Przewlekłe objawy zaparcia idiopatycznego i diagnoza

Przewlekłe zaparcie idiopatyczne (CIC) to schorzenie, w którym dana osoba doświadcza przewlekłych objawów zaparcia, jednak żadna widoczna przyczyna nie może być zidentyfikowana za pomocą standardowych testów diagnostycznych. Użyty jest termin idiopatyczny, ponieważ oznacza to, że nie ma żadnej znanej przyczyny. CIC jest również określane jako funkcjonalne zaparcia, ponieważ CIC jest sklasyfikowany jako jedno z funkcjonalnych zaburzeń żołądkowo-jelitowych (FGD), co oznacza, że ​​chociaż badanie nie wykazuje żadnych widocznych fizycznych nieprawidłowości, istnieje problem w sposobie, w jaki układ trawienny, lub w tym przypadku, jelito grube, jest funkcjonowanie.

Szacuje się, że około 14% populacji doświadcza przewlekłych zaparć. Ludzie, którzy są bardziej zagrożeni, to kobiety, osoby starsze w każdym wieku i różnej płci oraz osoby o niższym statusie społeczno-ekonomicznym.

Objawy

Główne objawy CIC to:

• Nieczęste ruchy jelit
• Naciągnięcie
• Twarde lub nierówne stolce
• Poczucie niepełnej ewakuacji
• Czuję, że coś blokuje wydalanie stolca
• Trzeba użyć palców, aby spróbować wydostać stolca (cyfrowa ewakuacja i szynowanie pochwy)

Wiele osób z CIC zgłasza również następujące objawy wraz z zaparciami:

• Ból brzucha lub dyskomfort
• Wzdęcia
• Ból gazowy

Diagnoza

Jeśli podejrzewasz, że masz CIC, twój lekarz najprawdopodobniej przeprowadzi badanie fizyczne i wykona jakiś bloodwork, aby wykluczyć inne choroby. Inne badania diagnostyczne mogą być zalecane w zależności od objawów i historii medycznej.

FGS diagnozuje się zgodnie z kryteriami Rzymu III. Kryteria rzymskie odnoszą się do zaburzenia jako zaparcia funkcjonalne. W przypadku diagnozy zaparcia czynnościowego nie może być żadnych oznak nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie diagnostyki. Kryteria te mają na celu określenie ilościowe objawów CIC, na przykład stwierdzenie, że nie może być mniej niż trzy wypróżnienia na tydzień, a inne objawy występują co najmniej 25 procent czasu. Luźne stolce muszą być rzadkością bez użycia środków przeczyszczających. Objawy nie mogą spełniać kryteriów zespołu jelita drażliwego (IBS) i muszą występować przez co najmniej trzy miesiące, z początkiem co najmniej 6 miesięcy przed rozpoznaniem.

Leczenie

Nie ma jednego konkretnego leczenia CIC. Istnieje jednak wiele różnych metod leczenia, które lekarz może omówić z pacjentem:

Błonnik pokarmowy

Twój lekarz może zalecić zwiększenie spożycia błonnika, ponieważ błonnik może pomóc zmiękczyć stolec, ułatwiając jego przechodzenie. Pamiętaj, aby powoli zwiększać spożycie błonnika, aby umożliwić skorygowanie swojego ciała. Zbyt dużo błonnika zbyt wcześnie może doprowadzić do objawów gazu i wzdęć. Może się okazać, że rozpuszczalne włókno jest lepiej tolerowane. Możesz zwiększyć spożycie błonnika pokarmowego poprzez jedzenie, które spożywasz lub poprzez suplementację błonnikiem.

Środki przeczyszczające

Istnieje wiele środków przeczyszczających, które mogą zapewnić krótkotrwałe złagodzenie zaparć poprzez zwiększenie poziomu płynów w jelicie grubym (osmotyczne środki przeczyszczające) lub stymulację ruchów (pobudzające środki przeczyszczające).

Leki

Dostępnych jest kilka leków zaprojektowanych do leczenia przewlekłych zaparć:

• Amitiza
• Linzess
• Resolor (Europa, Kanada, Izrael)

Biofeedback

Jeśli twój lekarz stwierdzi, że dyssynergiczne wypróżnianie się (dysfunkcja dna miednicy) odgrywa rolę w twoim CIC, może zalecić wypróbowanie biofeedbacku.Okazało się, że leczenie to pomaga w poprawie koordynacji mięśni dna miednicy, które biorą udział w procesie wypróżniania.

Zespół CIC vs drażliwego jelita

Zespół jelita drażliwego z dominacją zaparcia (IBS-C) ma wiele takich samych objawów jak CIC. I faktycznie, z definicji, CIC jest diagnozowana tylko wtedy, gdy kryteria IBS nie zostały spełnione. Główną różnicą między tymi dwoma zaburzeniami jest to, że kryteria diagnostyczne dla IBS-C wymagają obecności przewlekłego bólu związanego z ruchami jelit. W prawdziwym świecie wielu lekarzy powie swoim pacjentom, że mają IBS, jeśli doświadczają przewlekłego zaparcia bez możliwej do zidentyfikowania przyczyny, niezależnie od tego, czy ból towarzyszy ruchom kości.

Niektórzy badacze uważają, że te dwa zaburzenia nie są tak wyraźne. Wiele osób, u których rozpoznano CIC, odczuwa ból brzucha i dyskomfort, a wielu ludzi przechodzi z jednej diagnozy na drugą. Możliwe, że te dwa zaburzenia faktycznie spadają na to samo kontinuum. Jedna ważna różnica między nimi może być związana z leczeniem, ponieważ osoby z IBS-C wydają się być bardziej prawdopodobne niż osoby z CIC, aby zareagować na opcje leczenia, które są skuteczne w łagodzeniu bólu, podczas gdy osoby z CIC wydają się być bardziej skłonne do odpowiedzi do niektórych leków lub zabiegów, które mają na celu funkcjonowanie mięśni jelita grubego.