5 przyczyn immunosupresji

Niedawno, dzięki wprowadzeniu nowych leków immunosupresyjnych, jak również zwiększeniu liczby przeszczepów narządów, widzieliśmy więcej osób z upośledzoną odpornością lub z upośledzoną odpornością.

Układ odpornościowy jest zbiorem wszystkich komórek, tkanek i narządów, które pomagają ciału powstrzymać infekcję. Bez nienaruszonego układu odpornościowego człowiek pada ofiarą świata zewnętrznego.

Jednak silniejsze reżimy leczenia immunosupresyjnego są tylko jednym z powodów, dla których ludzie stają się immunosupresyjni lub mają obniżoną odporność. Zaprawdę, inne złe rzeczy mogą również zaburzyć układ odpornościowy, w tym AIDS i choroby dziedziczne.

Czym jest system odpornościowy?

Twój układ odpornościowy istnieje, aby zapobiegać infekcjom lub ich zwalczać. Komórki i szlaki układu odpornościowego są złożone i różnorodne i rozrzedzają wszystkie części ciała.

Oto różne składniki układu odpornościowego:

• Szpik kostny jest miejscem, w którym zaczyna się cała zabawa. Szpik kostny zawiera komórki macierzyste, które stają się rozmaitymi komórkami odpornościowymi (limfocyty B, limfocyty T i tak dalej).
• Nie tylko skóra jest pierwszą linią obrony przed zniewagami ze świata zewnętrznego, ale niektóre warstwy skóry (podobnie jak skóra właściwa) są również bogate w komórki odpornościowe. Ponadto skóra wytwarza także białka przeciwdrobnoustrojowe.
• W krwiobiegu jest dużo komórek odpornościowych. W rzeczywistości badania krwi są wykorzystywane do monitorowania odporności.

• Układ limfatyczny jest pełen komórek odpornościowych. Układ limfatyczny łączy krew z tkankami znajdującymi się w całym organizmie i służy jako droga do transportu komórek odpornościowych. Te komórki odpornościowe zbiegają się w węzłach chłonnych. Wewnątrz węzłów chłonnych odpowiedź immunologiczna jest aktywowana po wykryciu drobnoustrojów.
• Kluczowym typem komórki odpornościowej, który pozwala nam przystosować się do zagrożeń stwarzanych przez infekcję jest komórka T. Chociaż komórki T są najpierw produkowane w szpiku kostnym, dojrzewają w grasicy.

• Ludzie żyją bez śledziony (asplenia jest żargonem medycznym z powodu braku śledziony lub funkcji śledziony). Jednakże śledziona pomaga przygotować organizm do infekcji, a osoby bez śledziony są bardziej podatne na rozwój zakażenia niektórymi patogenami, takimi jak meningokoki (myślę, że zapalenie opon mózgowych), Streptococcus pneumoniae (pomyśl o zapaleniu płuc) i Haemophilus influenzae, lub H. influenza. Należy pamiętać, że pomimo swojej nazwy, H. influenza nie powoduje grypy i powoduje u dzieci infekcje dróg oddechowych. Śledziona działa jak filtr ciała, a plamy komórek odpornościowych w śledzionie monitorują krew pod kątem objawów zakażenia. Jeśli infekcja jest obecna, śledziona aktywuje odpowiedź immunologiczną.

• Podobnie jak skóra, tkanka błony śluzowej, taka jak ta znajdująca się pod liniami przewodu żołądkowo-jelitowego i oddechowego, jest także pierwszą linią obrony, która zapobiega przedostawaniu się zarazków do organizmu. Jako taka, tkanka błony śluzowej jest bogata w komórki odpornościowe.

Stan sieci immunosupresji

Tłumienie układu odpornościowego zależy od kilku czynników. W agregacie stan immunosupresji netto pacjenta ocenia się po uwzględnieniu następujących zmiennych:

• rodzaj immunosupresji (wtórny do leczenia lub choroby)
• czas trwania immunosupresji
• intensywność immunosupresji
• dawkowanie i rodzaje leków immunosupresyjnych lub leków
• wrodzone niedobory odporności (choroby odziedziczone, które niszczą układ immunologiczny)
• czynniki anatomiczne prowadzące do rozpadu (takie jak upośledzony drenaż limfatyczny po operacji lub napromienianiu)
• infekcja (myśl o HIV lub CMV)

Immunosupresja wynikająca z leków

Wiele leków osłabia układ odpornościowy. Te leki immunosupresyjne mogą zakłócać kilka warstw odpowiedzi immunologicznej lub atakować poszczególne typy komórek odpornościowych.

