Jak pracodawcy określają przystępne cenowo ubezpieczenie zdrowotne?

Zgodnie z mandatem pracodawcy w zakresie ustawy Affordable Care Act, duże pracodawcy (ci z 50 lub więcej pełnoetatowymi pracownikami) muszą oferować ubezpieczenie zdrowotne swoim pełnoetatowym pracownikom (ponad 30 godzin tygodniowo) lub zostać ukarani karą finansową.

Istnieje szeroka swoboda w zakresie zasięgu, który mogą zaoferować duże pracodawcy, ale aby spełnić wymagania pracodawcy, ubezpieczenie musi zapewnić minimalną wartość i być uznane za przystępne dla pracownika.

Minimalna wartość oznacza po prostu, że plan obejmuje co najmniej 60 procent średnich kosztów medycznych dla standardowej populacji i zapewnia "znaczny zasięg" dla opieki szpitalnej i usług lekarza (należy pamiętać, że minimalna wartość to nie to samo, co minimalna podstawowa opieka, ale pracodawca plany, które zapewniają minimalną wartość, spełniają wymagania minimalnego minimalnego zakresu).

Ale przystępność jest bardziej subiektywną miarą, ponieważ zależy w dużej mierze od dochodów danej osoby. W jaki sposób pracodawcy i IRS określają, czy plan jest przystępny dla pracowników?

Ustalanie przystępności cenowej: pracodawcy używają obliczeń Safe Harbor

IRS uważa, że ​​ubezpieczenie pracownika jest przystępne, o ile część składki opłaconej przez pracownika z tytułu ubezpieczenia samodzielnego nie przekracza 9,56% dochodu gospodarstwa domowego pracownika w 2018 r. (Odsetek ten jest indeksowany co do inflacji każdego roku i wynosił 9,5% w 2014 r. zwiększał się każdego roku do 2017 r., a następnie nieznacznie spadł w 2018 r.).

Ważne jest zrozumienie części "samozatrudnionej" tej definicji. Koszt dodania członków rodziny do planu pracownika to nie wzięte pod uwagę przy ustalaniu przystępności cenowej. Wszystko, co się liczy, to to, co pracownik musi zapłacić za własny zasięg. Niestety, członkowie rodziny nie kwalifikują się do dopłat do premii na rynku indywidualnym, jeśli mają dostęp do ubezpieczenia w ramach sponsorowanego przez pracodawcę planu, który jest uważany za przystępny dla pracownika, niezależnie od tego, ile kosztowałoby dodanie rodziny do pracodawcy. sponsorowany plan. Jest to znane jako błąd rodzinny.

Tak więc ustalenie przystępności jest dość proste: jeśli pokrycie oferowane przez twojego pracodawcę będzie kosztować więcej niż 9,56 procent twojego dochodu gospodarstwa domowego w 2018 r., Nie jest ono uważane za przystępne. W takim przypadku będziesz mieć dostęp do dopłat do premii na giełdzie, jeśli zamiast tego chcesz kupić indywidualny plan rynkowy, a Twój pracodawca zostanie wtedy objęty karą mandatu pracodawcy.

Ale w jaki sposób twój pracodawca zna twój dochód gospodarstwa domowego? Jeśli pracujesz w pełnym wymiarze czasu dla dużego pracodawcy, a Twój zasiłek staje się zbyteczny w porównaniu z dochodami z gospodarstwa domowego, twój pracodawca jest gotowy na karę, która może być znaczna. A przecież pracodawcy zazwyczaj nie mają dostępu do danych dotyczących całkowitego dochodu gospodarstwa domowego swoich pracowników.

Aby rozwiązać ten problem, IRS opracował trzy obliczenia "bezpiecznej przystani", z których mogą skorzystać pracodawcy. Dopóki pracodawca oferuje minimalny zakres świadczeń, który jest uważany za przystępny cenowo przy użyciu jednej z bezpiecznych metod, pracodawca nie musi się martwić o potencjalne kary.

