Objawy zaburzeń emocjonalnych uczniów

Dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi potrzebują pomocy w zarządzaniu swoim życiem w klasie i poza nią.Jeśli twoje dziecko jest w tej kategorii lub pracujesz z dziećmi, które są emocjonalnie zaniepokojone, dowiedz się, co oznacza ten termin i jakie objawy mają uczniowie przy wyświetlaniu tego niepełnosprawności.

Co znaczy zaburzenie emocjonalne?

Ustawa o edukacji osób niepełnosprawnych (IDEA) jest ustawą federalną, która określa zaburzenia emocjonalne jako jedną z 13 kategorii niepełnosprawności kwalifikujących się do specjalnych usług edukacyjnych w ramach 34 CFR 300.8 (c) (6). Zaburzenia emocjonalne są również określane jako poważne zaburzenia emocjonalne (SED) lub emocjonalna niepełnosprawność behawioralna (EBD).

Zgodnie z definicją IDEA zaburzenie emocjonalne jest stanem, w którym dziecko wykazuje jedną lub więcej z następujących cech przez dłuższy czas i do znacznego stopnia, który negatywnie wpływa na wyniki edukacyjne dziecka.

• Dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi mają niezdolność do nauki, której nie można wytłumaczyć czynnikami intelektualnymi, sensorycznymi lub zdrowotnymi.
• Mogą być niezdolni do rozwijania i utrzymywania odpowiednich, zadowalających relacji społecznych z rodziną, rówieśnikami i dorosłymi w systemie szkolnym.
• Mogą mieć tendencję do wykazywania niewłaściwych zachowań lub uczuć w odpowiedzi na normalne sytuacje.
• Mogą mieć wszechobecny nastrój nieszczęścia lub depresji.
• Mogą mieć skłonność do wywoływania negatywnych objawów fizycznych lub obaw związanych z problemami osobistymi lub szkolnymi.

Diagnoza niepełnosprawności emocjonalnej

Kategoria zaburzeń emocjonalnych obejmuje schizofrenię. Jednak wiele dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi nie ma objawów innych typów organicznych zaburzeń psychicznych. Zaburzenia emocjonalne nie są diagnozowane u dzieci, które są przede wszystkim niedostosowane społecznie, o ile nie istnieje również zaburzenie emocjonalne.

Rodzaje zaburzeń, które wchodzą w zakres tej grupy obejmują zaburzenia lękowe, zaburzenia dwubiegunowe, zaburzenia odżywiania, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i zaburzenia zachowania.

Dlaczego uczniowie z zaburzeniami emocjonalnymi są zagrożeni

Uczniowie z zaburzeniami emocjonalnymi są narażeni na ryzyko niepowodzenia szkolnego i często wymagają zarówno specjalnie zaprojektowanych instrukcji i psychoterapii, jak i usług doradczych. Jeśli jednak nie dostaną diagnozy zaburzeń emocjonalnych, najprawdopodobniej zostaną wypchnięci poza szkołę z powodu kar dyscyplinarnych, takich jak zawieszenie lub wydalenie. Dzieci, które spotykają się z taką polityką, mają wysokie ryzyko rezygnacji ze szkoły i wejścia do systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, zjawisko potocznie zwane potocznie "od szkoły do ​​więzienia".

Zanim zostaną zdiagnozowane, dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi mogą być postrzegane przez swoich nauczycieli, administratorów i rówieśników jako "złe" lub "niesforne" dzieci. Myślenie w ten sposób może zaszkodzić samoocenie emocjonalnie zaburzonych dzieci. Te dzieci nie tylko odczuwają lekceważenie, ale także muszą działać w warunkach, które doprowadziły do ​​zaburzeń emocjonalnych.

Być może zostali porzuceni przez rodziców lub seksualnie, fizycznie lub emocjonalnie wykorzystywani przez osobę dorosłą. Być może zdiagnozowano u nich stan zdrowia psychicznego, taki jak zaburzenie osobowości, które towarzyszy im przez całe życie, co utrudnia im utrzymywanie przyjaźni, romantycznych związków lub kariery zawodowej.

Rodzice i opiekunowie takich dzieci muszą ich bronić, aby nie byli odizolowani w szkole lub społeczności. Mogą potrzebować partnerstwa z rodzicami podobnych dzieci lub uzyskać poradę od dostawcy zdrowia psychicznego. Podczas gdy niepełnosprawność emocjonalna jest zdecydowanie wyzwaniem, niepełnosprawnością tą można zarządzać we właściwych rękach.