Oto 3 leki, które mogą zaburzyć układ odpornościowy:

• Kortykosteroidy. Leki te są przepisywane na różne choroby autoimmunologiczne, alergiczne i zapalne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zapalna jelit, astma i atopia. W krótkim okresie leki te zaburzają działanie komórek układu odpornościowego. Konkretnie, kortykosterydy zmniejszają liczbę limfocytów i monocytów, a także hamują migrację i funkcje fagocytów. Długotrwałe działanie tych leków obejmuje rozrzedzenie skóry i upośledzoną naprawę tkanek miękkich, co może dodatkowo zaostrzyć immunosupresję.Ludzie, którzy są na wysokich dawkach sterydów są bardziej podatni na infekcje z różnych organizmów, takich jak Pneumocystis jirovecii, co powoduje śmierć Pneumocystis pneumonia, jak również Strongyloides, która jest potencjalnie śmiertelna i spowodowana przez obleńce. Ponadto osoby z osłabionym układem odpornościowym wtórnym do stosowania sterydów są zagrożone reaktywacją gruźlicy lub innych utajonych infekcji.
• Rituximab. To monoklonalne przeciwciało przeciwko CD20 stosuje się w leczeniu chłoniaka nieziarniczego, reumatoidalnego zapalenia stawów i przewlekłej białaczki limfatycznej. Podczas badań klinicznych rytuksymab nie wiązał się ze zwiększonym ryzykiem zakażenia. Od czasu pojawienia się rytuksymabu na rynku pojawiły się jednak pojedyncze (anegdotyczne) doniesienia łączące podawanie rytuksymabu z rzadkimi schorzeniami, takimi jak postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia spowodowana wirusem JC i czysta aplazja czerwonokrwinkowa związana z zakażeniem parwowirusem.. Ponadto immunosupresja wtórna do podawania rutiximabu może prowadzić do reaktywacji zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B.
• Inhibitory czynnika martwicy nowotworów-alfa (TNF-α). Te leki to cytokiny; cytokiny są zazwyczaj wytwarzane przez komórki odpornościowe. Inhibitory TNF-α obejmują leki takie jak infliksymab, certolizumab pegol i przeciwciała monoklonalne i są stosowane w leczeniu chorób autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i choroba Crohna. Warto zauważyć, że immunosupresja wynikająca z podawania tych leków otwiera drzwi do infekcji Listeria monocytogenes, patogenny pokarm, który może powodować śmierć płodu u kobiet w ciąży.

Immunosupresja Wynikająca z Asplenia

Chirurgiczne usunięcie śledziony nazywa się "splenektomią". Istnieje wiele powodów, dla których dana osoba może usunąć jej śledzionę, w tym raka, uraz i zaburzenia krwi (jak oporna idiopatyczna plamica zakrzepowa). Termin medyczny "asplenia" odnosi się nie tylko do usunięcia śledziony za pomocą splenektomii, ale także do utraty funkcji śledziony w następstwie stanów takich, jak niedokrwistość sierpowata.

U osób z asplenią występuje zwiększone ryzyko zakażenia organizmami zamkniętymi, takimi jak Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae i niektóre formy Neisseria meningitides. U tych osób śmiertelna infekcja może się szybko rozpocząć - szczególnie w przypadku sepsy lub zakażenia krwi. Posocznica jest częstsza u osób, które mają splenektomię wtórną do raka (nowotwór złośliwy) niż u osób, które usunęły śledziony po wypadku (uraz). Warto zauważyć, że ryzyko infekcji otoczonymi organizmami jest największe w ciągu pierwszych kilku lat po splenektomii.

Immunosupresja po transplantacji

Istnieją 2 rodzaje przeszczepów: przeszczepy komórek macierzystych i przeszczepy narządów litych. Oba te typy przeszczepów powodują immunosupresję.

Przeszczepy komórek macierzystych były kiedyś określane jako przeszczepy szpiku kostnego, ponieważ komórki macierzyste lub niezróżnicowane komórki zdolne do wytwarzania wszystkich typów komórek krwi były kiedyś zbierane tylko ze szpiku kostnego. Dzięki postępom w medycynie jesteśmy teraz w stanie odfiltrować komórki macierzyste z krwi. Przeszczep komórek macierzystych jest wykonywany w leczeniu niektórych rodzajów nowotworów krwi, w tym ostrej białaczki limfatycznej. Zazwyczaj osoby z tymi chorobami były już narażone na intensywne leczenie raka, a zatem są już immunosupresyjne.

Przeszczepy narządów stałych odnoszą się do przeszczepów narządów, takich jak serce, nerka lub wątroba. Osoby, które otrzymują przeszczepy narządów litych często wymagają leczenia przez całe życie lekami immunosupresyjnymi, aby zmniejszyć ryzyko odrzucenia.

