Jak leczy się zatorowość płucną

Kiedy dana osoba cierpi na ostrą zatorowość płucną, odpowiednie leczenie zależy od tego, czy stan układu sercowo-naczyniowego jest stabilny czy niestabilny.

Dla osób relatywnie stabilnych

Większość osób, u których zdiagnozowano zator tętnicy płucnej, jest stabilna z punktu widzenia sercowo-naczyniowego. Oznacza to, że są świadomi i czujni, a ich ciśnienie krwi nie jest niebezpiecznie niskie.

W przypadku tych osób leczenie lekami przeciwzakrzepowymi (leki rozrzedzające krew) zwykle rozpoczyna się od razu. Wczesne leczenie znacznie zmniejsza ryzyko zgonu z powodu nawracającego zatoru tętnicy płucnej.

Pierwsze 10 dni

Przez pierwsze 10 dni po wystąpieniu zatoru płucnego leczenie polega na zastosowaniu jednego z następujących leków przeciwzakrzepowych:

• Heparyna drobnocząsteczkowa (LMW), taka jak Lovenox lub Fragmin.Są to oczyszczone pochodne heparyny, które można podawać we wstrzyknięciu do skóry zamiast dożylnie.
• Fondaparynuks, kolejny podawany podskórnie lek podobny do heparyny.
• Niefrakcjonowana heparyna, "staroświecka" heparyna podawana dożylnie.
• Rivaroxiban (Xarelto) lub apiksaban (Eliquis), dwa z "nowych doustnych leków przeciwzakrzepowych" (NOAC), które są doustnym substytutem kumadyny. Te dwa leki NOAC są jedynymi obecnie dopuszczonymi do ostrego leczenia zatoru płucnego.

Wszystkie te leki działają poprzez hamowanie czynników krzepnięcia, białek we krwi, które sprzyjają zakrzepicy. Dzisiaj większość lekarzy będzie używać riwaroksybanu lub apiksabanu przez pierwsze 10 dni leczenia u osób, które są w stanie przyjmować leki doustne. W przeciwnym razie najczęściej stosuje się heparynę LMW.

10 dni do 3 miesięcy

Po pierwszych 10 dniach terapii wybrano leczenie długotrwałe. W większości przypadków ta długotrwała terapia jest kontynuowana przez co najmniej trzy miesiące, aw niektórych przypadkach nawet do roku.

To długoterminowe leczenie prawie zawsze składa się z jednego z leków NOAC. W tej fazie leczenia (to znaczy po pierwszych 10 dniach), oprócz riwaroksybanu i apiksabanu, zatwierdzono również leki NOAC dabigatran (Pradaxa) i edoksaban (Savaysa) do stosowania. Ponadto Coumadin pozostaje opcją dla tego długotrwałego leczenia.

Nieograniczone traktowanie

U niektórych osób długotrwała terapia antykoagulacyjna powinna być stosowana w nieskończoność po zatorowości płucnej, być może do końca życia. Zasadniczo są to ludzie należący do jednej z dwóch kategorii:

• Osoby z zatorowością płucną lub ciężką zakrzepicą żył głębokich bez jakiejkolwiek możliwej do zidentyfikowania przyczyny prowokacji.
• Ludzie, u których przyczyna wywołująca może być przewlekła, taka jak aktywny rak lub genetyczna predyspozycja do nieprawidłowego krzepnięcia krwi.

Jeśli nie można zastosować leków przeciwzakrzepowych

U niektórych osób leki przeciwzakrzepowe nie są opcją. Może to wynikać z faktu, że ryzyko nadmiernego krwawienia jest zbyt wysokie lub u pacjenta może występować nawracający zator tętnicy płucnej pomimo odpowiedniego leczenia przeciwzakrzepowego.

U tych osób należy zastosować filtr żyły głównej. Filtr żylny jest urządzeniem umieszczonym w dolnej żyle głównej (głównej żyle, która zbiera krew z kończyn dolnych i dostarcza ją do serca) poprzez cewnikowanie. Filtry te "zatrzymują" zakrzepłe skrzepy krwi i uniemożliwiają dotarcie do krążenia płucnego.

Filtry Vena cava mogą być dość skuteczne, ale nie są preferowane wobec leków przeciwzakrzepowych ze względu na ryzyko związane z ich stosowaniem. Obejmują one zakrzepicę w miejscu filtra (co może prowadzić do nawrotu zatorowości płucnej), krwawienie, migrację filtra do serca i erozję filtra.

