Dlaczego niektóre dzieci cierpią z powodu niskiej samooceny

Małe dzieci mają zazwyczaj względnie wysokie poczucie własnej wartości, ale wraz z nadejściem lat młodości niska samoocena może stać się większym problemem. Istnieje kilka powiązanych ze sobą powodów, dla których niska samoocena zaczyna pojawiać się w okresie przedmłodym.

Niska samoocena od porównań z innymi

W wieku od 6 do 11 lat dzieci zaczynają aktywnie porównywać się ze swoimi rówieśnikami. To nowo odkryte porównanie społeczne występuje zarówno ze względów poznawczych, jak i społecznych. Psycholog Erik Erikson uważał, że samo-porównanie stanowi scenę największej walki, z którą borykają się dzieci w tym wieku. Ich główny konflikt, jak sądził, koncentruje się na rozwijaniu poczucia przemysłu lub poczucia kompetencji, unikając poczucia niższości.

Niska samoocena z powodu czucia się niekompetentna

Jak zauważył Erikson, niektóre dzieci uświadamiają sobie, że ich wysiłki nie są tak dobre jak u ich rówieśników i zaczynają czuć się gorsze. Warto jednak zauważyć, że poczucie niekompetencji nie prowadzi do niskiej samooceny. Jeśli słaba wydajność dziecka występuje w domenie, której nie ceni, np. W lekkiej atletyce, prawdopodobnie nie wpłynie to na jego samoocenę. Jeśli jednak jest niekompetentny w obszarze, który uważa za ważny, na przykład w środowisku akademickim, jest zagrożony rozwojem niskiej samooceny.

Zwiększenie ciśnienia roboczego może spowodować obniżenie samooceny

Ciśnienie robocze wzrasta również podczas lat animacji. We wczesnym i średnim dzieciństwie, rodzice i nauczyciele wydają się pochwalać każdy wysiłek, duży lub mały, biedny lub doskonały. W miarę zbliżania się dorastania dorośli coraz częściej oczekują od dzieci; wysiłek wciąż ma znaczenie, ale wydajność zaczyna mieć jeszcze większe znaczenie. W rezultacie, pośrednicy nie tylko dokonują własnych porównań między sobą i ich rówieśnikami, ale także są świadkami dokonywania tych samych porównań przez dorosłych.

Niskie poczucie własnej wartości od postrzeganej dezaprobaty innych

Wraz ze wzrostem oczekiwań rodziców i nauczycieli, nastolatki zaczynają dostrzegać rozczarowanie tych dorosłych. To, czy wpływ na samoocenę dziecka ma wpływ, zależy od tego, który dorosły (y) nie akceptuje swoich wysiłków. Jeśli dezaprobata pochodzi od kogoś, kogo dziecko nie lubi - powiedzmy do nauczyciela bez szacunku - jest mało prawdopodobne, aby dziecko doszedło do sądu, a samoocena pozostanie wysoka. Jeśli jednak dziecko wierzy, że ukochany rodzic lub zaufany trener jest w nich rozczarowany, może to skutkować niską samooceną. Jest zatem jasne, że rodzice mogą odgrywać kluczową rolę w pomaganiu dzieciom w utrzymaniu zdrowej samooceny.