Czy immunomodulator pomoże twojej astmie?

Immunomodulator jest klasą leków na astmę wskazaną pacjentom z trudną do opanowania astmą. Jako terapia dodatkowa astmy immunomodulator jest lekiem kontrolującym, a nie krótkodziałającym lekiem na ostrą ulgę w objawach astmy. W przypadku prawie jednej trzeciej pacjentów z astmą, którzy nie reagują na wziewne sterydy lub mają słabą odpowiedź, immunomodulator może dawać nadzieję na lepszą kontrolę astmy.

Xolair, przeciwciało monoklonalne, jest jedyną obecnie dostępną terapią immunomodulatorem dostępną dla astmy. Ten immunomodulator jest odpowiedni dla umiarkowanych uporczywych lub ciężkich uporczywych pacjentów z astmą z:

• Pozytywny test skórny lub inne badanie krwi wskazujące na uczulenie na znany czynnik wywołujący astmę, takie jak roztocza kurzu, sierść psa, kota lub karalucha.
• Objawy niedostatecznie kontrolowane za pomocą wziewnych kortykosteroidów.

Drugim immunomodulatorem powszechnie stosowanym w dzisiejszych praktykach alergologicznych i immunologicznych jest Cinryze, leczenie nawracającego obrzęku twarzy i szyi zwanego dziedzicznym obrzękiem naczynioruchowym.

Jak działają immunomodulatory

Immunomodulatory zmniejszają zarówno objawy astmy, jak i potrzebę układowych kortykosteroidów. Konieczność stosowania kortykosteroidów układowych ponad dwa razy w roku jest oznaką słabej kontroli astmy. Immunomodulatory mogą także zmniejszać stan zapalny poprzez oddziaływanie na wiele różnych miejsc w patofizjologii astmy, w tym:

• Bazofile
• Eozynofile
• Limfocyty
• Makrofagi
• Komórki tuczne
• Neutrofile
• Przeciwciała monoklonalne
• IgE
• Komórki T
• Cytokiny
• Interleukiny

Immunomodulator wiąże się z IgE i zapobiega wiązaniu się z bazofilami i komórkami tucznymi.Dodatkowo, immunomodulator zmniejsza liczbę krążących bazofili i zapobiega uwolnieniu przez komórki tuczne substancji, które pogorszą objawy.

Jak Immunomodulatory pomagają

Immunomodulator jest czasem nazywany lekiem oszczędzającym steroidy, który poprawia czynność dróg oddechowych i płuc. Dodatkowo immunomodulator zmniejszy objawy astmy, takie jak:

• Świszczący oddech
• Ucisk w klatce piersiowej
• Skrócenie oddechu
• Przewlekły kaszel

Leczenie immunomodulatorem wiązało się ze zmniejszeniem częstości zaostrzeń astmy i wizyt w izbie przyjęć, a także poprawą czynności płuc i jakości życia. Ogólnie rzecz biorąc, immunomodulator nie zastąpi innego leczenia astmy, ale zostanie do niego dodany. Dodanie immunomodulatora wiąże się z 25 procentowym zmniejszeniem użycia steroidów.

Potencjalne skutki uboczne

Podczas gdy immunomodulator powinien być dobrze tolerowany, istnieje wiele typowych działań niepożądanych i niezbyt częstych działań niepożądanych, w tym:

• Pokrzywka i reakcje anafilaktyczne-Urticaria, lub pokrzywka, to reakcja alergiczna, która może mieć poważne konsekwencje, jeśli nie zostanie szybko i odpowiednio potraktowana. Po każdym wstrzyknięciu lekarz będzie wymagał monitorowania przez pewien okres w biurze. Podczas gdy większość reakcji występuje w ciągu jednej do dwóch godzin po jednym z pierwszych wstrzyknięć, reakcje alergiczne wystąpiły po wielu wstrzyknięciach i po wielu godzinach od wstrzyknięcia.
• Rak- W tym momencie nie było całkowicie jasne, że nowotwory były częstsze u pacjentów otrzymujących Xolair. Jednak powód, dla którego ten związek między rakiem a immunomodulatorem został zaobserwowany, nie jest jeszcze całkowicie zrozumiały.
• Ból w miejscu wstrzyknięcia-W przypadku jakiegokolwiek wstrzyknięcia ból w miejscu wstrzyknięcia jest znanym działaniem niepożądanym i może wystąpić u maksymalnie 20% pacjentów otrzymujących immunomodulator.
• Infekcje górnych dróg oddechowych-Upewnij się, że przedyskutuj z lekarzem, co należy zrobić i kiedy należy szukać pomocy, jeśli wystąpią takie objawy.
• Ból gardła i ból głowy-Jeżeli te objawy nie ustępują po zastosowaniu środków konserwujących, takich jak płynne i dostępne bez recepty leki przeciwbólowe, należy porozmawiać z lekarzem.

