Objawy urazów więzadła i leczenie Ulnara

Kciuk gajowy, zwany także kciukiem narciarza, jest urazem jednego z ważnych więzadeł u podstawy stawu kciukowego. Uraz obejmuje więzadło poboczne łokciowe (UCL), zespół twardej, włóknistej tkanki, która łączy kości u podstawy kciuka. To więzadło uniemożliwia kciukowi odsunięcie się zbyt daleko od dłoni.

Uszkodzenie więzadła pobocznego łokciowego występuje, gdy struktura ta jest rozciągnięta zbyt daleko. Dwa powszechne określenia opisowe dla urazów więzadła pobocznego łokciowego to:

• Skier's thumb and
• Kciuk Gamekeepera

Nazwy te są często używane zamiennie, chociaż opisują nieco inne wzorce urazów.

Skier's Thumb: Ostra Uraza do UCL

Naruszenie kciuka narciarza zostało opisane jako ostry uraz do więzadła pobocznego łokciowego. Kiedy narciarz upada z ręką złapaną w słupek narciarski, kciuk można wyciągnąć z ręki. Ze względu na kształt słupka narciarskiego kciuk ma skłonność do złapania, a znaczące naprężenia są umieszczone na więzadle pobocznym łokciowym. Jeśli więzadło poboczne łokciowe zostanie pociągnięte dostatecznie daleko, rozerwie się. Podczas gdy istnieje wiele sposobów na uszkodzenie więzadła pobocznego łokciowego, kciuk narciarza jest właściwą nazwą dla ostrego uszkodzenia więzadła.

Kciuk gracza: przewlekłe obrażenie UCL

Drugie uszkodzenie nazywa się kciukiem gajowego; odnosi się to do czegoś więcej chroniczny schemat urazu co prowadzi do rozluźnienia więzadła łokciowego w czasie. Nazwa pochodzi od europejskich gajowych, którzy zabiliby swoją grę chwytając głowę zwierzęcia między kciukiem a palcem wskazującym, aby przełamać szyję. Po pewnym czasie więzadło poboczne łokciowe zostaje rozciągnięte i ostatecznie może powodować problemy. Ponownie, kciuk gajowy jest właściwym sposobem opisywania chronicznych urazów więzadła pobocznego łokciowego.

Objawy

Uszkodzenie wiązadła bocznego łokciowego najczęściej występuje w wyniku urazów sportowych. Sportowcy, którzy są narciarzami i piłkarzami często podtrzymują tę kontuzję. Uszkodzenie wiązadła bocznego łokciowego może również wystąpić w wyniku upadku lub innego urazu.

Pacjenci, którzy podtrzymują ostry łzy więzadła pobocznego łokciowego zazwyczaj skarżą się na ból i obrzęk bezpośrednio nad poderwanym więzadłem u podstawy kciuka. Pacjenci często mają trudności z chwytaniem przedmiotów lub trzymaniem przedmiotów mocno w uchwycie. Ponieważ uraz ten jest często obserwowany u sportowców, często skarżą się oni na trudności z trzymaniem rakiety tenisowej lub rzucaniem piłki baseballowej. Pacjenci mogą również skarżyć się na niestabilność lub łapanie kciuka w kieszeniach spodni.

Testy stosowane w celu potwierdzenia diagnozy mogą obejmować zdjęcia rentgenowskie lub MRI. Promieniowanie rentgenowskie może być pomocne, ponieważ pozwalają one lekarzowi na podkreślenie stawu i sprawdzenie, czy więzadło wykonuje swoją pracę, czy też zbyt mocno uszkadza, aby ustabilizować staw. Ponadto czasami promienie rentgenowskie pokazują mały kawałek kości wyrwany z kości śródręcza za pomocą więzadła UCL. Ta kość, zwana zmianą Stenera, jest oznaką, że operacja jest zwykle konieczna, ponieważ kość uniemożliwi UCL uzdrowienie w prawidłowej pozycji bez operacji chirurgicznej.

Leczenie

Leczenie zależy od kilku czynników, w tym od rozmiaru urazu, od tego, jak dawno temu doszło do urazu, wieku pacjenta i fizycznych potrzeb pacjenta. Jeżeli łza jest częściowa, a kciuk nie jest zbyt luźny, pacjent zwykle umieszcza się w odlewie lub zmodyfikowanej szynie na nadgarstek (zwanej kciukiem spica) przez 4 do 6 tygodni. Poprzez unieruchomienie uszkodzonego więzadła, leczenie może odbywać się w kciuku będzie chronione przed dalszymi obrażeniami.

Jeśli łza jest zakończona lub jeśli pacjent ma znaczną niestabilność z powodu rozdarcia więzadła pobocznego łokciowego, można rozważyć operację. Chirurgia jest zwykle najskuteczniejsza, gdy wykonuje się ją w ciągu kilku pierwszych tygodni po urazie. Jeśli to możliwe, chirurg naprawi zerwane końce więzadła razem. Jeśli więzadło zostanie wyrwane z kości, to rozdarty koniec będzie przyszyta do samej kości.

Jeśli uszkodzenie więzadła pobocznego łokciowego jest starsze, prawdopodobnie bezpośrednia naprawa nie będzie możliwa. W takim przypadku albo inna struktura zostanie przeniesiona w celu rekonstrukcji więzadła pobocznego łokciowego, albo jeden z mięśni u podstawy kciuka zostanie przesunięty w celu zrekompensowania zerwanego więzadła.

Po zabiegu pacjenci zostaną umieszczeni w gipsie na okres od czterech do sześciu tygodni w celu ochrony naprawionego więzadła. W tym momencie rozpocznie się delikatny ruch palca. Większość pacjentów może uprawiać sport od 3 do 4 miesięcy po operacji. Zagrożenia chirurgiczne obejmują infekcje, problemy z leczeniem i uszkodzenie nerwów. Ponadto, nawet po zabiegu chirurgicznym, uszkodzenie więzadła będzie wymagało czasu na gojenie. Nieodpowiednia rehabilitacja lub niewystarczająca ochrona po operacji mogą prowadzić do sztywności i osłabienia kciuka.

Słowo od DipHealth

Uraz więzadła pobocznego łokciowego kciuka może powodować ból i niestabilność. Niestabilność kciuka często powoduje, że czynności takie jak chwytanie lub ściskanie są niewygodne i trudne do wykonania. Z tych powodów osoby z bardziej znaczącymi obrażeniami więzadła pobocznego łokciowego mogą zdecydować się na zabieg chirurgiczny w celu naprawy lub rekonstrukcji uszkodzenia więzadeł. W przypadku niewielkich obrażeń więzadeł, często krótki czas unieruchomienia za pomocą szyny lub odlewu pozwoli na wygojenie urazu.