Wiele nowoczesnych filtrów żylnych cava można odzyskać z ciała za pomocą drugiej procedury cewnikowania, jeśli nie są już potrzebne.

Dla osób niestabilnych

U niektórych osób zator płucny jest chorobą sercowo-naczyniową. U tych osób zator jest wystarczająco duży, aby spowodować poważne zablokowanie przepływu krwi w płucach, co prowadzi do zapaści sercowo-naczyniowej. Ci ludzie zwykle wykazują skrajny tachykardię (szybkie tętno) i niskie ciśnienie krwi, bladą spoconą skórę i zmienioną świadomość.

W takich przypadkach prosta terapia przeciwzakrzepowa - która przede wszystkim działa poprzez stabilizację skrzepów krwi i zapobieganie dalszemu krzepnięciu - nie wystarcza. Zamiast tego należy zrobić coś, by zerwać zator, który już nastąpił, i przywrócić krążenie płucne.

Terapia trombolityczna ("Pogromcy zakrzepów")

W przypadku leczenia trombolitycznego podaje się leki dożylne, które powodują "lizę" (rozpadu) zakrzepów, które już się utworzyły. Rozbijając duży skrzep krwi (lub skrzepy) w tętnicy płucnej, mogą przywrócić krążenie osoby.

Leki te (znane również jako leki fibrynolityczne, ponieważ działają poprzez zakłócanie fibryny w skrzeplinach) niosą ze sobą znaczne ryzyko powikłań krwotocznych, dlatego są stosowane tylko wtedy, gdy zator tętnicy płucnej jest bezpośrednio zagrażający życiu. Czynniki trombolityczne najczęściej stosowane w ciężkiej zatorowości płucnej to alteplaza, streptokinaza i urokinaza.

Embolektomia

Jeśli terapia trombolityczna nie może być zastosowana, ponieważ ryzyko nadmiernego krwawienia jest uważane za zbyt wysokie, można podjąć próbę usunięcia embolektomii. Zabieg embolektomii próbuje mechanicznie rozerwać duży skrzep w tętnicy płucnej, zarówno chirurgicznie, jak i cewnikiem.

Wybór między embolektomią lub cewnikiem chirurgicznym zależy zwykle od dostępności lekarzy, którzy mają doświadczenie z którąkolwiek z tych procedur, ale ogólnie rzecz biorąc, embolektomia oparta na cewniku jest preferowana, ponieważ zwykle można to zrobić szybciej.

Jednakże, zabieg embolektomii każdego typu zawsze wiąże się z poważnym ryzykiem - w tym z zerwaniem tętnicy płucnej, z tamponadą sercową i zagrażającą życiu hemoptysią (krwawienie do dróg oddechowych). Embolektomię zwykle wykonuje się tylko u osób, u których stwierdza się, że są wyjątkowo niestabilne i które mają bardzo wysokie ryzyko śmierci bez natychmiastowego skutecznego leczenia.

Radzenie sobie z zatorowością płucną

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Aymard T, Kadner A, Widmer A, et al. Masywna zatorowość płucna: chirurgiczna embolektomia a terapia trombolityczna - czy należy ponownie przeglądać wskazania chirurgiczne? Eur J Cardiothorac Surg 2013; 43:90. DOI: 10.1093 / ejcts / ezs123
• Kearon C, Akl EA, Comerota AJ i in. Leczenie przeciwzakrzepowe w chorobie VTE: leczenie przeciwzakrzepowe i profilaktyka zakrzepicy, wydanie dziewiąte: American College of Chest Physicians Wytyczne kliniczne oparte na dowodach.Klatka piersiowa 2012; 141: e419S. DOI: 10.1378 / klatka piersiowa 11-2301
• Kuo WT, van den Bosch MAAJ, Hofmann LV, i in. Cewnikowanie, embolektomia, fragmentacja i tromboliza w leczeniu masywnej zatorowości płucnej po niepowodzeniu ogólnoustrojowej trombolizy. Skrzynia 2008; 134: 250. DOI: 10.1378 / chest.07-2846
• Tapson VF. Ostra zatorowość płucna. N Engl J Med 2008; 358: 1037. DOI: 10.1056 / NEJMra072753