Ryzyko i skuteczność rurek ucha

Rurki uszne często traktuje się jako rozwiązanie dla uporczywego płynu w uchu wywołanego infekcjami ucha, ponieważ gromadzenie się płynu może powodować utratę słuchu. Jednakże istnieją pytania dotyczące skuteczności wkładek dousznych. Ponadto, rurki uszne mają ryzyko operacyjne, w tym ryzyko opornego na metycylinę staphylococcus aureus (MRSA), który jest oporny na wiele antybiotyków.

Kiedy używać kolczyków do uszu

Dlaczego nauszniki (rurki tympanostomijne) są nawet potrzebne na początek? Małe dziecko ma krótszą trąbkę Eustachiusza, co czyni go bardziej podatnym na infekcje ucha. Ta trąbka Eustachiusza nie wydłuża się aż do wieku trzech lub czterech lat.

Amerykańska Akademia Pediatrii ma wytyczne dotyczące leczenia zakażeń ucha dziecięcego. Infekcje ucha często ustępują niezależnie w ciągu kilku miesięcy. Akademia zaleca, aby dziecko z wysiękowym zapaleniem ucha (OME, zapalenie ucha z uporczywym płynem ucha środkowego) przez trzy miesiące lub dłużej było oceniane pod kątem utraty słuchu.

Akademia ma zalecenia dotyczące tego, co należy zrobić, biorąc pod uwagę nasilenie ubytku słuchu z powodu OME. Następnie, jeśli utrata słuchu jest większa lub równa 40 decybelom (umiarkowanym lub wyższym), zaleca się operację (rurki słuchowe), ponieważ utrata słuchu na tym poziomie lub na wyższym poziomie wpływa na "mowę, język i wyniki w nauce". W przypadku mniej poważnego upośledzenia słuchu od 21 do 39 decybeli, Akademia zaleca monitorowanie ubytku słuchu, ponieważ wiadomo, że ma on niewielki wpływ na ubytek słuchu. Gdy słuch jest normalny, ale OME nie ustępuje, zaleca się powtarzanie badań słuchu trzy do sześciu miesięcy później.

Skuteczność

Jak skuteczne są tuleje do uszu i czy mają trzy miesiące wystarczające na poczekanie, zanim zaczną dostawać rurki? Badanie cytowane w Alert zdrowia dziecka, zostało zrobione w 1991 roku z 429 dzieci w wieku poniżej trzech lat, które otrzymały rurki albo od razu, albo do dziewięciu miesięcy później. Badanie to sprawdzało rozwój dzieci w wieku trzech, czterech i sześciu lat i nie stwierdzono różnic w ich rozwoju. Przeprowadzono badanie uzupełniające, gdy dzieci miały od dziewięciu do jedenastu lat i ponownie, nie stwierdzono różnic w 48 pomiarach rozwoju, w tym w testach słuchowych. Autorzy badania doszli do wniosku, że zamiast przyjmowania wkładek usznych po zaledwie trzech miesiącach uporczywej infekcji, lepiej będzie poczekać i obejrzeć przez co najmniej sześć miesięcy dla obu uszu i co najmniej dziewięć miesięcy dla jednego ucha.

Podobne badanie, zgłoszone w Archives of Disease in Childhood, zrobiono 395 dzieci w wieku poniżej trzech lat, które miały uporczywy płyn ucha środkowego przez co najmniej 90 dni w obu uszach lub co najmniej 135 dni w jednym uchu. Dzieci te otrzymywały również rurki do uszu natychmiast lub do dziewięciu miesięcy później. Zostały one sprawdzone w wieku sześciu lat pod kątem różnic rozwojowych pomiędzy "szybką" grupą i "opóźnioną" grupą, i żadne nie zostały znalezione.

Ryzyka

Podobnie jak w przypadku każdego zabiegu, rany słuchowe wiążą się z ryzykiem infekcji, w tym z ryzykiem MRSA. Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC) definiuje zakażenie miejsca operacji chirurgicznej jako takie, które występuje w ciągu roku po wszczepieniu ciał obcych, takich jak rurki uszne.

Jak często występuje MRSA po umieszczeniu rurki dousznej? Najwyraźniej nie tak często. Grudzień 2000 r Archives Of Otolaryngology Head & Neck Surgery artykuł podał, że od grudnia 1998 r. do stycznia 2000 r. ośmioro dzieci, które otrzymały rurki uszne, opracowało MRSA.Autorzy stwierdzili, że było to "0,2% przypadków" w przypadku MRSA, ale nie podano, jaka była całkowita liczba dzieci, które otrzymywały rurki słuchowe. Jednak autorzy powiedzieli również, że była to "wyjątkowo niska" częstość występowania MRSA.

Ponadto na podstawie artykułu, który ukazał się w sierpniowym numerze 2009 Journal of Otolaryngology - Chirurgia głowy i szyi, MRSA nie wydaje się być tak powszechna w kulturach infekcji ucha, niezależnie od tego, czy są one zaangażowane w czy nie. W obszernym badaniu obejmującym ponad 400 kultur słuchu w latach 2002-2006 stwierdzono, że MRSA występuje tylko w 38 (8,5%) kulturach słuchowych. Ponadto przegląd wcześniejszych badań napotkał MRSA w zaledwie 7% kultur infekcji ucha.

Jest to również możliwe, zgodnie z sugestią użytkownika The Journal of Laryngology & Otology, że rodzaj materiału zastosowanego do wkładek usznych może mieć znaczenie. W badaniu porównano trzy zestawy z każdej z powleczonych wankomycyną rur silikonowych, komercyjnych silikonowych rur powlekanych tlenkiem srebra i niepowlekanych rurek tympanostomijnych. (Rurki te nie zostały wszczepione żadnym pacjentom.) Naukowcy sprawdzili tworzenie się biofilmu MRSA i stwierdzili, że rurki pokryte wankomycyną były "praktycznie pozbawione" biofilmu MRSA. Wyniki tego badania potwierdzają, że materiał na rurkę słuchową jest czynnikiem, ale nie został powtórzony w rzeczywistości.

Frustracje rodziców z MRSA w uchu

Nie ma dowodów na poparcie założenia, że ​​rurki uszne wywołują MRSA. W rzeczywistości może być obecny przed wstawieniem rurki usznej, ponieważ MRSA jest nabywana zarówno w społeczności, jak iw szpitalach. Jednak MRSA w uchu jest pozornie trudny do pozbycia się.

Jak zatem można skutecznie leczyć MRSA w uchu? Jeden raport z 2005 r. W Archives Of Otolaryngology Head & Neck Surgery stwierdził, że sześcioro dzieci z MRSA w uchu nie reagowało na zwykłe doustne antybiotyki. Wszystkim szóstkom z powodzeniem podawano doustny trimetoprim-sulfametoksazol i krople do uszu (siarczan gentamycyny lub siarczan polimyksyny B - siarczan neomycyny - hydrokortyzon kortykosporynę). Stwierdzono, że większość MRSA jest wrażliwa na trimetoprim-sulfametoksazol.