Zrozumienie ofiar prześladowania

Jeśli chodzi o zastraszanie, rodzice często martwią się, czy ich dziecko stanie się ofiarą znęcania się. Niezależnie od tego, czy dzieje się to w szkole, na boisku sportowym, czy nawet w Internecie, dokuczanie zdarza się częściej niż ludzie mogą sobie uświadomić. W rzeczywistości niektórzy badacze szacują, że jeden na sześciu dzieci jest zastraszany. Co więcej, podczas gdy niektóre dzieci wydają się być bardziej ukierunkowane niż inne, każde dziecko jest narażone na zastraszanie. Nawet pewne dzieci z dużym kręgiem społecznym mogą być celem.

Oto przegląd tego, co oznacza bycie ofiarą zastraszania.

Czego szukają prześladowcy przy wyborze ofiary?

Zbyt często ludzie zakładają, że ofiary molestowania zasługują na zastraszanie - że zrobiły coś, co spowodowało zastraszanie lub że były słabe. Są to jednak oświadczenia obwiniające ofiary, które nakładają odpowiedzialność za zmiany na niewłaściwą osobę. Zastraszanie dotyczy złych wyborów, a nie wady ofiary. I choć wielu ludzi pozbywa się zastraszania, fałszywie wierząc, że jest to prawo do przejścia lub że sprawi, że ktoś stanie się silniejszy, tak nie jest. Zastraszanie jest bardzo poważnym problemem, który ma poważny wpływ na ofiary molestowania.

Jeśli chodzi o znęcanie się, prześladowcy szukają ofiary, aby mogli zdobyć władzę. Ale ich wybór, kto ma znęcać się, jest o wiele bardziej złożony niż wybór osób słabszych od nich. W rzeczywistości istnieje wiele powodów, dla których dana osoba może stać się ofiarą zastraszania, włączając w to wszystko, od różnic osobowości do bycia w niewłaściwym miejscu w nieodpowiednim czasie.

Niektóre z najczęstszych powodów, dla których dzieci są skierowane, obejmują różne formy, takie jak wysoki, krótki, ciężki lub chudy. Dzieci również są ukierunkowane na ich rasę, religię, orientację seksualną i płeć. Innym razem dzieci są prześladowane, ponieważ są w jakiś sposób obdarowane. Być może są dobrzy w szkole lub celują na boisku piłkarskim. Bez względu na powód, coś jest w ofierze znęcania się, która przyciąga uwagę prześladowcy.

Nierzadko zdarza się też, że popularne dzieci są celem prześladowanych tak samo często, jak społecznie izolowany student. Różnica polega na motywacji tyrana. Łobuz, który jest skierowany przeciwko odizolowanemu społecznie studentowi, szuka łatwego celu z kilkoma przyjaciółmi, którzy go wspierają, podczas gdy tyran, który atakuje popularnego ucznia, jest prawdopodobnie motywowany zazdrością. Łobuz chce tego, co widzi popularny uczeń i zrobi, co może, aby go zdobyć.Wielokrotnie oznacza to rozpowszechnianie plotek, podważanie ucznia i wykluczanie go z zajęć.

Nawet rodzice, których ma dziecko, mogą odegrać rolę w ofierze zastraszania. W rzeczywistości badania wykazały, że nadopiekuńcze rodzice często mają dzieci, które są celem prześladowanych. Badacze uważają, że ten styl rodzicielski uniemożliwia dzieciom rozwijanie autonomii, pewności siebie i asertywności potrzebnej do radzenia sobie z potencjalnymi sprawcami w szkole. W konsekwencji często padają ofiarą znęcania się w szkole.

Typowe nieporozumienia dotyczące ofiar prześladowania

Niestety, społeczeństwo wierzy w nieporozumienia dotyczące tego, co to znaczy być ofiarą zastraszania. Na przykład, gdy niektórzy ludzie słyszą raport o zastraszaniu, automatycznie zakładają, że ofiara zrobiła coś, co zachęciło do ataków.

Są również skłonni wierzyć, że ofiary molestowania są biczami i muszą się wzmocnić. Kiedy jednak wierzą, że nie tylko kupują oni mity na temat ofiar prześladowania, ale także usuwają odpowiedzialność za znęcanie się nad barkami oprawców i umieszczają je na barkach ofiar.