Immunomodulatory w rozwoju

W przygotowaniu jest wiele innych immunomodulatorów ukierunkowanych na różne etapy patogenezy astmy:

• Daclizumab jest przeciwciałem monoklonalnym, które wpływa na wiele miejsc w kaskadzie astmy. Został przetestowany w badaniu klinicznym 115 pacjentów z astmą, ale wykazał jedynie niewielką poprawę czynności płuc i kontrolę astmy.
• Lebrikizumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym, które wiąże i blokuje aktywność interleukiny-13, kolejny składnik patofizjologii astmy. Dwie próby kliniczne, VERSE i LUTE, wykazały zmniejszenie częstości zaostrzeń astmy i poprawę czynności płuc u pacjentów (bez istotnych obaw dotyczących bezpieczeństwa) z umiarkowaną do ciężkiej astmą, którzy mają słabą kontrolę mimo zoptymalizowanego obecnego standardowego leczenia. Pacjenci najbardziej wskazani do korzystania w tych badaniach mieli wysoki poziom periostyny, białka, o którym wiadomo, że zwiększa poziom stanów zapalnych.
• Reslizumab jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko interleukinie-5 (IL-5). W badaniach klinicznych stosowano go u pacjentów dorosłych i młodzieży z astmą i podwyższonym poziomem granulocytów kwasochłonnych we krwi, pomimo stosowania schematu wziewnego opartego na kortykosteroidach. Reslizumab wykazał zmniejszone zaostrzenie astmy i poprawę czynności płuc w badaniach klinicznych III fazy u ponad 1700 nastolatków i dorosłych pacjentów. W oparciu o próby oczekuje się, że wskazania będą podobne do wskazań Xolair. Reslizumab jest analizowany przez FDA, a TEVA podjęła działania w sprawie ich stosowania w 2016 r. Kilka innych firm farmaceutycznych, takich jak AstraZeneca, również ma podobne leki w swoich rurociągach.
• Ekulizumab (Soliris®) jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym skierowanym na układ dopełniacza i jest obecnie zatwierdzony przez FDA do leczenia napadowej nocnej hemoglobinurii. Niewielkie badanie kliniczne wykazało poprawę w funkcjonowaniu płuc i objawach alergicznych. Jednak ten lek był związany z zagrażającymi życiu i śmiertelnymi infekcjami meningokokowymi. W rezultacie lek jest ograniczony i lekarze muszą się zarejestrować, aby móc go przepisać.
• Suplatast również wykazał pozytywne wyniki, ale dawkowanie trzy razy dziennie pozostawia obawy dotyczące przestrzegania astmy.
• Czynnik martwicy nowotworów-alfa (TNF-α) jest immunomodulatorem, który działa również w kilku miejscach patofizjologii astmy. Poza ulepszoną kontrolą u serii pacjentów z nadwagą z astmą (znanym stanem prowadzącym do nadekspresji TNF-α), TNF-α nie zmniejszył zaostrzeń ani poprawy czynności płuc. Dokładniej, infliksymab (Remicade®) i etanercept (Enbrel®) są immunomodulatorami stosowanymi obecnie w innych chorobach, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów. Leki te wiążą się ze zwiększonym ryzykiem zakażenia.
• Aktywowany receptor proliferacji peroksysomu-gamma (PPAR-γ) to kolejna klasa badanych leków. Leki te są już stosowane w leczeniu cukrzycy, gdzie odkryto, że mają potencjalne działanie przeciwzapalne. Stwierdzono, że świnki morskie leczone rozyglitazonem charakteryzują się istotnym obniżeniem poziomu IL-5 i IgE we krwi. Po uśmierceniu zwierząt okazało się, że tIL-5 i IgE uległy zmniejszeniu w płucach. To prowadzi badaczy do założenia, że ​​może to być również przydatne leczenie astmy.
• Kinaza Syk jest wewnątrzkomórkową proteinową kinazą tyrozynową, która zapobiega degranulacji komórek tucznych.Stwierdzono, że lek zmniejsza przekrwienie błony śluzowej nosa i wyładowanie, kichanie, swędzenie nosa i gardła, wyciek po nosa, kaszel, ból głowy i ból twarzy u pacjentów cierpiących na alergiczny nieżyt nosa w warunkach laboratoryjnych. Planowane jest zastosowanie preparatu wziewnego u pacjentów z astmą.