17 osób, które "oszukały" HIV

Od najdawniejszych czasów epidemii HIV naukowcy regularnie obserwowali osoby zakażone HIV, które nie przeszły na AIDS i były w stanie utrzymać stabilne ilości CD4 i niskie do niewykrywalnych miana wirusa bez leczenia, często przez dziesięciolecia.

W ostatnich latach, gdy badania na temat HIV zaczęły się znacznie posuwać naprzód, wiele interwencji medycznych wydawało się mieć taki sam (lub podobny) wpływ na ludzi ze znaną infekcją wirusem HIV - nawet tak, jak najwyraźniej "oczyściło" wirusa całkowicie ze swoich ciał.

To, czego nauczyliśmy się - i nadal uczymy się - od tych osób, może pewnego dnia dostarczyć naukowcom wiedzy potrzebnej do potencjalnego odwrócenia przebiegu zakażenia wirusem HIV lub całkowitego wyeliminowania wirusa HIV.

Oto krótki przegląd grup lub osób, które "oszukały" HIV i pomogły w napędzaniu badań nad HIV w przyszłości:

Stephen Crohn, "Człowiek, który nie może złapać AIDS"

Stephen Crohn, który został nazwany "Człowiekiem, który nie może złapać AIDS" przez gazetę brytyjską Independent, okazał się mieć anomalię zwaną mutacją "delta 32" na receptorach CCR5 jego komórek CD4, których mutacja skutecznie zapobiega przedostawaniu się wirusa HIV do docelowych komórek odpornościowych. Crohna po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę doktora Billa Paxtona z Aaron Diamond AIDS Research Center w 1996 roku, po tym jak testy nie wykazały żadnych oznak zakażenia, pomimo posiadania wielu partnerów seksualnych, z których wszyscy zmarli na AIDS. Od tego czasu mutacja została zidentyfikowana w mniej niż 1% populacji.

Odkrycie tak zwanej mutacji "CCR5-delta-32" doprowadziło do opracowania zarówno leku klasy inhibitorowej CCR5 Selzentry (marawirok), jak i procedury przeszczepu komórek macierzystych wykorzystywanej do "funkcjonalnego leczenia" pacjenta HIV, Timothy'ego Ray Browna w 2009 r. (patrz poniżej).

Urodzony w 1946 r., Crohn popełnił samobójstwo 23 sierpnia 2013 r., W wieku 66 lat.

Timothy Ray Brown, "Pacjent z Berlina"

Timothy Ray Brown, znany również jako "Pacjent z Berlina", jest pierwszą osobą uważaną za "funkcjonalnie wyleczoną" z HIV.

Urodzony w USA, Brown otrzymał w 2009 roku przeszczep szpiku kostnego w celu leczenia ostrej białaczki. Lekarze z Szpitala Charité w Berlinie w Niemczech wybrali dawcę komórek macierzystych z dwiema kopiami mutacji CCR5-delta-32, o których wiadomo, że nadają odporność na HIV. Rutynowe testy przeprowadzone wkrótce po przeszczepie ujawniły, że przeciwciała HIV uległy zmniejszeniu, co sugeruje całkowite wyeliminowanie wirusa z jego układu.

Podczas gdy Brown nadal nie wykazuje oznak zakażenia wirusem HIV, dwa kolejne przeszczepy komórek macierzystych przeprowadzone przez lekarzy w Brigham i Szpital Kobiecy nie przyniosły podobnych rezultatów, u obu pacjentów wystąpiło odbicie wirusa po 10 i 13 miesiącach niewykrywalnych testów. Jednak pacjenci ci nie zostali przeszczepieni mutacją Delta 32.

"Dawca 45"

W 2010 r. Homoseksualny Afroamerykanin, znany po prostu jako "Dawca 45", okazał się posiadać silne przeciwciało neutralizujące HIV o nazwie VRC01 przez naukowców z Centrum Badań nad Szczepionkami w National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID).

