Największa rola Michaela J. Foxa: choroba Parkinsona

Michael J. Fox, 54, jest znany z wielu rzeczy. Utytułowany aktor, zdobył nagrody za swoją pracę w filmach "Family Ties", "Spin City" i "The Good Wife". Jednak najlepszym osiągnięciem Foxa - jego nagrody Grammy, Emmy i Złotego Globu - może być jego praca na rzecz wyleczenia choroby Parkinsona. W 2000 r. Aktor ustanowił Fundację Michaela J. Foxa dla badań Parkinsona (MJFF), dziewięć lat po zdiagnozowaniu tego stanu. Od czasu podzielenia się swoją diagnozą z opinią publiczną w 1998 roku, Fox wypowiadał się za badaniami nad komórkami macierzystymi i pracował niestrudzenie, aby zebrać pieniądze na badania.Fox jest obecnie założycielem organizacji i zasiada w radzie nadzorczej.

Fundacja Michaela J. Foxa dla badań Parkinsona

Fundacja Michaela J. Foxa dla badań Parkinsona jest poświęcona znalezieniu lekarstwa na chorobę Parkinsona. Do chwili obecnej fundacja zgromadziła ponad 450 milionów na badania Parkinsona. MJFF ma również na celu opracowanie lepszych metod leczenia niedostatecznie zaadresowanych objawów choroby - takich jak zaparcia, problemy z połykaniem, kontrola impulsów i pogorszenie funkcji poznawczych - jak również wyniszczające skutki uboczne obecnych leków na chorobę Parkinsona.

Czym jest choroba Parkinsona?

Choroba Parkinsona wpływa na ośrodkowy układ nerwowy powodując postępujące, degeneracyjne objawy, które upośledzają sposób poruszania się ciała. Cechą charakterystyczną tego stanu są drżenia, zwłaszcza w rękach. "Parkinson" to termin określający co najmniej sześć różnych kategorii zaburzeń, z których większość dotyczy osób w wieku powyżej 50 lat. Średni wiek rozpoznania wynosi 62 lata. Około miliona Amerykanów żyje obecnie z chorobą Parkinsona.

Około 30 procent osób z chorobą Parkinsona diagnozuje się przed 50 rokiem życia - 20 procent tych osób diagnozuje się przed 40 rokiem życia. Kiedy choroba Parkinsona rozwija się przed 50 rokiem życia, jest znana jako choroba Parkinsona o młodym początku. Michael J. Fox, którego zdiagnozowano, gdy miał 30 lat, należy do tej kategorii.

Ludzie z chorobą Parkinsona mają niedobór substancji chemicznych, które wpływają na ruch (zwany dopaminą) w ich mózgach. Jest to spowodowane zmianami w komórkach istoty czarnej, czyli obszarem mózgu wytwarzającym dopaminę. Jak te zmiany zachodzą, pozostaje nieznane. Teorie obejmują m.in. przyspieszone starzenie się, podatność genetyczną i czynniki środowiskowe. Najprawdopodobniej choroba Parkinsona jest spowodowana połączeniem tych rzeczy.

Pierwsze leczenie

Leczenie choroby Parkinsona tradycyjnie dotyczyło leków, które można wprowadzić do mózgu w dopaminę (Sinemet) lub leków, które wydają się wpływać na stosowanie dopaminy w mózgu (Symmetrel, Eldepryl). Leczenie może również obejmować agonistów dopaminy (Parlodel, Permax, Mirapex, Requip), które aktywują komórki mózgowe wrażliwe na dopaminę.

Dostępne są również opcje leczenia chirurgicznego. Jedną z najczęstszych opcji chirurgicznych jest głęboka stymulacja mózgu (DBS). DBS został opracowany w latach 90. XX wieku i jest obecnie standardowym sposobem leczenia tego schorzenia. Podczas gdy DBS może pomóc w leczeniu objawów, nie leczy choroby ani nie powstrzymuje jej przed rozwojem. Dostępne są również zabiegi thalamotomii i pallidotomii, które niszczą komórki "powodujące kłopoty" w mózgu za pomocą elektrody.