Frozen Shoulder and Thyroid Disease

Często zaczyna się od trudności w poruszaniu ramieniem lub nudnego, bolącego bólu w okolicy barku. Jeśli te symptomy brzmią znajomo, możesz mieć klejące zapalenie torebki stawowej, stan bardziej powszechnie określany jako zamrożone ramię. Chociaż nie jest jasne, dlaczego zamrożone ramię jest częstsze u osób z zaburzeniami endokrynologicznymi, w tym z chorobami tarczycy.

Przyczyna i skutek

Kości, więzadła i ścięgna tworzące staw barkowy są owinięte w kapsułkę tkanki łącznej. Zamrożone ramię pojawia się, gdy kapsułka pogrubia się i ulega zapaleniu, powodując kurczenie się i tworzenie blizny.

Stan endokrynny, taki jak cukrzyca lub choroba tarczycy, w tym zarówno nadczynność tarczycy, jak i niedoczynność tarczycy, jest czynnikiem ryzyka dla zamrożonego ramienia. I chociaż związek między chorobą tarczycy a zamrożonym ramieniem pozostaje niepewny, badania ujawniły pewne możliwe związki zarówno z nadczynnością tarczycy, jak i niedoczynnością tarczycy.

W badaniu z 2014 r. Stwierdzono, że pacjenci z nadczynnością tarczycy mają 1,22-krotność ryzyka rozwoju zapalenia zatok kleszczowych w porównaniu z populacją ogólną. W badaniu wzięło udział 4 472 osoby z nadczynnością tarczycy w ciągu siedmiu lat. W tym okresie 162 z nich rozwinęło zapalenie torebki klejącej.

Naukowcy spekulowali, że odkrycia te mogą być związane z procesem zapalnym stymulowanym przez produkcję białek znanych jako cytokiny, co jest charakterystyczne zarówno dla nadczynności tarczycy, jak i przylepnego zapalenia torebki. Niewykluczone, że można wyzwolić drugiego, lub mogą wystąpić w tandemie.

W innym badaniu oceniano 93 pacjentów z zamrożonym ramieniem i 151 bez choroby. Wyższe poziomy hormonu tarczycy (TSH) występujące u osób z niedoczynnością tarczycy stwierdzono także u uczestników z zamrożonym ramieniem.

Wreszcie, wiadomo, że ból mięśni (miopatia) jest powszechny zarówno w niedoczynności tarczycy, jak iw nadczynności tarczycy. Nie jest jednak jasne, czy jest to związane z zamrożonym ramieniem.

Nie jest jasne, co konkretnie powoduje zamrożone ramię, ale wydaje się, że jest bardziej powszechne u kobiet w wieku od 40 do 60 lat, a także u osób z chorobami tarczycy.

Inne czynniki ryzyka lub potencjalne przyczyny zamrożonego łopatki obejmują:

• Po urazie barku, chirurgii barku, urazie barku lub unieruchomionym ramieniu
• Po operacji, która unieruchamia Twoje ramię, na przykład w chirurgii piersi lub operacji na otwartym sercu
• Zmiany hormonalne, takie jak perimenopauza i menopauza
• Choroba tarczycy szyjki macicy

Objawy

Objawy zamrożonego barku zwykle rozwijają się powoli z czasem i stopniowo się pogarszają. Często stan zaczyna się od łagodnego bólu w ciągu kilku miesięcy. Zwykle przechodzi przez trzy różne etapy, z różnymi objawami widocznymi na każdym etapie:

• Stopień zamrażania: Jest to zwykle najbardziej bolesny etap, z bólem najcięższym w zewnętrznym obszarze ramion. W niektórych przypadkach możesz również odczuwać ból w górnej części ramienia. Poruszanie się po ramieniu może być bolesne, więc codzienne czynności, które wymagają podniesienia ręki - takie jak szczotkowanie włosów lub sięganie do czegoś na wysokiej półce - mogą stać się trudne. Możesz również odczuwać ból podczas snu. Twój zakres ruchów w ramieniu również jest zwykle mniejszy.
• Frozen stage: Na tym etapie zakres ruchu ramienia jest jeszcze bardziej ograniczony, a ramię staje się sztywniejsze. Może być coraz trudniej podnieść ramiona lub przesunąć ramiona do tyłu. Z biegiem czasu ramię może stać się tak sztywne, że prawie niemożliwe jest poruszanie się. Możesz zauważyć zmniejszenie bólu, ponieważ Twoje ramię staje się mniej ruchliwe.
• Etap rozmrażania: Zwykle będziesz miał mniej bólu w tym momencie, a zakres ruchu będzie się poprawiał z czasem.

Etapy zamrożonego ramienia

Diagnoza

Rozpoznanie zamrożonego ramienia może być trudne, ponieważ główne objawy - ból i sztywność - są charakterystyczne dla wielu innych stanów, w tym urazów pierścienia rotatorów. W rzeczywistości, zamrożone ramię jest często błędnie zdiagnozowane jako rozdarcie mankietu rotatorów. Co więcej, ludzie z zamrożonym ramieniem czasami kompensują zredukowany ruch stawu barkowego, przesuwając łopatki i kręgosłup w określony sposób, co zwiększa wyzwanie postawienia dokładnej diagnozy.

Twój lekarz najprawdopodobniej wstrzyknie ci ramię w odrętwiałe lekarstwo, aby ocenić zakres ruchów bez powodowania bólu. Zostaniesz poproszony o zmianę ramienia na różne sposoby; jest to znane jako "aktywny" zakres ruchu. Twój lekarz może również manipulować twoją ręką, aby określić, co nazywa się pasywnym zakresem ruchu. Zamrożone ramię wpływa na oba.

Można również wykonać badania obrazowe, takie jak zdjęcia rentgenowskie lub rezonans magnetyczny (MRI), aby wykluczyć inne problemy.

4 sposoby, aby powiedzieć, jeśli masz zamarznięte ramię

Leczenie

Zamarznięte ramię zwykle ustępuje samoistnie, ale może to wiązać się z kilkuletnim bólem i ograniczoną ruchliwością, aż ramię wróci do normy. W niektórych przypadkach pełny zakres ruchu w ramieniu nigdy nie powraca.

Gdy zamrożone ramię jest identyfikowane i diagnozowane wcześnie, zastrzyk kortyzonu bezpośrednio w zamrożonym stawie może pomóc przywrócić zakres ruchu i może znacznie przyspieszyć czas gojenia. Zaleca się łagodne rozciąganie, w przeciwieństwie do bardziej agresywnej fizjoterapii, w celu uzupełnienia efektów leczenia kortyzonem.

W niektórych przypadkach skuteczne mogą być niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) wraz z fizykoterapią i ćwiczeniami domowymi. Takie podejście może pomóc w przywróceniu zakresu ruchu i złagodzić ból, ale uzyskanie pełnej ulgi może trwać nawet rok.

Chirurgia na zamrożone ramię jest ostatecznością, ale może być zalecana, jeśli inne opcje nie są skuteczne. Chirurgia - często wykonywana artroskopowo - skupia się na usuwaniu blizn i zrostów w obrębie barku. Po operacji konieczny jest zazwyczaj okres fizjoterapii, aby przywrócić i utrzymać zakres ruchu w barku.

Jest kilka obiecujących nowszych opcji do rozważenia również w sprawie zamrożonego ramienia. Obejmują przezskórną stymulację elektryczną (TENS), co do którego wykazano, że znacznie zwiększa zakres ruchu. Laseroterapia o niskiej mocy i głębokie ogrzewanie (leczenie diatermiczne) z rozciąganiem może również zapewnić ulgę.