Objawy i przyczyny przetoki śródpiersia

Przetoka okołopłucna występuje, gdy w cienkiej membranie występuje łza zwana owalnym lub okrągłym oknem. To okno oddziela ucho wewnętrzne od ucha środkowego. Ucho wewnętrzne wypełnione jest płynem zwanym perilimfą, więc gdy pojawia się łza, powoduje on wyciek płynu do przestrzeni ucha środkowego. Ucho środkowe jest zwykle wypełnione powietrzem i nie zawiera płynu.

Co powoduje przetokę perylimfalną?

Najczęstszą przyczyną przetoki okołoprotkowej jest uraz głowy. Przyczyną może być również barotrauma, stan, który zwykle pojawia się w samolocie lub podczas nurkowania (gdy występują gwałtowne zmiany, ciśnienie atmosferyczne). Barotrauma może również powodować silny ból w uchu, a czasami pęknięty bębenek.

Rzadko zdarza się, że przetoki okołopłucne występują podczas porodu, mogą być wrodzone (zdarzyły się przed porodem) lub z innych nieznanych przyczyn.

Objawy przetoki perylimfalnej

W przypadku przetoki perylimfalnej mogą wystąpić niektóre lub wszystkie z następujących objawów:

• utrata słuchu, która może się zmieniać lub być nagła
• zapalenia szyjki macicy
• zawroty głowy (zawroty głowy, nudności, wymioty), które mogą wystąpić w odpowiedzi na głośne dźwięki
• ciśnienie w uchu

Objawy przetoki okołoprotkowej mogą się pogorszyć po zmianie wysokości.

Diagnozowanie przetoki perylimfalnej

Rozpoznanie przetoki okołoprotkowej może być trudne, ponieważ objawy pokrywają się z innymi zaburzeniami ucha wewnętrznego, takimi jak choroba Meneire'a. Nie ma również "złotego standardu" testu do zdiagnozowania przetoki perylimfy. Jednak czasami można postawić diagnozę na podstawie badania MRI lub CT.

Amerykańska Fundacja ds. Słuchu i Badań ma szczególne zalecenia dotyczące diagnozowania przetoki okołoprotkowej, szczególnie gdy nie ma w niej barotraumy. Ponieważ diagnoza może być tak trudna, a leczenie często wymaga interwencji chirurgicznej, zaleca ona otrzymanie drugiej opinii, a także następujących testów w celu zwiększenia prawdopodobieństwa trafnej diagnozy:

• przetoka przetokowa
• Test Frasera
• test valsalva
• audiometria
• Elektrokochleografia (ECOG) (test rejestrujący czynność ucha wewnętrznego)
• Electronystagmography (ENG)
• Tymczasowe badanie TK kości, wysoka rozdzielczość
• MRI

Dokładna historia może być bardzo ważna w pomaganiu lekarzowi w określeniu, czy przetoka periofagiczna jest potencjalnym problemem powodującym objawy. Często występują objawy nasilające się podczas kichania, wysiłku lub kaszlu. Powinieneś podzielić się tym z lekarzem. Innym częstym objawem jest Zjawisko Tullio, co powoduje odczuwanie zawrotów głowy, gdy są wystawione na głośne dźwięki.

Z testów wymienionych powyżej, istnieją pewne badania sugerujące, że najlepszym sposobem na postawienie diagnozy przetoki perilimfy jest historia medyczna i pozytywna przetoka lub test Frasera.

Leczenie przetoki perylimfalnej

Często zaleca się ścisły odpoczynek w łóżku, aby umożliwić organizmowi samodzielną naprawę przetoki. Dopóki objawy się nasilają, lekarz może kontynuować odpoczynek w łóżku lub ścisłe ograniczenie aktywności przez okres do sześciu miesięcy przed rozważeniem chirurgicznej naprawy przetoki perylimfalnej.

Niektóre leki mogą być pomocne w leczeniu objawów, ale nie będą miały żadnego wpływu na samą przetokę. Na przykład, leki takie jak ondansetron i prometazyna mogą być stosowane do kontrolowania nudności. Meclizine to lek stosowany w leczeniu różnych typów zawrotów głowy i może być korzystny w leczeniu objawów. Diazepam jest innym lekiem, który jest czasami używany.

Chirurgiczna naprawa przetoki perylimfalnej obejmuje przeszczep tkanki w celu naprawy łzy w okrągłym oknie. Niestety takie podejście nie zawsze jest skuteczne w leczeniu przetoki okołoprotkowej. Według American Hearing Research Foundation w badaniu obejmującym 160 osób około 90 procent pacjentów miało stabilne lub poprawione objawy po operacji. Żaden z pacjentów nie zgłosił pogorszenia swoich objawów.