Innym powszechnym błędnym przekonaniem jest przekonanie, że tylko słabi, izolowani studenci są celem ataków. Ale tak nie jest. Łobuziaki celują w popularnych lub wysportowanych dzieciaków równie często, jak dzieci, które mają trudności z nawiązaniem przyjaźni. W rzeczywistości, czasami im więcej uwagi otrzymuje uczeń w szkole, tym bardziej prawdopodobne jest, że wpadnie ona w oko znachorowi.

Ogólnie rzecz biorąc, bycie ofiarą zastraszania nie jest nadmierną reakcją. Podobnie ofiary przemocy nie są "zbyt wrażliwe" i "nie muszą uczyć się żartować". Te znaczące stwierdzenia odwracają uwagę od prawdziwego problemu - słów i działań łobuza.

W jaki sposób dokuczanie powoduje odczucie ofiary?

Nie ma nic łatwego w byciu zastraszanym. W rzeczywistości jest to traumatyczne przeżycie z długotrwałymi konsekwencjami. Ofiary molestowania są dotknięte fizycznie, emocjonalnie, społecznie i akademicko. Pozostawiają również uczucie samotności, izolacji, słabości i wrażliwości. I wiele razy, wydaje się, że nie ma końca w zasięgu wzroku i nie ma sposobu na ucieczkę. Te uczucia są szczególnie prawdziwe, jeśli ofiara doświadcza cyberprzemocy.

Ofiary prześladowań również mogą zacząć się rozwijać, jeśli od razu nie zajmie się tyranizowaniem. Na przykład niektóre ofiary przemocy doświadczają lęku i depresji. Niektórzy nawet rozwijają zaburzenia odżywiania, zaburzenia snu i zespół stresu pourazowego. W ciężkich przypadkach ofiary prześladowania będą kontemplować samobójstwo, zwłaszcza gdy czują się beznadziejnie samotne i nie mają opcji. Wielu z nich obwinia siebie i czuje, że jeśli w jakiś sposób byli inni, nie byliby zastraszani.

W rezultacie, jeśli twoje dziecko jest prześladowane, zawsze dobrze jest porozmawiać z pediatrą. Potrafi ocenić fizyczne i emocjonalne samopoczucie swojego dziecka i zaproponować porady w zakresie poradnictwa, jeśli jest to uzasadnione. Należy pamiętać, że uzyskanie poradnictwa dla dzieci nie jest oznaką słabości. Zamiast tego jest to oznaka siły, ponieważ Ty i Twoje dziecko podejmują działania, aby przezwyciężyć wpływ prześladowania. Doradca może pomóc Twojemu dziecku rozwinąć niezbędne umiejętności, a także zaoferować bezpieczne miejsce do rozmowy o swoich lękach i obawach bez oceniania.

Jakie umiejętności powinny rozwijać dzieci, aby zapobiegać znęcaniu się?

Chociaż nie ma skutecznego sposobu na powstrzymanie przemocy w życiu dziecka, istnieją pewne umiejętności i zachowania, które chronią przed zastraszaniem. Na przykład dzieci z silną samooceną, asertywnością i solidnymi umiejętnościami społecznymi są mniej podatne na zastraszanie niż dzieci, którym brakuje tych atrybutów. Podobnie, dzieci, które mają zdrowe przyjaźnie, są mniej podatne na zastraszanie. W rzeczywistości badania wykazały, że co najmniej jeden przyjaciel może przejść długą drogę w zapobieganiu zastraszaniu.

Inne cechy obejmują uczenie się utrzymywania kontaktu wzrokowego, dobrą postawę i posiadanie silnych umiejętności rozwiązywania problemów. Innym sposobem na uniknięcie zastraszania w szkole jest nauczenie dzieci, aby były świadome swojego otoczenia, a także wiedziały, gdzie znajdują się miejsca, w których dokuczają i unikają ich.

Tymczasem dzieci, które rozwijają odporność i wytrwałość, bardziej skutecznie radzą sobie z dokuczaniem. A dzieci, które są w stanie zachować pozytywne nastawienie pomimo bycia zastraszanym, będą o wiele lepsze niż te, które zastanawiają się nad tym, co się z nimi dzieje.

