Jak leczy się przewlekłą chorobę nerek

Przewlekła choroba nerek (PChN) definiowana jest jako postępujące i nieodwracalne uszkodzenie nerek, które w ciągu miesięcy lub lat może prowadzić do niewydolności nerek. Podczas gdy nie ma lekarstwa na CKD, istnieją terapie, które mogą znacznie spowolnić postęp choroby, jeśli zostanie rozpoczęty wcześnie.

Leczenie może się różnić w zależności od stadium choroby i przyczyny choroby, np. Cukrzycy lub wysokiego ciśnienia krwi.

Możliwości leczenia mogą obejmować dietę niskobiałkową, leki przeciwnadciśnieniowe i statynowe, leki moczopędne, suplementy witaminowe, stymulatory szpiku kostnego i leki redukujące stężenie wapnia.

Jeśli choroba postępuje, a nerki już nie funkcjonują - do przetrwania potrzebny będzie stan zwany schyłkową niewydolnością nerek (ESRD) - dializa lub przeszczep nerki.

Dieta

CKD różni się od ostrej urazu nerek (AKI) tym, że ta ostatnia często jest odwracalna. W przypadku CKD wszelkie uszkodzenia nerek będą trwałe. Gdy ulegnie uszkodzeniu, płyny i odpady normalnie wydalane z organizmu w moczu "staną się" i akumulują na coraz bardziej szkodliwe poziomy. Duża część odpadów jest wynikiem prawidłowego metabolizmu białka.

Ponieważ CKD postępuje, konieczne są natychmiastowe zmiany w diecie, aby ograniczyć spożycie białka i substancji, nawet jeśli nie występują żadne objawy. Jeśli choroba postępuje, a czynność nerek jest dodatkowo osłabiona, mogą pojawić się dodatkowe ograniczenia w diecie.

Wytyczne dotyczące diety opierałyby się na stadium choroby, który obejmuje etap od 1 stadium dla minimalnego zaburzenia do stadium 5 dla ESRD. Ponadto, musisz osiągnąć idealną wagę, zachowując zalecane dzienne cele żywieniowe opisane w 2015-2020 Wytyczne żywieniowe dla Amerykanów.

Zazwyczaj najlepiej, szczególnie na wczesnym etapie, pracować z certyfikowanym dietetykiem, aby dostosować dietę odpowiednią do twoich nerek. Przyszłe konsultacje mogą być również zalecane, jeśli i kiedy postępuje choroba.

Zalecenia dla wszystkich etapów PChN

Celem diety CKD jest spowolnienie postępu choroby i zminimalizowanie wszelkich szkód, jakie nagromadzenie odpadów i płynów może wyrządzić innym narządom, w przeważającym stopniu sercu i układowi krążenia.

W tym celu musisz natychmiast dostosować dietę na trzy kluczowe sposoby:

• Zmniejsz spożycie sodu. Zgodnie z obecnymi wytycznymi nie należy spożywać nie więcej niż 2300 miligramów (mg) sodu dziennie dla dorosłych i nie więcej niż 1000 do 2200 mg dla dzieci i młodzieży. Jeśli jesteś Afroamerykaninem, masz wysokie ciśnienie krwi lub masz ponad 50 lat, musisz dodatkowo ograniczyć spożycie do 1 500 mg na dobę.
• Ogranicz spożycie białka. Ilość może się różnić w zależności od stadium choroby. Obecne zalecenia dla osób z CKD stopnia 1. do stadium 4. wynoszą 0,6-0,75 gramów białka na kilogram masy ciała na dobę, co zasadniczo przekłada się na:

Masa ciała (funty)	Codzienne spożycie białka (gram)	Kalorie
100	25-27	1,600
125	31-34	2,000
150	38-41	2,400
175	44-47	2,800

• Wybierz zdrowe odżywianie. Główną przyczyną śmierci u osób z ESRD jest zatrzymanie akcji serca. W tym celu wielu specjalistów z dziedziny nerek (nefrologów) poprze stosowanie diety DASH (Dietary Approaches to Stop Hypertension), która koncentruje się na kontrolowaniu porcji, uzyskiwaniu odpowiedniej ilości codziennych składników odżywczych i spożywaniu różnych zdrowych produktów w sercu.