To, co było szczególnie istotne w tym odkryciu, to fakt, że VRC01 jest zdolny do wiązania 90% wszystkich globalnych szczepów HIV, skutecznie blokując infekcję nawet w momencie mutacji wirusa. Ze względu na dużą różnorodność genetyczną wirusa HIV, większość przeciwciał defensywnych nie jest w stanie osiągnąć tego poziomu aktywności.

Odkrycie pomogło poszerzyć badania nad stymulacją szeroko neutralizujących przeciwciał, które mogą pewnego dnia zapobiec lub spowolnić postęp choroby bez stosowania leków przeciwwirusowych.

Kolejne badania w 2011 r. Pozwoliły zidentyfikować dwóch afrykańskich nosicieli wirusa HIV z podobnymi przeciwciałami VRC01.

Kohora Visconti

W kwietniu 2013 r. Historia o dziecku z Mississippi "funkcjonalnie wyleczonym" z wirusa HIV zdobyła światowe nagłówki. Dziecko, które otrzymało terapię przeciwretrowirusową w momencie urodzenia, zostało uznane za oczyszczone z wirusa i "funkcjonalnie wyleczone" z HIV. Podczas gdy dziecko w końcu doświadczy wirusowego odbicia w 2014 r., Cofając roszczenia do jakiegokolwiek takiego wyleczenia, pozostały sugestie, że wczesna interwencja lekowa może przynieść korzyści, zapobiegając ukrywaniu się HIV w wielu ukrytych zbiornikach ciała.

W ślad za przypadkiem dziecka w Missisipi podano raport z Francji, w którym stwierdzono, że 14 na 70 pacjentów w trwającym badaniu Visconti było w stanie utrzymać całkowicie stłumione miano wirusa bez leczenia po przepisaniu leków przeciwretrowirusowych w ciągu dziesięciu tygodni od zakażenia.

W każdym przypadku leczenie zostało przedwcześnie przerwane przez pacjenta. Spośród 14 zdolnych do utrzymywania trwałej supresji wirusa (niektóre przez ponad siedem lat), liczba CD4 wzrosła z średnio 500 do 900 komórek / ml, podczas gdy liczba wirusów spadła z 500 000 do mniej niż 50 komórek / ml. Prowadzone są dalsze badania mające na celu ustalenie, czy inne czynniki, genetyczne lub wirusologiczne, przyczyniły się do wyników.

Badanie pomogło wzmocnić argumenty za strategią "testuj i leczyć", w którym wczesne leczenie może korelować z większą kontrolą wirusową. To, czy wczesna interwencja może rzeczywiście odwrócić infekcję - jak niektórzy sugerowali w przypadku Baby Mississippi - pozostaje w dużej mierze wątpliwe. Większość władz sugeruje obecnie, że "długotrwała remisja" jest bardziej odpowiednim określeniem, biorąc pod uwagę niepowodzenia we wcześniejszych przypadkach "leczenia funkcjonalnego".

Remannazyjska remisja wirusa francuskiej nastolatki

W lipcu 2015 r. Francuscy naukowcy ponownie ogłosili przypadek trwałego przeniesienia wirusa HIV, tym razem u 18-letniej dziewczynki, która była w stanie utrzymać supresję wirusa przez 12 lat bez leczenia przeciwretrowirusowego. Podobnie jak przed nią dziecko Mississippi, nastolatka otrzymała terapię skojarzoną w momencie urodzenia, którą przepisano jej w ciągu pięciu lat - często z częstością powracania wirusa z powodu słabej przyczepności leku przeciw HIV.

W piątym roku jej rodzice wycofali ją z programu badawczego i całkowicie przerywali terapię. Kiedy wrócili rok później, oni i badacze byli zaskoczeni, gdy odkryli, że dziecko miało niewykrywalny ładunek wirusa, który dziewczyna mogła utrzymać od tamtej pory.

Przyszłe badania będą miały na celu zidentyfikowanie mechanizmów, genetycznych lub innych, dla takich kontroli zarówno u nastolatków z Francji, jak i u dorosłych w kohorcie Visconti.