Znaczenie tapingu kolana dla choroby zwyrodnieniowej stawów

Stawianie na kolana to popularna metoda leczenia osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. Wykazano, że terapeutyczny taping na kolanie zmniejsza ból i upośledzenie związane z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.

Co to jest Taping Knee?

Naklejanie na kolana to aplikacja i pozycjonowanie taśmy w celu wyrównania kolana w bardziej stabilnej pozycji. Ulepszone dopasowanie może zmniejszyć stres i obciążenie tkanek miękkich otaczających kolano i poprawić objawy choroby zwyrodnieniowej stawów. Precyzyjne ustawienie taśmy jest ważne, a fizjoterapeuci są przeszkoleni w zakresie prawidłowej techniki tapingu kolanowego. Pacjentów można również nauczyć samodzielnie zarządzać leczeniem.

Jak Taping Knee Redukuje Ból

Chociaż u niektórych pacjentów z chorobą zwyrodnieniową zaleca się naklejanie na kolana, nie ma wielu dowodów naukowych potwierdzających to zalecenie. Uważa się, że podkolanówki powodują subtelne zmiany ciśnienia w stawach, które mogą również:

• zmniejszyć obciążenie zapalnej tkanki miękkiej wokół kolana
• poprawić świadomość pacjenta na temat pozycji ciała
• poprawić siłę mięśnia czworogłowego
• pomóc kontrolować kolano, aby zapobiec wyboczeniu lub zablokowaniu kolana

Kto może pomóc

Naklejanie na kolana jest uważane za prostą, niedrogą opcję leczenia w leczeniu objawów związanych z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. Pacjenci mogą rozważyć stawianie kolan, jeśli niektóre z metod leczenia zachowawczego zawiodły je. Takie opcje obejmują:

• ciepło lub lód
• wkładki
• szelki

Naklejanie na kolana może być również stosowane z innymi opcjami leczenia, takimi jak leki na osteoartrozę, zastrzyki hialuronianu lub zastrzyki steroidowe.Gdy pacjent ma silny ból i zaleca się całkowitą wymianę stawu kolanowego jako najlepsze rozwiązanie, taping na wysokości stawu kolanowego może nie zapewniać wystarczających korzyści.

Skuteczność

Istnieją dwa najczęściej cytowane badania dotyczące skuteczności tapingu kolanowego. Pierwsze badanie, opublikowane w wydaniu z marca 1994 r. British Medical Journal, miał 14 uczestników badania i był używany do oceny skuteczności tapingu stawu kolanowego u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. W badaniu nie było jednak grupy kontrolnej pacjentów, którzy nie byli nagrywani, krótkotrwale i mieli ograniczone cele. Mimo to okazało się, że 25% redukcja bólu wystąpiła u pacjentów z chorobą stawu rzepkowo-udowego po przyklejeniu rzepki (rzepki kolanowej) do środka lub w kierunku środka przez cztery dni.

Drugie badanie, opublikowane w wydaniu z lipca 2003 r. British Medical Journal, uważane jest za najlepsze badanie dotyczące tapingu na kolanie. Uczestniczyło w nim 87 uczestników badania z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, którzy zostali losowo przydzieleni do taśmy terapeutycznej, taśmy kontrolnej lub bez grup taśm. Badanie trwało trzy tygodnie i był trzytygodniowy okres obserwacji.

Dwunastu fizykoterapeutów zostało przeszkolonych, by przyklejać kolana tak, aby górna taśma zapewniała środkowe poślizgnięcie, środkowe nachylenie i przechylenie w kierunku do przodu w rzepkę. Niższą taśmę ustawiono tak, aby wyładowywała podbózkową poduszkę tłuszczową (masę tłuszczową, która zajmuje obszar między więzadłem rzepki a podrzędzionową fałdą maziową stawu kolanowego) lub pes anserinus (połączone ścięgna w nodze). Choć brzmi to dość technicznie, dokładne położenie taśmy jest kluczowe.

Badacze z drugiego badania (Hinson i wsp.) Stwierdzili, że taśma terapeutyczna ponownie nałożona co tydzień i noszona przez trzy tygodnie znacznie zmniejszyła ból o 38 do 40 procent i poprawiła niepełnosprawność u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. Korzyści z tapingu na kolano trwały trzy tygodnie po zatrzymaniu tapingu.