Zespół długiego QT: Zalecenia ćwiczeń

Zespół długiego QT (LQTS), dziedziczne zaburzenie wpływające na układ elektryczny serca, jest jednym z warunków związanych z nagłą śmiercią u młodych sportowców. Zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca obserwowane w LQTS częściej występują podczas wysiłku fizycznego, dlatego u wielu osób z takim stanem wysiłek musi być ograniczony. Jednak osoby dotknięte chorobą zwykle nie są całkowicie zakazane. Wiedza o tym, co jest dozwolone, jest kluczem do ich bezpieczeństwa.

Co to jest długi zespół QT?

LQTS jest wrodzoną nieprawidłowością, która opóźnia "ładowanie" komórek serca po tym, jak zostały "wypalone" przez system elektryczny serca. Opóźnienie to objawia się wydłużonym odstępem QT w zapisie EKG. Nieprawidłowość elektryczna związana z LQTS może wywoływać arytmie serca (postać częstoskurczu komorowego zwana torsades de pointes), która może prowadzić do omdlenia (utraty przytomności) lub nagłej śmierci.

U wielu pacjentów z LQTS ryzyko wystąpienia tych niebezpiecznych zaburzeń rytmu zwiększa się podczas ćwiczeń.

• Oto przegląd systemu elektrycznego serca.

Ogólnie, z LQTS, nie ma żadnych objawów, dopóki dotknięta osoba nie doświadcza częstoskurczu komorowego (ponownie, zwykle podczas wysiłku). Kiedy pojawia się ta arytmia, objawy mogą różnić się od kilku sekund intensywnych zawrotów głowy aż do nagłej utraty przytomności i zgonu z powodu zatrzymania akcji serca. Diagnozę wykonuje się, badając EKG, które wykazuje przedłużony odstęp QT.

Podczas gdy LQTS jest dziedzicznym zaburzeniem, istnieje wiele jego wariantów (odpowiadających kilku różnym genom, które mogą być zaangażowane). Podczas gdy niektóre warianty mają wysokie ryzyko nagłej śmierci, inne są znacznie mniej niebezpieczne.

Często pacjenci, którzy są najbardziej narażeni na ryzyko, będą mieli silny wywiad rodzinny u osób, które doznały omdlenia lub nagłej śmierci, najczęściej podczas ćwiczeń.

LQTS jest często leczony beta-blokerami i unika leków, które powodują dalsze wydłużenie odstępu QT. Jeśli ryzyko nagłej śmierci zostanie uznane za wysokie, może być wymagany wszczepialny defibrylator.

Jakie są ogólne zalecenia ćwiczeń dla młodych sportowców z LQTS?

Osoby z LQTS zaleca się ograniczać swoje działania do sportów o niskiej intensywności, jeśli ma do nich zastosowanie jedna z poniższych sytuacji:

1. historia utraty przytomności (omdlenie) lub reanimacji z powodu zatrzymania akcji serca
2. Interwały QT są bardzo długotrwałe (to znaczy, że miara nazywana "skorygowanym odstępem QT - QTc - jest wydłużona do co najmniej 470 ms u mężczyzn, lub 480 ms u kobiet)

Każdy, kto ma LQTS, który nie jest pewien w jakim stopniu powinien ograniczać działalność, powinien porozmawiać z lekarzem.

Ogólnie rzecz biorąc, ćwiczenia o niskiej intensywności, takie jak kręgle lub golf oraz ćwiczenia o umiarkowanej intensywności, takie jak tenis, jazda na rowerze i jazda na łyżwach, są dopuszczalne u większości młodych sportowców, którzy mają LQTS.

Biorąc pod uwagę fakt, że widać kilka wariantów LQTS, różne zalecenia dotyczące aktywności mogą być optymalne dla pewnych podtypów. Na przykład osoby z LQTS typu 3 wydają się mieć nieco mniejsze ryzyko podczas ćwiczeń niż osoby z innymi typami; osoby z LQTS typu 1 mogą być szczególnie narażone podczas pływania lub nurkowania.Tak więc, poważni sportowcy mogą chcieć rozważyć posiadanie podtypy genetycznej, aby umożliwić dostosowanie zaleceń ćwiczeń do ich konkretnego wariantu genetycznego.

W listopadzie 2015 r. Zalecenia ćwiczeń dla sportowców wyczynowych z LQTS zostały oficjalnie zaktualizowane przez American Heart Association i American College of Cardiology. Eksperci zalecają teraz, że jeśli młodzi sportowcy z LQTS nie mają żadnych objawów (zwłaszcza bez epizodów zawrotów głowy lub omdlenia związanych z ćwiczeniami), mogą brać udział w zawodach sportowych IF:

• Oni, ich lekarze i ich rodzice lub opiekunowie (jeśli są nieletni) rozumieją potencjalne ryzyko związane z konkurencyjną lekkoatletyką i są gotowi i potrafią podjąć odpowiednie środki ostrożności
  • • unikają leków, które wydłużają odstęp QT
  • uzyskują osobisty automatyczny defibrylator zewnętrzny (AED) w ramach rutynowego osobistego sprzętu sportowego
  • pracownicy zespołów są przeszkoleni i przygotowani do podjęcia odpowiednich działań w razie zaistnienia sytuacji wyjątkowej, w tym zdolności i chęci korzystania z AED