Fakty na temat modyfikujących leki przeciwreumatyczne

Remittive i wolno działający. Obydwa opisują, w jaki sposób klasa leków, określanych powszechnie jako DMARD (modyfikujące chorobę leki przeciwreumatyczne), jest stosowana w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów po tym, jak słabsze leki zostaną uznane za nieskuteczne. DMARDs są również stosowane w leczeniu powiązanych stanów zapalnych, takich jak zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, łuszczycowe zapalenie stawów, toczeń.

Leki są uważane za remittive, ponieważ mogą spowolnić proces chorobowy, choć rzadko prowadzą do całkowitej remisji. Ponieważ leki mogą wywołać odpowiedź w ciągu 6 do 8 miesięcy, są uważane za leki o przedłużonym działaniu i są wybierane jako druga opcja leczenia po niepowodzeniu leczenia aspiryną i NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne).

Nie jest dokładnie rozumiane, jak działają DMARD. LMPCh wydają się zmniejszać stan zapalny, chociaż nie są klasyfikowane jako leki przeciwzapalne. Nie są podobne do NLPZ, ponieważ nie zmniejszają produkcji prostaglandyn, nie łagodzą bezpośrednio bólu ani nie zmniejszają gorączki. W efekcie DMARDs spowalniają proces chorobowy, modyfikując w jakiś sposób układ odpornościowy.

Skuteczność, bezpieczeństwo, działania niepożądane i czas stosowania DMARD zostały zakwestionowane przez zainteresowanych pacjentów. Badania przez lata wykazały, że DMARD są bardzo skutecznymi lekami, z niezauważalnie obserwowanymi poważnymi działaniami niepożądanymi. Częste monitorowanie w laboratorium pomaga kontrolować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Kiedy uznano, że jest to leczenie krótkoterminowe, DMARD są obecnie uważane za długoterminowe rozwiązanie do kontrolowania objawów i spowalniania postępu choroby.

Złoto za zapalenie stawów

Odkryte przypadkowo przez francuskiego lekarza, sole złota zostały wykorzystane w leczeniu zapalenia stawów od ponad 50 lat. Jacques Forrestier wstrzyknął sole złota pacjentowi z gruźlicą w celu leczenia infekcji. Pacjentka miała przypadkowo zapalenie stawów i po wielu miesiącach leczenia złotem, artretyzm poprawił się. Od tego czasu złoto stosuje się w leczeniu zapalenia stawów.

Mechanizm działania złota jest niejasny, ale najwyraźniej zakłóca funkcje białych krwinek odpowiedzialnych za uszkodzenie stawów i zapalenie. Chociaż złoto może spowalniać zniszczenie, nie może korygować istniejących deformacji stawów.

Złoto było początkowo dostępne tylko jako lek do wstrzykiwania. Podany w ciągłym harmonogramie konserwacji wymaga rutynowych badań krwi i moczu. W 1986 r. Złoto stało się dostępne w formie doustnej pod nazwą handlową Ridaura. Najczęstsze działania niepożądane związane ze wstrzykiwalnym złotem to swędząca wysypka na kończynach dolnych i owrzodzenie jamy ustnej, które zwykle znikają, gdy lek zostanie zatrzymany. Złoto doustne ma mniej skutków ubocznych, ale może powodować przejściową biegunkę lub luźne wypróżnienia. Złoto wydaje się działać bardzo dobrze dla 10 procent pacjentów i bardzo dobrze dla kolejnych 30-40 procent. Pięćdziesiąt procent pacjentów przerywa stosowanie ze względu na działania niepożądane lub nieskuteczność.

Zużycie złota znacznie się zmniejszyło, szczególnie przy opracowywaniu leków biologicznych. Pierwszy biolog, Enbrel, stał się dostępny w 1998 roku.

Penicylamina

Penicylamina, daleki krewny penicyliny, stała się dostępna w latach siedemdziesiątych. Penicylamina jest znana jako chelator, ponieważ może wiązać metale ciężkie w ciele. Jego mechanizm działania w reumatoidalnym zapaleniu stawów nie jest znany, ale uważa się, że zmienia on funkcję białych krwinek odpowiedzialnych za uszkodzenie stawów. Może stać się bardziej aktywny, gdy łączy się z miedzią, która jest naturalnie obecna w ciele.

