Niedokrwistość i wcześniaki

Niedokrwistość definiuje się medycznie jako stan, w którym organizm nie ma wystarczającej ilości zdrowych krwinek czerwonych lub zmniejsza liczbę czerwonych krwinek (RBC). RBC, zwane także erytrocytami, mają kształt lekko wciętych, spłaszczonych dysków i zawierają hemoglobinę o wysokiej zawartości żelaza. Krew uzyskuje jasnoczerwony kolor, gdy hemoglobina wychwytuje tlen w płucach. Gdy krew przepływa przez ciało, hemoglobina uwalnia tlen do komórek i tkanek. Niedokrwistość jest niedoborem liczby tych erytrocytów.

Ale co to naprawdę znaczy? Jak niedokrwistość wpływa na wcześniaka i co można zrobić, aby pomóc rozwiązać problem?

Niedokrwistość jest powszechnym stanem i może wystąpić z różnych przyczyn. Przed porodem dopływ krwi dziecka przenosi dodatkowe krwinki czerwone, aby pomóc w pobieraniu tlenu z krwi matki przez łożysko. Kiedy dziecko się rodzi, a więcej tlenu jest dostępne, nie potrzebują już tych dodatkowych czerwonych krwinek, ponieważ zaczynają samodzielnie oddychać. Poprzez ten proces zmiany ciało tymczasowo przestaje wytwarzać dodatkowe czerwone krwinki, ponieważ w organizmie jest nadmiar. Liczba czerwonych krwinek w krwioobiegu będzie powoli zmniejszać się.

Kiedy poziom staje się zbyt niski, organizm reaguje, rozpoczynając produkcję nowych czerwonych krwinek. Jest to normalny proces zarówno dla dzieci pełnoprofilowych, jak i wcześniaków. U osób dorosłych i noworodków stale wytwarzane są nowe krwinki, ponieważ stare zużywają się i rozkładają się w organizmie. Ten proces odbywa się w cyklach. U wcześniaków ten cykl rozpadu krwinek czerwonych jest zwykle szybszy, a wytwarzanie czerwonych krwinek jest zwykle wolniejsze, dlatego wcześniaki łatwo stają się anemiczne.

Wrogowie mogą również stać się anemiczni w wyniku utraty krwi przed lub w trakcie porodu, niedopasowania rodzajów krwi dziecka i matki, konieczności pobierania częstych próbek krwi w celu wykonania koniecznych badań laboratoryjnych lub niemożności wytworzenia wystarczającej liczby czerwonych krwinek, aby nadążyć za preemie szybkiego wzrostu dziecka.

Dziecko w NICU jest ściśle monitorowane za pomocą testu krwi zwanego Hematokrytem i hemoglobiną (znanego również jako H & H). Hematokryt mierzy procent ciekłej krwi, którą tworzą czerwone krwinki w ciele. Normalny zakres hematokrytu wynosi od 35 do 65 procent. Test hemoglobiny mierzy, ile hemoglobiny, która zawiera tlen we krwi czerwonych krwinek we krwi. Normalny zakres hemoglobiny wynosi 10-17. (Miligramy na decylitr) Liczby różnią się znacznie w zależności od wieku i stanu zdrowia niemowlęcia. Wcześniaki będą również poddawać się badaniu krwi, rutynowo określanemu jako liczba retikulocytów (znana również jako retikulum). Retikulocyty to nowe, niedojrzałe krwinki czerwone. Obecność retikulocytów we krwi stanowi wskazówkę, że organizm zaczyna wytwarzać własne czerwone krwinki.

Ciało potrzebuje żelaza do wytworzenia hemoglobiny. Jeśli nie ma wystarczającej ilości żelaza, produkcja hemoglobiny jest ograniczona, co z kolei wpływa na wytwarzanie czerwonych krwinek. Wcześniaki rodzą się z mniejszymi zapasami żelaza w swoich ciałach niż noworodki urodzone w pełnym cyklu. Gdy wrogowie zaczynają się rozwijać i zaczynają wytwarzać czerwone krwinki, szybko uciekają z żelaza, które ich ciało przechowywali. Aby zapobiec łagodnej anemii lub jej pomóc, preemie można codziennie podawać suplement żelaza, który zwykle ma postać płynnych kropli.

Większość dzieci staje się anemiczna w pewnym momencie pobytu NICU. Niektóre dzieci mogą tolerować niski poziom hemoglobiny bez objawów przedmiotowych i podmiotowych. Wrogowie urodzeni w wieku 28 tygodni lub mniej ważący poniżej 1000 gramów, którzy walczą z infekcją lub są na respiratorze, mogą nie tolerować niskiego poziomu krwinek czerwonych i mogą wymagać transfuzji krwi.

Transfuzję krwi można wskazać, jeśli u dziecka występują nasilające się objawy niedokrwistości. Objawy i objawy mogą obejmować bladą barwę skóry, spadek aktywności lub zbyt śpiący, zmęczenie podczas karmienia, wzrost oddychania (przyspieszony oddech) lub trudności w oddychaniu w spoczynku, wolniejszy niż normalny przyrost masy ciała.Dziecko może również mieć wysokie tętno spoczynkowe (tachykardię) lub może mieć więcej czarów bezdechu i desaturacji.

Transfuzje zazwyczaj wykonuje się za pomocą produktu krwi zwanego upakowanymi czerwonymi krwinkami. Zapakowane krwinki czerwone zawierają dużą liczbę czerwonych krwinek z mniejszą objętością krwi. Krew do transfuzji jest dopasowana krzyżowo, aby uniknąć niezgodności grupy krwi między dawcą a dzieckiem. Oznacza to, że krew dziecka zostanie pobrana i dopasowana do krwi dawcy. W niektórych szpitalach rodzice przedwcześnie urodzonych dzieci mogą bezpośrednio przekazać swoje dziecko. Rodzic i dziecko muszą mieć zgodne typy krwi, a krew rodzica musi być przetestowana i wolna od infekcji. Po pobraniu krwi przygotowanie go do transfuzji zajmuje około 72 godzin.

Jedną z najnowszych metod leczenia niedokrwistości, która nie jest jeszcze szeroko stosowana, jest stosowanie erytropoetyny. Erytropoetyna jest naturalnie występującym hormonem w organizmie, który stymuluje produkcję nowych czerwonych krwinek. Leczenie erytropoetyną obejmuje strzały trzy razy w tygodniu i jest podawane z doustnymi suplementami żelaza. Erytropoetyna nie jest jeszcze powszechnie stosowana rutynowo w leczeniu niedokrwistości u wcześniaków.

Ważne jest, aby pamiętać, że niedokrwistość jest wynikiem normalnego procesu u noworodków, ale jest szczególnie powszechnym stanem dla wcześniaka. Niedokrwistość jest łatwa do leczenia i jest po prostu jednym z wielu blokad dróg, które dziecko urodzone przedwcześnie będzie musiało stawić czoła podczas podróży NICU.