W pierwszym miesiącu po przeszczepie narządu biorca przeszczepu jest najbardziej podatny na zakażenie związane z samą operacją. Powszechnymi infekcjami w tym okresie są infekcje dróg moczowych, infekcje skóry i infekcje. Między 2 a 6 miesiącem po operacji, biorcy przeszczepów są narażeni na infekcje oportunistyczne, jak również na reaktywację wirusa opryszczki lub innych utajonych infekcji. Sześć miesięcy po transplantacji i później, odbiorcy są najbardziej podatni na infekcje nabyte w społeczności, takie jak te spowodowane przez enkapsulowane organizmy (pomyśl Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae).

Immunosupresja spowodowana wrodzonym niedoborem odporności

Czasami ludzie dziedziczą choroby genetyczne, które powodują osłabienie układu odpornościowego. Wiele z tych pierwotnych niedoborów odporności jest rzadkich i zdiagnozowanych we wczesnym wieku, takich jak ciężki złożony niedobór odporności i przewlekła choroba ziarniniakowa. Jednak powszechny zmienny niedobór odporności (CVID) jest bardziej powszechny i ​​występuje w wieku młodzieńczym i młodym wieku dojrzałym.

W przypadku CVID komórki odpornościowe nie wytwarzają immunoglobulin niezbędnych do wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej. W związku z tym osoby z CVID częściej cierpią na infekcje dróg oddechowych, a także infekcje jelit Giardia lamblia.

Leczenie CVID jest skomplikowane i wymaga specjalistycznej opieki po części dlatego, że osoby z tym schorzeniem nie reagują na immunizację i zamiast tego wymagają infuzji immunoglobulin w warunkach szpitalnych.

Immunosupresja spowodowana przez infekcję

Immunosupresja nie tylko zwiększa ryzyko infekcji, ale może również być spowodowana przez niektóre infekcje. Na przykład, cytomegalowirus (CMV), który zwykle nie powoduje żadnych objawów lub objawów typu mononukleozy u osób z prawidłowym układem odpornościowym, może dalej zaburzać układ odpornościowy u osób już poddanych immunosupresji. Konkretnie, CMV mesuje z komórkami T, które są aktywnie zaangażowane w odpowiedź immunologiczną.

Innym rodzajem infekcji, które mogą skutkować immunosupresją jest HIV (ludzki wirus niedoboru odporności).Postęp HIV na AIDS jest naznaczony ciężką odpornością immunologiczną. Ta kompromitacja immunologiczna ma miejsce, gdy HIV zabija dużą liczbę limfocytów T pomocniczych - komórek CD4 i CD8 - które są niezbędne do uzyskania odpowiedzi immunologicznej. Gdy wystarczająca ilość tych komórek zostanie zabita, osoba staje się podatna na szereg przerażających infekcji oportunistycznych, w tym następujące:

• Candidiasis
• Kokcydioidomikoza
• Cryptococcosis
• Choroba cytomegalowirusa
• Encefalopatia, związane z HIV
• Herpes simplex
• Histoplazmoza
• Mięsak Kaposiego
• Gruźlica
• Pneumocystis carinii zapalenie płuc
• Toksoplazmoza mózgu

Proszę zrozumieć, że nie wszyscy ludzie z HIV są poddani immunosupresji lub mają AIDS. Na szczęście postępy w medycynie sprawiły, że leczenie zakażenia HIV jest o wiele bardziej skuteczne. W dzisiejszych czasach ludzie, którzy czujnie angażują się w terapię antyretrowirusową, mogą żyć długo bez rozwoju AIDS.

streszczenie

W dużym stopniu zwiększona częstotliwość immunosupresji wśród populacji amerykańskiej jest oznaką postępu. Dzięki postępom w badaniach mamy teraz lepsze leki immunosupresyjne, które mogą leczyć coraz bardziej zróżnicowaną liczbę chorób. Co więcej, wykonujemy również więcej przeszczepów narządów, które również powodują immunosupresję.

Odwrotnie, postępy w medycynie mają również potencjał do zmniejszenia częstości immunosupresji wśród członków populacji ogólnej. Szczególnie osoby z wirusem HIV, które czujnie przestrzegają swoich antyretrowirusowych schematów, mogą żyć długo i szczęśliwie bez immunosupresji. Niestety, pomimo postępów w leczeniu HIV, tylko 3 z 10 Amerykanów ma HIV pod kontrolą.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Hammond SP, Baden LR. Rozdział 198. Zakażenia gospodarza o obniżonej odporności. W: McKean SC, Ross JJ, Dressler DD, Brotman DJ, Ginsberg JS. eds. Zasady i praktyka medycyny szpitalnej. Nowy Jork, NY: McGraw-Hill; 2012. Dostęp do 12 kwietnia 2016 r.
• Nayeri U, Thung S. Rozdział 15. Wrodzone infekcje płodów. W: DeCherney AH, Nathan L, Laufer N, Roman AS. eds. BIEŻĄCA diagnoza i leczenie: położnictwo i ginekologia, 11e. Nowy Jork, NY: McGraw-Hill; 2013. Dostęp do 13 kwietnia 2016 r.