Zalecenia dla etapów 4 i 5 PChN

Ponieważ choroba postępuje, a czynność nerek spada poniżej 70 procent tego, co powinno być, twój nefrolog zaleci ograniczenie fosforu i potasu, dwa elektrolity, które mogą uszkodzić organizm, jeśli nadmiernie się akumulują.

Wśród rozważań:

• Fosfor jest ważny dla organizmu, ponieważ pomaga przekształcać żywność, którą spożywamy w energię, wspomaga wzrost kości i skurcz mięśni oraz reguluje kwasowość krwi. Jeśli masz za dużo, może to prowadzić do stanu znanego jako hiperfosfatemia, które może uszkodzić serce, kości, tarczycę i mięśnie. Aby tego uniknąć, dorośli z CKD w stadium 4 do 5 musieliby ograniczyć dzienne spożycie do 800-1000 mg na dobę, ograniczając żywność zawierającą fosfor.
• Potas jest używany przez organizm do regulowania częstości akcji serca i równowagi wody w komórkach. Zbyt dużo może prowadzić do hiperkaliemii, stanu charakteryzującego się osłabieniem, bólem nerwów, nieprawidłową częstością akcji serca, a w niektórych przypadkach zawałem serca. Aby tego uniknąć, musiałbyś jeść na diecie o niskiej zawartości potasu, zużywając nie więcej niż 2000 mg na dzień.

Suplementy OTC

Wiele suplementów dostępnych bez recepty (OTC) jest powszechnie stosowanych w celu skorygowania niedoborów żywieniowych, które mogą wystąpić w późniejszych stadiach PChN. Wśród zalecanych suplementów:

• Witamina D i suplementy wapnia są czasem potrzebne, aby zapobiec zmiękczeniu kości (osteomalacja) i zmniejszyć ryzyko złamań kości spowodowanych dietą o ograniczonej zawartości fosforu. Można również stosować aktywną postać witaminy D, zwaną kalcytriolem, chociaż jest ona dostępna tylko na receptę.
• Suplementy żelaza są stosowane w leczeniu niedokrwistości powszechnej w CKD stopnia 3. i 4. stopnia. W etapach 4 i 5 żelazo podawane pozajelitowo, podawane dożylnie, może być stosowane u osób, które nie reagują na terapię doustną.

Recepty

Leki na receptę są powszechnie stosowane w leczeniu objawów PChN lub zapobiegania powikłaniom późnego stadium. Niektóre pomoc w zmniejszaniu niedokrwistości i nadciśnienia, podczas gdy inne są wykorzystywane do znormalizowania równowagi płynów i elektrolitów we krwi.

Inhibitory ACE

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) są stosowane w celu rozluźnienia naczyń krwionośnych i obniżenia wysokiego ciśnienia krwi. Mogą być przepisywane na każdym etapie choroby i są stosowane na bieżąco (chronicznie) w celu zmniejszenia ryzyka sercowo-naczyniowego.

Powszechnie zalecane inhibitory ACE obejmują:

• Accupril (quinapril)
• Aceon (perindopril)
• Altace (ramipril)
• Capoten (captopril)
• Lotensin (benazepril)
• Mavik (trandolapril)
• Monopril (fosinopril)
• Prinivil (lizynopryl)
• Univasc (moexipril)
• Vasotec (enalapril)

Działania niepożądane obejmują zawroty głowy, kaszel, swędzenie, wysypkę, nieprawidłowy smak, ból gardła, nieregularne bicie serca i obrzęk kończyn dolnych.

Blokery receptorów angiotensyny II

Blokery receptora angiotensyny II (ARB) działają podobnie do inhibitora ACE, ale celują w inny enzym obniżający ciśnienie krwi. ARB są zwykle stosowane u osób, które nie tolerują inhibitorów ACE.

Opcje obejmują:

• Atacand (kandesartan)
• Avapro (irbesartan)
• Benicar (olmesartan)
• Cozaar (losartan)
• Diovan (walsartan)
• Micardis (telmisartan)
• Teveten (eprosartan)

Działania niepożądane obejmują zawroty głowy, biegunkę, kurcze mięśni, osłabienie, infekcję zatok, ból nóg lub pleców, bezsenność i nieregularne bicie serca.

Statyn Leki

Statyny są stosowane w celu obniżenia poziomu cholesterolu i zmniejszenia ryzyka chorób układu krążenia. Podobnie jak w przypadku ARB i inhibitorów ACE, są one stosowane na bieżąco.

Statyny często przepisywane w celu leczenia wysokiego cholesterolu (hipercholesterolemii) obejmują:

• Crestor (rozuwastatyna)
• Lescol (fluwastatyna)
• Lipitor (atorwastatyna)
• Livalo (pitawastatyna)
• Mevacor (lowastatyna)
• Pravachol (prawastatyna)
• Zocor (symwastatyna)

Działania niepożądane obejmują bóle głowy, zaparcia, biegunkę, wysypkę, bóle mięśni, osłabienie, nudności i wymioty.

Środki stymulujące erytropoetynę

Erytropoetyna (EPO) jest hormonem produkowanym przez nerki, które kierują produkcją czerwonych krwinek. Gdy nerki są uszkodzone, produkcja EPO może znacznie spaść, powodując przewlekłą anemię. Środki stymulujące erytropoetynę (ESA) to wstrzykiwalne, opracowane przez człowieka wersje EPO, które pomagają przywrócić liczbę czerwonych krwinek i złagodzić objawy niedokrwistości.

Istnieją dwa ESA zatwierdzone do użytku w Stanach Zjednoczonych:

• Aranesp (darbepoetin alfa)
• Epogen (epoetyna alfa)

Działania niepożądane obejmują ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączkę, zawroty głowy, wysokie ciśnienie krwi i nudności.

Fosforowe spoiwa

Fosforowe środki wiążące, znane również jako środki wiążące fosforany, są często stosowane u osób z PChN stopnia 5 w celu obniżenia poziomu fosforu we krwi. Są przyjmowane doustnie przed posiłkiem i uniemożliwiają organizmowi wchłanianie fosforu z jedzenia, które spożywasz. Dostępne są różne formy, z których niektóre wykorzystują wapń, magnez, żelazo lub aluminium jako środek wiążący.

Opcje obejmują:

• Amphogel (wodorotlenek glinu)
• Auryksja (azotan żelaza)
• Fosrenol (węglan lantanu)
• PhosLo (octan wapnia)
• Renagel (sewelamer)
• Renvela (węglan sewelameru)
• Velphoro (oksywodorotlenek sorbitanu)

Działania uboczne obejmują utratę apetytu, rozstrój żołądka, gaz, wzdęcia, biegunkę, zaparcia, zmęczenie, swędzenie, nudności, wymioty i ból stawów.

Diuretyki

Diuretyki, znane również jako "tabletki na wodę", są używane do usuwania nadmiaru wody i soli (chlorku sodu) z organizmu. Ich rola w leczeniu PChN jest dwojaka: łagodzić obrzęki (nieprawidłowe gromadzenie się płynu w tkankach) i poprawiać czynność serca poprzez obniżanie ciśnienia krwi.

Podczas leczenia wczesnego stadium PChN lekarze często stosują diuretyk tiazydowy, który można bezpiecznie stosować na bieżąco. Opcje obejmują:

• Diuril (chlorotiazyd)
• Lozol (indapamid)
• Mikrozad (hydrochlorotiazyd)
• Thalitone (chlortalidon)
• Zaroxolyn (metolazone)

Inna bardziej skuteczna forma leku, zwana diuretykiem pętlowym, może być przepisana w stadium CKD stopnia 4 i stadium 5, szczególnie jeśli zdiagnozowano przewlekłą niewydolność serca (CHF). Opcje obejmują:

• Bumex (bumetanid)
• Demadex (torsemide)
• Edecrin (kwas etakrynowy)
• Lasix (furosemide)

Do częstych działań niepożądanych leków moczopędnych należą: pragnienie, suchość w ustach, ból głowy, zawroty głowy i skurcze mięśni.

