Żylna choroba wrzodowa jest stanem naczyń krwionośnych

Wrzód żylny to płytka rana, która rozwija się na podudzie, gdy żyły nóg nie wracają normalnie do krwi - stan znany jako niewydolność żylna. Są również nazywane wrzodami żylnymi lub owrzodzeniem stopy zastoinowej.

Jak to wygląda

Pierwszym objawem owrzodzenia żylnego jest obszar ciemnoczerwonej lub purpurowej skóry, która może również stać się pogrubiona, sucha i swędząca. Bez leczenia może pojawić się otwarta rana lub wrzód. Rana może być bolesna.

Jednym z pierwszych oznak powstawania owrzodzenia żylnego może być nudny ból lub ból w nogach, obrzęk, który ustępuje z wysokości, wypryskowe zmiany otaczającej skóry i żylaki.

Przyczyny

Ogólna częstość występowania owrzodzeń żylnych w Stanach Zjednoczonych wynosi około 1 procent. Owrzodzenia żylne występują częściej u kobiet i osób starszych. Głównymi czynnikami ryzyka są: starszy wiek, otyłość, wcześniejsze urazy nóg, zakrzepica żył głębokich i zapalenie naczyń krwionośnych.

Ryzyko wystąpienia owrzodzeń żylnych zwiększa się z powodu zaburzeń krzepnięcia krwi, ciąży, otyłości, rodzinnych chorób żylaków, palenia tytoniu, nadmiernego spożywania alkoholu, złego odżywiania lub zbyt długiego okresu bezczynności lub stania. Zwiększone ryzyko może również wystąpić w wyniku niedawnych procedur operacyjnych. Inną możliwą przyczyną jest to, że mięsień łydki jest nieskuteczny podczas pompowania, ponieważ odgrywa ważną rolę w krążeniu krwi z dolnej połowy ciała z powrotem do serca.

Leczenie

Leczenie owrzodzenia żylnego wymaga użycia różnych metod poprawy krążenia. Na początku leczenie może obejmować terapię uciskową i unoszenie nóg.

Terapia kompresyjna jest standardem w leczeniu owrzodzeń żylnych, co zostało udowodnione w artykule przeglądowym Cochrane z 2009 roku, który stwierdził, że owrzodzenie żylne leczy się szybciej przy zastosowaniu terapii kompresyjnej niż bez.Może tak być, ponieważ terapia kompresyjna zmniejsza obrzęk, poprawia refluks żylny i zmniejsza ból. Wskaźnik sukcesu wynosi od 30 do 60 procent po 24 tygodniach i od 70 do 85 procent po roku, według ankiety American Journal of Medicine badanie.

Po wyleczeniu owrzodzenia, utrzymująca się przez całe życie terapia kompresyjna może zmniejszyć ryzyko nawrotu. Istnieją również dowody na to, że bycie aktywnym może również zapobiegać występowaniu owrzodzeń żylnych; zwłaszcza w połączeniu z terapią kompresyjną.

Powyższe może pomóc w zapobieganiu występowania owrzodzenia, ale jeśli już uformował się, może być konieczne leczenie. Aspiryna jest czasami stosowana jako terapia; ale dowody na to, że to działa, są kiepskie, wynika z artykułu przeglądowego Cochrane z 2016 r. Inną opcją farmaceutyczną jest Trental (Pentoksyfilina), zwykle 400 mg trzy razy na dobę. Ten inhibitor agregacji płytek zmniejsza lepkość krwi, co poprawia mikrokrążenie. Wykazano, że jest skutecznym leczeniem wspomagającym owrzodzenie żylne po dodaniu do terapii uciskowej.

Jednakże, jeśli owrzodzenie żylne ulegnie zakażeniu lub będzie odporne na gojenie dłużej niż 6 miesięcy, konieczne może być bardziej agresywne leczenie, takie jak usunięcie tkanki i obciążenia bakteryjnego poprzez oczyszczenie, operacja mająca na celu zmniejszenie refluksu żylnego i zapobieganie nawrotom owrzodzenia oraz przeszczepy skóry.