Związane z HIV zaburzenia neurorognitywne

Jak sama nazwa wskazuje, ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV) infekuje układ odpornościowy. HIV szczególnie atakuje komórki odpornościowe zwane komórkami T CD4 dodatnimi. Gdy te komórki umierają, ciało staje się bardziej podatne na infekcje i nowotwory, które zdrowi ludzie mogliby odeprzeć.

Niektórzy ludzie nie zdają sobie sprawy, że sam wirus HIV może powodować poważne problemy, nawet bez angażowania się innych infekcji. Jednym z tych problemów jest otępienie związane z HIV (HAD), znane również jako encefalopatia HIV lub zespół demencji AIDS.

Podczas gdy kiedyś uważano, że HAD występował tylko w zaawansowanym HIV, obecnie widzimy to u ludzi, którzy w inny sposób byli stabilni w swoich lekach i mają stosunkowo wysoką liczbę komórek CD4.

Związane z HIV zaburzenia neurorognitywne

Rodzaje upośledzeń poznawczych związanych z HIV istnieją w spektrum ciężkości. Kiedy rozpatrywane razem, tego typu upośledzenia są określane jako związane z HIV Neurocognitive Disorders.

Najmniej poważną postacią zespołu Neurocognitive Disorder związanego z HIV jest bezobjawowe upośledzenie neurokognitywne, w którym ktoś źle ocenia aspekt badania neuropsychologicznego, ale ich życie nie jest zauważalnie naruszone. Jeśli życie danej osoby zostanie naruszone, ale nie na poważnie, niektórzy klinicyści zamiast tego zdiagnozują u pacjenta niewielkie zaburzenie poznawczo-motoryczne (MCMD).

Jeśli problem jest zarówno wykrywalny w testach neuropsychologicznych, jak i znacząco zaburza codzienne życie, można postawić diagnozę otępienia związanego z HIV.

Objawy otępienia związanego z HIV

Wiele osób przyjmuje, że otępienie związane z HIV (HAD) będzie podobne do lepiej znanych postaci demencji, takich jak choroba Alzheimera. Zwykle tak nie jest. Chociaż pamięć może być upośledzona, tak jak w chorobie Alzheimera, ludzie z otępieniem związanym z HIV mogą również mieć trudności z koncentracją lub zwracaniem uwagi, co nie zawsze jest widoczne w chorobie Alzheimera. Osoby z demencją związaną z HIV są także wolniejsze niż byłyby, nie tylko w myśleniu, ale często również w ruchu. W ten sposób otępienie spowodowane przez HIV może naśladować demencję związaną z chorobą Parkinsona (PDD).

Ludzie cierpiący na HAD mogą również zmieniać swoje nastroje, takie jak apatia, gdzie brak im motywacji do robienia czegokolwiek. W miarę postępu choroby mogą stać się bardziej drażliwi, a około 5 do 8 procent rozwija maniakalne AIDS z objawami psychotycznymi, takimi jak paranoja i halucynacje.

Przyczyna RĘKI

HIV wkracza do ośrodkowego układu nerwowego (OUN) krótko po początkowym zakażeniu. Chociaż mózg jest chroniony przez szereg tkanek znanych jako bariera krew-mózg, niektóre komórki odpornościowe, takie jak makrofagi, mogą się przedostać. To ma pewien sens. Zwykle te komórki są używane do zwalczania infekcji. W przypadku wirusa HIV komórki są faktycznie zakażone. To trochę jak ubranie się jak ochroniarz, żeby zakraść się do fortecy.

Po wejściu do mózgu wirus nie dostaje się do komórek nerwowych, ale pośrednio uszkadza je, wywołując reakcję zapalną.

Czynniki ryzyka dla HAD

Głównymi czynnikami ryzyka dla HAD są słabe przestrzeganie leków przeciwretrowirusowych i wykrywalne obciążenie wirusem. Czas, w którym ktoś był zarażony wirusem HIV, jest mniej ważny niż to, jak niskie jest jego ogólne liczenie CD4.

Ocena dla HAD

Ponieważ HIV sprawia, że ​​ludzie są podatni na inne problemy, które mogą powodować zmiany poznawcze, takie jak infekcje i nowotwory, konieczna jest dogłębna ocena, gdy ktoś z HIV ma zmiany w sposobie myślenia. Jest to szczególnie ważne, gdy ktoś szybko się pogarsza. Większość demencji jest powolna, a szybki kurs może oznaczać, że jest inny problem, lub że HIV wymyka się spod kontroli.

Obróbka demencji związanej z HIV powinna obejmować badanie rezonansu magnetycznego mózgu w celu wykrycia objawów zakażenia lub raka. Samo otępienie związane z HIV powoduje znaczące zmiany w obrazie mózgu pobranym za pomocą MRI. Można wykazać, że mózg jest pomarszczony, i istnieją zwiększone ilości hiperintensji istoty białej, które są jasnymi plamami, do których nie należą.

Leczenie HAD

Podobnie jak wiele innych form demencji, nie jest jasne, jakie ewentualne terapie mogą pomóc osobom z demencją związaną z wirusem HIV. Udowodniono, że jedno z leków powszechnie stosowanych w chorobie Alzheimera, Memantynie, nie pomaga, i naprawdę nie ma powodu, aby sądzić, że inne leki stosowane w chorobie Alzheimera byłyby użyteczne.

Dobre przestrzeganie terapii przeciwretrowirusowej wiązało się z niższym ryzykiem wystąpienia HAD, ale nie jest pewne, czy dodanie lub zmiana leków u kogoś z HAD przynosi jakiekolwiek korzyści. W jednym badaniu zmieniające się leki przeciwretrowirusowe w rzeczywistości pogorszyły sytuację. Jednakże, jeśli ktoś ma bardzo związane z HIV otępienie, wiele osób zmieni leki, zwłaszcza jeśli leki, na których pacjent jest obecny, nie są dobrze znane z wejścia do centralnego układu nerwowego (OUN). Leki, takie jak tenofowir, zalcytabina, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir i enfawirytid, okazały się mieć dobrą penetrację do OUN, chociaż przydatność tej penetracji pozostaje wątpliwa i może w rzeczywistości spowodować więcej szkód niż pożytku.

Niektórzy używają metylofenidatu (Ritalinu), aby pomóc w spowolnieniu poznawczym. Generalnie zaleca się zachowanie aktywności psychicznej, społecznej i fizycznej.

Demencja HIV jest poważnym problemem i niestety nadal niewiele o niej wiemy. W przeciwieństwie do wielu innych postaci otępienia, osoby z demencją HIV czasami poprawiają się, dlatego ważne jest, aby omówić te objawy z wykwalifikowanym lekarzem.