Niektóre sposoby nękania ofiar mogą sobie z tym poradzić

Najważniejszą rzeczą, którą mogą znęcać się ofiary, gdy mają do czynienia z nękaniem, jest rozpoznanie, nad czym mają kontrolę i nad czym nie mogą zapanować. Na przykład ofiary przemocy mogą nie być w stanie kontrolować tego, co mówią lub robią znęcanie się, ale mogą kontrolować swoją reakcję na zastraszanie. Mogą również dokonywać wyborów dotyczących sposobu radzenia sobie z zastraszaniem, takich jak stawianie czoła szykanom, bronienie się i zgłaszanie zastraszania odpowiednim osobom. Ten krok polegający na odzyskaniu kontroli jest często pierwszym w leczeniu od znęcania się, ponieważ umożliwia on znęcanie się nad ofiarą i pozwala mu odejść od myślenia o ofierze.

Innym sposobem radzenia sobie z zastraszaniem jest skupienie się na zmianie sytuacji lub znalezieniu nowego sposobu myślenia o zastraszaniu. Na przykład ofiary przemocy mogą szukać tego, czego nauczyły się od bycia zastraszanym, zamiast skupiać się na bólu, jaki wyrządził znachor. Być może odkryli, że są silniejsi umysłowo, niż początkowo sądzili. A może odkryli, że naprawdę mają kilku świetnych przyjaciół, którzy zawsze wydają się mieć odwagę. Niezależnie od tego, jaki kierunek obierze droga myślenia, celem jest odwrócenie słów i działań łobuza.

Nigdy nie powinni posiadać słów o nich napisanych lub pozwolić, aby te słowa określały kim są.

Dlaczego ofiary prześladowania często milczą o nadużyciach?

W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, twoje dziecko może nie powiedzieć ci o prześladowaniu, którego doświadcza. W rzeczywistości większość dzieci nie mówi o bólu, który cierpią na co dzień, nawet jeśli mają świetne relacje z rodzicami. Z tego powodu konieczne jest, aby rodzice wiedzieli, jak wykryć zastraszanie w życiu swojego dziecka. W przeciwnym razie możesz nigdy nie wiedzieć, co przeżywa Twoje dziecko, dopóki nie osiągnie punktu krytycznego.

Podczas gdy przyczyny milczenia różnią się w zależności od dziecka, większość dzieci nie mówi o znęcaniu się, ponieważ jest zawstydzające. Obawiają się, że inni uwierzą, że zrobili coś, co uzasadniało leczenie lub że w jakiś sposób na to zasłużyli. Ponadto dzieci nie mówią o znęcaniu się, ponieważ obawiają się odwetu lub uważają, że mogą poradzić sobie z tą sytuacją samodzielnie. Ale muszą wiedzieć, że zastraszanie wymaga interwencji dorosłych. W wielu przypadkach jest to jedyny sposób na powstrzymanie wiktymizacji.

Jak najlepiej zareagować na ofiarę przemocy

Jeśli odkryjesz, że Twoje dziecko lub ktoś, kogo znasz, jest prześladowane, może być trudno wiedzieć, jak odpowiedzieć. Czasami najlepszym sposobem działania jest po prostu słuchać tego, co mają do powiedzenia i odczuwać empatię z tym, czego doświadczają. Pamiętaj, że nie jest łatwo mówić o znęcaniu się.

Jeśli ofiara zbrodni otworzyła się przed tobą o swojej sytuacji, powiedz mu, że podziwiasz jego odwagę w dzieleniu się swoją historią. Możesz także zaproponować burzę mózgów na temat sposobów radzenia sobie z zastraszaniem. Unikaj próbowania "naprawienia" sytuacji dla niego. Czyni to po prostu podkreśla, że ​​jest bezsilny. Zamiast tego poszukaj sposobów na zachęcenie i wzmocnienie ofiary przemocy.

Powinieneś również unikać tworzenia niewrażliwych i niedokładnych stwierdzeń, takich jak "przeboleć to", "co zrobiłeś, aby to spowodować" i "wzmocnić". Należy również powstrzymać się od minimalizowania przemocy. Bez względu na twoją opinię na temat tego, z czym boryka się ofiara przemocy, jest to dla niego wielka sprawa. Upewnij się, że oferujesz wsparcie i zachętę. Powiedz rzeczy takie jak: "Potrzebowałeś odwagi, by mi powiedzieć?" "To nie twoja wina" i "Nie jesteś sam".

Pamiętaj, że zastraszanie to skomplikowana sytuacja, której pokonanie wymaga czasu i cierpliwości. Ale dzięki cierpliwości i wytrwałości można to zrobić. Przy odpowiedniej pomocy i zachętach prześladowana ofiara wyjdzie z sytuacji bardziej odporna niż kiedykolwiek wcześniej.

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy?