Mononukleoza: przyczyny i czynniki ryzyka

Mononukleoza (mono) jest zwykle wywoływana przez wirusa Epsteina-Barra (EBV), chociaż choroby mono-podobne są wytwarzane przez inne wirusy i organizmy. Mono rozprzestrzenia się głównie przez ślinę, dlatego jest powszechnie określany jako "choroba całowania". Ktoś z mono można uznać za zakaźny przez kilka miesięcy. Do wieku dorosłego większość ludzi była zarażona wirusem EBV, ale mogła mieć jedynie łagodne objawy, a nie mononukleozę.

Najczęstsze przyczyny

Zakażenie wirusem Epsteina-Barra (EBV) lub, rzadziej, cytomegalowirusem (CMV), powoduje mononukleozę. Ponadto kilka innych wirusów i pasożyta Toxoplasma gondii powodować choroby o podobnych objawach, które można zdiagnozować jako mononukleozę.

Jak Mono Spreads: EBV powszechnie rozprzestrzenia się przez ślinę. Bliski kontakt i czynności, takie jak dzielenie filiżanki, słomy lub naczynia do jedzenia, mogą rozprzestrzeniać EBV. Może być również rozprowadzany przez inne płyny ustrojowe, w tym śluz, krew, nasienie i płyny pochwowe. Rozprzestrzenianie jest zwykle dokonywane przez kogoś, kto zrzuca wirus, ale nie ma żadnych objawów.

Objawy zwykle rozwijają się od czterech do sześciu tygodni po ekspozycji na wirusa, co utrudnia ustalenie, w jaki sposób doszło do zakażenia.

Częstość występowania i grupy wiekowe: Około połowa wszystkich dzieci została zakażona EBV przed 5 rokiem życia, często bez objawów lub tylko łagodna choroba. Około 95 procent dorosłej populacji w Stanach Zjednoczonych zostało zakażonych EBV. Infekcja najczęściej powoduje objawy i choroby u nastolatków i młodych dorosłych. Jeśli jesteś nastolatkiem, który jest zarażony wirusem, nie mając go w młodszym wieku, możesz rozwinąć chorobę mononukleozy około 25 procent czasu.

Niemowlęta poniżej 1 roku życia rzadko otrzymują mono, ponieważ otrzymują przeciwciała od matki, które chronią je przez kilka miesięcy życia. Matka z aktywną lub reaktywowaną infekcją EBV może przekazać wirusa swojemu dziecku, ale często nie powoduje objawów ani choroby u dziecka.

Okres i powtórne zarażenie: Badacze nie są całkowicie pewni, jak długo osoba z ostrym mono pozostanie zaraźliwa. Podczas gdy wielu da ci znak "wszystko czysty" po sześciu miesiącach, wiele badań wykazało, że może istnieć możliwość infekcji nawet przez 18 miesięcy. Dzieje się tak dlatego, że wirus EBV może nadal być aktywny, nawet jeśli nie występują żadne objawy.

Po zakażeniu EBV tworzy się przeciwciała, które uniemożliwiają uzyskanie go po raz drugi. Powiedział, że jest to rodzaj herpeswirusa i, jak inni w tej rodzinie, nigdy nie opuszcza twojego ciała. Po całkowitym ustąpieniu pierwotnej infekcji wirus przechodzi w stan uśpienia i zwykle pozostaje w stanie niezaraźliwym.

Jeśli jednak w przyszłości odpowiedź immunologiczna ulegnie pogorszeniu, istnieje możliwość, że wirus ponownie się uaktywni i znów będzie zaraźliwy dla innych. W takich przypadkach możesz czuć się zmęczony lub mieć powiększone węzły chłonne, ale w inny sposób nie wiedzieć, że jesteś zakaźny. W innym czasie nie będzie żadnych objawów. Jeśli wirus aktywnie zrzuca ślinę i inne płyny ustrojowe, możesz przekazać EBV innym.

Czynniki ryzyka związane ze stylem życia

Młodzi dorośli raczej nie wiedzą, czy zostali zarażeni EBV jako dziecko. Możesz już być odporny na mono lub nadal możesz być narażony na ryzyko złapania go. Nie ma szczepionki, a ekrany przeciwciał nie są wykonywane.

Trudno jest zapobiec rozprzestrzenianiu się mono, ale możesz zachować ostrożność, jeśli ty lub inna osoba ma mono (lub wychodzi z niego). Ważne jest, aby zrozumieć, że rozdzielczość pojedynczych objawów nie oznacza, że ​​ktoś jest mniej zakaźny. Z tego powodu należy podjąć środki ostrożności, w tym:

• Unikanie pocałunku
• Unikanie wspólnych narzędzi
• Unikanie wspólnych drinków lub słomek do picia
• Zakrywając kaszel lub kichanie
• Częste mycie rąk

Ktoś, kto ma mono, nie powinien zostawać w domu ze szkoły lub pracy ze względu na swoją infekcję. Zamiast tego zalecany jest czas wolny z powodu objawów, których doświadczają.

Podczas gdy seks oralny nie jest uważany za dominujący tryb transmisji mono, badania sugerują, że wyższe wskaźniki mono są obserwowane u aktywnych seksualnie nastolatków. Jako takie, aktywność seksualna może wymagać ograniczenia podczas aktywnych stadiów infekcji jako dodatkowy środek ostrożności. Bariery ochronne, takie jak prezerwatywy i tamy dentystyczne, mogą pomóc w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się wirusa EBV i są również przydatne w zapobieganiu zakażeniom przenoszonym drogą płciową i ciąży.

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Eligio P, Delia R, Valeria G. EBV Przewlekłe infekcje. Mediterranean Journal of Hematology and Infectious Diseases. 2010; 2 (1): e2010022. doi: 10.4084 / MJHID.2010.022.
• Wirus Epsteina-Barr i mononukleoza zakaźna. Centra kontroli i zapobiegania chorobom.
• Thompson AE. Infekcyjna mononukleoza. JAMA. 2015; 313 (11): 1180. doi: 10.1001 / jama.2015.159