Czy przewyższasz swoje dziecko?

Czy zastanawiałeś się kiedyś, czy nie nadużywasz swojego dziecka? Jako rodzice chcemy być tam, aby pomagać naszym dzieciom tak bardzo, jak tylko możemy, i dawać im rzeczy, których moglibyśmy nie mieć jako dzieci. Chcemy mieć pewność, że ich potrzeby są zaspokajane, a my zapewniamy im najlepsze możliwe warunki, aby pomóc im stać się zdrowymi i szczęśliwymi.

A jednak rosnąca liczba badań wskazuje, że kiedy rodzice mają dużo do zrobienia - szczególnie, gdy robią rzeczy dla dzieci, których powinni nauczyć się robić sami - możemy rzeczywiście wyrządzić krzywdę. Konsekwencje nadużywania dzieci nie są ładne: badania pokazują, że nadmierne oddanie prowadzi do egocentryzmu, chciwości i niechęci do pociągania do odpowiedzialności za działania, aby wymienić tylko kilka nieprzyjemnych cech u dzieci i dorosłych, którzy mają za dużo, zbyt często.

Jednym z powodów, dla których możemy zaobserwować wzrost nadmiernego spożycia dzieci, jest to, że ogólnie rzecz biorąc, jesteśmy bardziej zamożni niż poprzednie pokolenia. Rodzice, którzy wychowali małe dzieci 50 lat temu, na przykład, nie dorastali dzięki środkom, jakie mają dzisiaj rodzice małych dzieci, mówi David Bredehoft, doktor, emerytowany profesor Uniwersytetu Concordia, St. Paul, MN. A rodzice mieszkający w Stanach Zjednoczonych i innych rozwiniętych krajach są znacznie lepsi od tych w biedniejszych krajach. "Żyjemy w czasach zamożności" - mówi dr Bredehoft. "Nawet nasze najbiedniejsze rodziny mają się lepiej niż, powiedzmy, rodzina mieszkająca w chacie w Afryce."

Czym jest Overindulgence?

Zanim będziemy mogli ocenić, czy nie przekręcają naszych dzieci, dobrze jest wiedzieć dokładnie, co kwalifikuje się jako nadużywania. W swojej książce "Ile to za dużo? Podnoszenie sympatycznych, odpowiedzialnych, szacownych dzieci - od małych dzieci po nastolatki - w epoce nadużywania" który został napisany wspólnie z dr Jeanem Illleyem Clarkiem i dr Connie Dawson, dr Bredehoft i jego współautorami, identyfikują trzy rodzaje nadużywania: dawania dzieciom zbyt wiele (zabawki, zajęcia itp.); nad wychowaniem (robieniem czegoś dla dziecka, które powinna robić dla siebie); i miękka struktura (nieposiadająca reguł, nie egzekwująca reguł ani nie wymagająca od dzieci wykonywania obowiązków domowych). Nadprzyrodzoność może przybrać formę jednej lub kombinacji tych typów.

Kilka innych interesujących faktów na temat nadmierności, według autorów Jak dużo jest za dużo:

• Jest bardziej powszechny dzisiaj niż kiedykolwiek wcześniej.
• Pochodzi z dobrego serca - rodzica, który chce zrobić wszystko dla swojego dziecka.
• Może zaszkodzić dzieciom, ustawiając je na porażkę i może powodować ból.
• Nie chodzi tylko o zbyt wiele zabawek czy zbyt wiele przywilejów - może to być również zbyt dużo uwagi i zbyt mało granic.
• Może się zdarzyć na każdym poziomie dochodów - nie jest to po prostu coś, co robią zamożne rodziny.
• Można go zidentyfikować i zmienić, a nawet dorośli, którzy byli nadgorliwi mogą odzyskać.

Czy przewyższasz swoje dziecko?

Dr Bredehoft i jego współpracownicy opracowali narzędzie, zwane testem czwórki, aby pomóc rodzicom dowiedzieć się, czy są nadmiernie nadopiekuńcze z dzieckiem. Oto cztery pytania do zadawania sobie pytania:

1. Czy przeszkadza dziecku w rozwoju? "Na przykład, jeśli rodzic przenosi swoje 4-letnie dziecko do przedszkola, to dziecko prawdopodobnie będzie potrzebowało więcej uwagi niż jej rówieśnicy w swojej klasie" - mówi dr Bredehoft.
2. Czy używa nieproporcjonalnie dużej ilości zasobów rodzinnych? Kiedy dajesz dziecku rzeczy, czy to czas, pieniądze, energię, czy coś innego, czy dajesz dziecku znacznie więcej, niż masz lub na które możesz sobie pozwolić, a jednocześnie oszczędzasz mniej na inne potrzeby rodzinne?
3. Czyje potrzeby spotykasz? Czy robisz to, co robisz dla siebie lub dla swojego dziecka?
4. Czy w jakiś sposób to się wyczerpuje lub szkodzi innym?

Jak nadmierna obrażliwość może szkodzić dzieciom

Rodzice, którzy mogą zobaczyć swoje zachowania rodzicielskie zidentyfikowane w którymkolwiek z powyższych, mogą chcieć przyjrzeć się, co mogą zrobić, aby zmienić sytuację. Pomijając fakt, że życie z nadodpornym dzieckiem może często być nieprzyjemne, co najmniej, ryzyko nadużywania obejmuje dzieci mające kłopoty z następującymi: uczenie się czekania, aby uzyskać coś, czego pragną (opóźnione gratyfikacje), nie będąc stałym centrum uwagi, dbania o siebie, przyjmowania odpowiedzialności i wiedzy o tym, co jest wystarczające.

Nadgorliwość może również sprawić, że dzieci będą niewdzięczne. Jeśli dziecko złamie lub straci zabawkę lub przynależność, a rodzice natychmiast ją wymienią, to dziecko traci możliwość ciężkiej pracy, aby ją zastąpić, i czuć się dobrze z powodu osiągnięcia celu - mówi dr Bredehoft. Nie tylko to, nadmiernie nadopierane dzieci są mniej zdolne do opóźniania gratyfikacji, a to prowadzi do materializmu i niewdzięczności.

W Dokonywanie wdzięcznych dzieci: Nauka budowania postaci przez Jeffrey J. Froh i Giacomo Bono, Naukowcy przebadali ponad 1000 publicznych uczniów szkół średnich w wieku od 14 do 19 lat i odkryli, że materialistyczni nastolatkowie uważają materialne posiadłości za kluczowe dla ich szczęścia, mają niższe stopnie, bardziej zazdroszczą innym i są mniej zadowoleni ze swojego życia. Nastolatki, które skupiły się na wdzięczności, a nie na rzeczach materialnych, miały wyższe stopnie, mniej zazdrościły innym, były bardziej zmotywowane do pomocy innym i były szczęśliwsze.

Overindulgence może nawet wpływać na cele dzieci w życiu. Według dr Bredhehoft, jego badania wykazały, że dzieci z nadopiekuńczością dążyły do ​​osiągnięcia celów życiowych, takich jak pieniądze, sława i wizerunek - biegły amoku. Cele, do których dążyli najmniej, obejmowały takie rzeczy, jak posiadanie znaczącej relacji z kimś, doświadczanie rozwoju osobistego i przyczynianie się do ich społeczności lub społeczeństwa.

Jak chronić się przed (lub zatrzymać) przemocą

Co więc mogą zrobić rodzice, aby uchronić się przed nadmiernym zubożeniem lub przestać robić zbyt wiele dla swojego dziecka? Oto kilka sugestii od dr Bredehoft:

W Jak dużo jest za dużo?, autorzy przedstawiają niezwykle pomocne wizualne przedstawienie stylów rodzicielstwa, które nazywają "Nurture Highway". "Droga" strukturuje sposoby opieki nad dzieckiem w następujących sześciu kategoriach: opieka nadużywająca, opieka warunkowa, asertywna opieka, opieka wspierająca, nadmierna pobłażliwość i zaniedbanie. Oba rodzaje opieki, które są najlepsze, są asertywne i wspierają, a oba z nich są przedstawiane jako znajdujące się na autostradzie. Uwarunkowania i nadmierna pobłażliwość są przedstawiane jako leżące na ramieniu, a nadużywanie opieki i zaniedbanie znajdują się w rowach po obu stronach autostrady. (Nadmierna opieka będzie krzyczeć na dziecko za prośbę o grę, a zaniedbanie kupi grę, nie będąc świadomym, że dziecko już spędza za dużo czasu na grach wideo).

Autorzy przedstawiają przykłady, takie jak dziecko z prośbą o nową, drogie gry wideo i pokazują, że różne odpowiedzi - mówiąc, że dziecko może mieć grę, jeśli przestaje żebrać (warunkowo) lub kupując jeszcze droższą grę (nadmierne nadużywanie), musi być poprawione, aby wrócić na autostradę. W tym przykładzie, lepsze opcje idą do sklepu i pozwalają dziecku na posiadanie go, jeśli nie jest on brutalny i jeśli rodzic zdecyduje, że dziecko nie ma już zbyt wielu gier i może sobie na to pozwolić (asertywnie) lub mówi dziecko, że jeśli dostanie tę grę, nie będzie gier na urodziny czy święta Bożego Narodzenia i będzie kochać, ale rzeczowo zapytać dziecko, czy naprawdę jest tego, czego chce przed zakupem (wsparcie).

Inne strategie do wypróbowania:

• Daj dzieciom obowiązki. Przypisywanie dzieciom codziennych zadań, takich jak podnoszenie ich rzeczy lub pomaganie w oczyszczaniu naczyń (rzeczy, które mogą robić nawet młodsze dzieci) daje dzieciom wiele korzyści, w tym budowanie poczucia własnej wartości i nauczanie ich myślenia o innych. A jeśli uprawnienia są związane z obowiązkami, może to pomóc dzieciom nauczyć się, jak cenne są pieniądze i co to oznacza, aby za nie pracować.
• Ustaw oczekiwania na wdzięczność. Zwróć mu nawyk mówienia dziękuję, gdy robisz dla niego posiłek, zabierasz go na zajęcia lub dajesz mu czyste pranie. Niech napisze, dziękuję, gdy dostanie prezenty lub jeśli ktoś zrobi dla niego coś miłego. Kiedy już zacznie praktykować mówienie dziękuję za codzienne czynności, będzie to ostatecznie zrobione automatycznie.
• Naucz ją dbać o swoje rzeczy. Jeśli coś straci lub złamie, bo nie ma w tym nic z tym, niech zrobi dodatkowe prace w domu, żeby ją zastąpić.
• Zaangażuj całą rodzinę w projekty charytatywne lub usługowe. Pomóż zrobić kanapki w kościele, pomóż oczyścić lokalny park lub oddaj stare i przerośnięte przedmioty do schronisk rodzinnych. Istnieje wiele pomysłów na sposoby, w jakie dzieci mogą się zgłaszać na ochotnika, a Twoje dziecko będzie uczyć się o potrzebach innych (i być bardziej wdzięcznym za to, co ma), gdy dorośnie do osoby charytatywnej.
• Zacznij mały. Gdy już zidentyfikujesz rodzaje rzeczy, które możesz zrobić, aby skierować swoje dziecko z dala od nadmiernej nadprzyrodzoności, zacznij od zmiany jednego obszaru na raz. Na przykład, jeśli Twoje dziecko jest przestarzałe lub jest nadmiernie wychowywane lub nie ma wystarczającej struktury, powoli zacznij wprowadzać zmiany.Na przykład, jeśli nie podoba ci się pora snu, ustaw niezbywalną godzinę i licz na specjalne okazje. Jeśli kupujesz dziecku dodatkowe zabawki, aby zrekompensować zbyt późną pracę, wymyśl inny plan spędzania czasu razem i mniej skupiania się na rzeczach materialnych.

Gdy zaczniesz wprowadzać zmiany, które pomogą Twojemu dziecku być bardziej niezależnym, odpowiedzialnym i skupionym na rodzinie i przyjaciołach (a nie na rzeczach materialnych), zaczniesz widzieć dziecko, które jest bardziej pewne siebie, dobre, dobre w nawiązywaniu przyjaźni, nie rozpieszczone, dumna z siebie i szczęśliwa.