Dializa

Stadium 5 CKD to etap, w którym czynność nerek spadła poniżej 10 lub 15 procent. Na etapie, bez agresywnej interwencji medycznej, nagromadzone toksyny mogą spowodować uszkodzenie wielu narządów, prowadząc do śmierci w dowolnym miejscu, od godzin do tygodni.

Jedna z takich interwencji nosi nazwę dializy. Obejmuje to mechaniczne lub chemiczne filtrowanie odpadów i płynów z krwi, gdy nerki nie są już w stanie tego zrobić. Istnieją dwie powszechnie stosowane metody, znane jako hemodializa i dializa otrzewnowa.

Hemodializa

Hemodializa wykorzystuje mechaniczną maszynę filtracyjną do oczyszczania krwi pobranej bezpośrednio z naczynia krwionośnego i powracającej do ciała w czystym i zbalansowanym stanie. Można go wykonać w szpitalu lub centrum dializ. Dostępne są nowsze modele przenośne, które pozwalają na poddanie się dializie w domu.

Proces rozpoczyna się od zabiegu chirurgicznego w celu stworzenia punktu dostępu, z którego można pobierać i oddawać krew z żyły lub tętnicy. Są na to trzy sposoby:

• Centralne cewnikowanie żylne (CVC) obejmuje wprowadzenie elastycznej rurki do dużej żyły, takiej jak żyła szyjna lub udowa. Zwykle jest to pierwsza technika używana przed stworzeniem bardziej stałego punktu dostępowego.
• Operacja przetoki tętniczo-żylnej (AV) polega na połączeniu tętnicy i żyły, zwykle w przedramieniu. Pozwala to na włożenie igieł do punktu dostępowego w celu jednoczesnego pobrania i zwrotu krwi. Po wykonaniu zabiegu należy odczekać od czterech do ośmiu tygodni, zanim rozpocznie się hemodializa.
• Przeszczepy AV działają w podobny sposób jak przetoka AV, z wyjątkiem tego, że do połączenia tętnicy i żyły wykorzystuje się sztuczne naczynie. Podczas gdy przeszczep AV goi się szybciej niż przetoka AV, są one bardziej podatne na infekcje i krzepnięcie.

Hemodializa wymaga wizyty w szpitalu lub klinice trzy razy w tygodniu w czterogodzinnych sesjach. Podczas gdy domowe urządzenie do dializy może zapewnić ci prywatność i wygodę, wymaga sześciu zabiegów na tydzień po 2-1 / 2 godziny.

Istnieje inna opcja domowa, określana jako codzienna nocna hemodializa, w której oczyszczanie krwi odbywa się podczas snu. Odbywa się od pięciu do siedmiu razy w tygodniu, trwa od sześciu do ośmiu godzin i może sobie pozwolić na większy odpływ odpadów w porównaniu z innymi wersjami.

Skutki uboczne hemodializy obejmują niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie), duszność, skurcze brzucha, kurcze mięśni, nudności i wymioty.

Dializa otrzewnowa

Dializa otrzewnowa używa chemikaliów zamiast maszyn do oczyszczania krwi. Polega ona na chirurgicznym wszczepieniu cewnika do jamy brzusznej, przez który podawany jest ciekły roztwór, zwany dializatem, w celu pochłaniania odpadów i wydobywania nagromadzonych płynów. Roztwór jest następnie ekstrahowany i odrzucany.

Roztwór dializatu zazwyczaj składa się z soli i środka osmotycznego, takiego jak glukoza, który hamuje wchłanianie zwrotne wody i sodu. Błona wyściełająca jamę brzuszną, zwana otrzewną, służy jako filtr, dzięki któremu można pobrać z krwi płyny, elektrolity i inne rozpuszczone substancje.

Po wszczepieniu cewnika dializa może być wykonywana w domu kilka razy dziennie.Dla każdego zabiegu dwa do trzech litrów roztworu podawano do twojego brzucha przez cewnik i trzymano tam przez cztery do sześciu godzin. Po opróżnieniu roztworu odpadowego proces rozpoczyna się od nowa za pomocą świeżego roztworu dializatu.

Zautomatyzowane maszyny rowerowe mogą wykonać to zadanie w ciągu jednej nocy, zapewniając większą niezależność i czas na realizację codziennych zainteresowań.

