaktualizowano 02/07/18.
• National Cancer Institute. Dzieciństwo Ostra białaczka szpikowa / Inne leczenie szpikowe mieloidalne (PDQ): Wersja dla lekarzy. Zaktualizowano 11/30/17.