Penicylaminę podaje się doustnie, zaczynając od małej dawki, a następnie stopniowo zwiększając dawkę. Jest przyjmowany na pusty żołądek co najmniej godzinę przed posiłkiem lub po posiłku. Jeśli jest to skuteczne, pacjent musi pozostać na tym kursie leczenia w nieskończoność. Efekty uboczne są podobne do tych związanych ze złotem - wysypki skórne, owrzodzenia jamy ustnej, utrata smaku i rozstrój żołądkowo-jelitowy. Białko w moczu może być wczesnym objawem uszkodzenia nerek.

Penicylaminę można stosować jednocześnie z NLPZ, chociaż NLPZ należy przyjmować podczas posiłków. Pacjenci uczuleni na penicylinę nadal mogą przyjmować penicylaminę. Jest skuteczny u około 30% pacjentów.

Plaquenil (hydroksychlorochinon)

Plaquenil jest dostępny od wielu lat i był pierwotnie stosowany w leczeniu malarii. Jest prosty w użyciu, ma niewiele skutków ubocznych i nie wymaga monitorowania za pomocą badań krwi. Plaquenil stosuje się u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, którzy nie reagują dobrze na NLPZ. Wydaje się, że jest skuteczny u około 30% pacjentów. Jest również stosowany u pacjentów z układowym toczniem.

Plaquenil wydaje się zakłócać działanie komórek układu odpornościowego. Lek podaje się doustnie, jedną lub dwie tabletki dziennie. Jednym z rzadkich poważnych skutków ubocznych jest depozycja leku w siatkówce z potencjalnym zaburzeniem widzenia. Co sześć miesięcy zaleca się badanie okulistyczne. NLPZ można zażywać z Plaquenil i często są przepisywane razem.

Metotreksat (Rheumatrex)

Metotreksat, dostępny od ponad 40 lat, jest szeroko stosowany w leczeniu łuszczycy, a także w leczeniu raka. W latach 70. XX wieku metotreksat w małych dawkach był przepisywany przez wielu reumatologów w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów w przypadku niepowodzenia NLPZ. Metotreksat działa szybciej niż inne leki remedyjne, często przynosząc poprawę w ciągu kilku tygodni, a nie miesięcy.

Metotreksat to antymetabolit, zakłócający wykorzystanie kwasu foliowego. Uważa się, że hamuje aktywność układu odpornościowego i zmniejsza stan zapalny. Może również spowalniać szybki wzrost komórek w błonie maziowej, która prowadzi linię.

Metotreksat można podawać doustnie lub jako lek do wstrzykiwania zgodnie ze ścisłym harmonogramem dawkowania. Wraz ze zwykłymi mniejszymi działaniami niepożądanymi długotrwałe stosowanie metotreksatu może prowadzić do uszkodzenia wątroby. Wymagane są rutynowe testy czynności wątroby.

Metotreksat można przyjmować razem z NLPZ. Pacjenci przyjmujący metotreksat są ostrzegani, aby uniknąć spożywania alkoholu.

Sulfasalazyna

Sulfasalazyna jest połączeniem salicylanu i antybiotyku. Istnieje już od lat czterdziestych, początkowo w leczeniu pacjentów z zapalną chorobą jelit.W pewnym momencie był stosowany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, ale jego stosowanie było ograniczone z powodu obaw o skutki uboczne. Był on również używany w badaniach klinicznych jako alternatywa dla złota. Odnotowano okres wznowienia zainteresowania jego zastosowaniem jako czynnika zwalniającego bez problemów związanych z toksycznością złota i penicylaminy.

Mechanizm sulfasalazyny jest nieznany, choć ma dwa potencjalne działania, blokując stan zapalny i hamując wzrost bakterii. Sulfasalazyna jest dostępna w postaci tabletek i płynów. Powinien tego unikać ludzie z alergiami na sulfonamidy i / lub aspirynę i inne salicylany. Do częstych działań niepożądanych należą: nudności, biegunka, wymioty i utrata apetytu. Poważniejsze działania niepożądane to problemy z moczem, choroby krwi i ciężkie reakcje alergiczne.

Wybierając konkretny lek do walki z zapaleniem stawów, Ty i Twój lekarz musicie rozważyć korzyści i ryzyko związane z leczeniem.