Powikłania dializy otrzewnowej obejmują infekcje, niskie ciśnienie krwi (jeśli pobierana jest zbyt duża ilość płynu), krwawienie z brzucha i perforacja jelit. Sam zabieg może powodować dyskomfort w jamie brzusznej i upośledzenie oddychania (ze względu na zwiększone ciśnienie nałożone na przeponę).

Przeszczep nerki

Przeszczep nerki to procedura, w której zdrową nerkę pobiera się od żywego lub zmarłego dawcy i chirurgicznie wszczepia się do organizmu. Chociaż jest to poważna operacja obciążona krótko- i długoterminowymi wyzwaniami, pomyślny przeszczep może nie tylko przedłużyć życie, ale także przywrócić ci normalny stan funkcjonowania.

W związku z tym wyniki mogą się różnić w zależności od osoby. Podczas gdy nie będziesz już wymagać dializy lub tych samych ograniczeń żywieniowych, będziesz musiał brać leki immunosupresyjne przez resztę swojego życia, aby uniknąć odrzucenia narządu. Może to zwiększyć ryzyko infekcji, wymagając dodatkowych kroków w celu uniknięcia choroby i agresywnego leczenia infekcji.

Osoby z CKD w stadium 5 mogą otrzymać przeszczep w dowolnym wieku, niezależnie od tego, czy są dzieckiem, czy starszym. Jednak musisz być na tyle zdrowy, aby wytrzymać operację i musi być wolny od raka i niektórych infekcji.

Czego oczekiwać

Aby ocenić swoją kwalifikowalność, musiałbyś przejść ocenę fizyczną i psychologiczną. Jeśli problem zostanie znaleziony, będzie wymagał leczenia lub korekty przed poprawą przeszczepu.

Po zatwierdzeniu zostaniesz umieszczony na liście oczekujących zarządzanej przez United Network of Organ Sharing (UNOS). Spośród wszystkich typów przeszczepów narządów, przeszczep nerki ma najdłuższą listę oczekujących ze średnim czasem oczekiwania wynoszącym pięć lat. Będziesz mieć pierwszeństwo w zależności od tego, jak długo czekasz, od grupy krwi, aktualnego stanu zdrowia i innych czynników.

Po znalezieniu nerki dawcy, zostaniesz zaplanowany i przygotowany do operacji. W większości przypadków przeszczepi się tylko jedną nerkę bez usuwania starych. Ogólnie wystarczyłoby ci wrócić do domu po tygodniu.

Po transplantacji może minąć do trzech tygodni, zanim nowy narząd będzie w pełni funkcjonalny. W tym czasie konieczne będzie kontynuowanie dializy.

Dzięki postępom w chirurgii i leczeniu transplantologicznym, biorcy nerki mogą spodziewać się, że będą żyli od ośmiu do 12 lat, jeśli ofiarodawca zmarł, a od 12 do 20 lat, jeśli dawczyni żyła.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Gaitonde, D.; Cook, D.; i Rivera, I. Przewlekła choroba nerek: detekcja i ocena. Amer Fam Phys. 2017;96(12):776-783.
• Nesrallah, G.; Mustafa, R.; Clark, W. i in. Wytyczne Kanadyjskiego Stowarzyszenia Nefrologii 2014 w zakresie praktyki klinicznej w zakresie ustalania czasu rozpoczęcia przewlekłej dializy. CMAJ. 2014; 186 (2): 112-17. DOI: 10.1503 / cmaj.130363.
• Urząd ds. Zapobiegania Chorobom i Promocji Zdrowia. (2015) 2015-2020 Wytyczne żywieniowe dla Amerykanów. Washington, D.C.: Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA.
• Persavento, T. Transplantacja nerki w kontekście terapii wymiany nerek. CJASN. 2009; 4 (12): 2035-39. DOI: 10,2215 / CJN.05500809.
• Vassalotti, J.; Centor, R.; Turner, B. i in. Praktyczne podejście do wykrywania i leczenia przewlekłej choroby nerek u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Am J Med. 2016; 129 (2): 153-62. DOI: 10.1016 / j.amjmed.2015.08.025.