Bezpieczne przystanie

• W2 płace bezpieczne port. Aby skorzystać z tej metody, pracodawca musi upewnić się, że całkowite koszty składek na ubezpieczenie zdrowotne pracownika w ciągu roku nie przekraczają 9,56% wynagrodzenia pracownika W2 w 2018 roku.Mogą określać składki na opłacenie składek pracownika jako kwotę dolara za okres płacenia lub procent dochodu (który może się różnić, jeśli dochód pracownika jest różny), ale istnieją ograniczenia dotyczące skorygowania składek w połowie roku w celu uwzględnienia zmiany dochodu. Ta metoda jest najlepsza dla pracowników, którzy przez cały rok mają stałe wynagrodzenie.
• Stawka za bezpieczną przystań. Aby skorzystać z tej metody, pracodawca sprawdza wynagrodzenie godzinowe pracownika na początku roku planu (lub najniższe wynagrodzenie godzinowe, które pracownik otrzymuje w danym miesiącu), mnoży go przez 130 i oblicza 9,56 procent tej sumy. Ten wynik będzie maksymalną kwotą, jaką pracownik może być zobowiązany zapłacić za ochronę zdrowia w danym miesiącu. Obliczenia 130-godzinne są stosowane niezależnie od tego, ile godzin pracownik pracuje, ponieważ jest to minimalna definicja pracy w pełnym wymiarze godzin.
  • W przypadku pracowników etatowych metoda "bezpieczna przystań" wymaga od pracodawcy zadbania o to, aby koszt składki pracownika nie przekraczał 9,56% miesięcznego wynagrodzenia pracownika.
• Federalny poziom bezpieczeństwa w bezpiecznym porcie. Ta metoda "bezpiecznej przystani" powoduje taką samą maksymalną wymaganą składkę składki dla każdego pracownika, ponieważ opiera się ona na federalnym poziomie ubóstwa, a nie na przychodzie każdego pracownika. Aby skorzystać z tej metody, pracodawca musi jedynie zapewnić, że twoje koszty składki nie przekraczają 9,56 procent federalnego poziomu ubóstwa.
  • W 2018 r. Poziom ubóstwa federalnego wyniósł 12 140 USD (dla pojedynczej osoby, czyli tego, czego używa to obliczenie). Jeśli więc twój pracodawca korzysta z tej bezpiecznej przystani, całkowite koszty składki za ubezpieczenie w 2018 roku nie mogą przekroczyć 1,161 USD lub 97 USD miesięcznie. Poziom bezpiecznego schronienia generalnie daje najniższy możliwy poziom składek, które pracownicy będą musieli płacić za swój zasięg, ponieważ większość pracowników pełnoetatowych zarabia więcej niż federalny poziom ubóstwa.

W jaki sposób IRS wie, która metoda Safe Harbour zastosowała mój pracodawca?

Twój pracodawca składa raport na początku każdego roku za pośrednictwem IRS (i wysyła ci kopię), z wyszczególnieniem zakresu, jaki zaoferowano ci w poprzednim roku. To jest forma 1095-C.

W wierszu 16 tego formularza twój pracodawca wprowadzi kod w celu wyjaśnienia, która metoda "bezpiecznej przystani" (jeśli została zastosowana) została wykorzystana. Kody są wyjaśnione w instrukcjach pracodawcy w Formularzu 1095-C: Kod 2F oznacza, że ​​użyto bezpiecznej przystani płacy W2; Kod 2G oznacza, że ​​zastosowano federalny poziom ubóstwa "bezpieczna przystań", a 2H oznacza "bezpieczną przystań".

Dodatkowy dochód gospodarstwa domowego nie jest liczony w metodach Safe Harbor

Ponieważ twój pracodawca ma dostęp tylko do części dochodu twojego gospodarstwa domowego, to wszystko będzie brane pod uwagę, jeśli twój pracodawca stosuje obliczenia bezpiecznej przystani. A jeśli stosowana jest federalna metoda bezpiecznego poziomu ubóstwa, to opiera się ona na poziomie ubóstwa tylko jednej osoby. Jeśli twój współmałżonek ma dodatkowy dochód, nie jest to wliczane, gdy twój pracodawca zapewnia, że ​​twoje składki nie przekraczają 9,56 procent twoich dochodów.

Pracodawcy nie muszą stosować obliczeń bezpiecznej przystani. Jednak kary za nieprzestrzeganie mandatu pracodawcy są dość strome, a pracodawcy, którzy oferują ubezpieczenie na ogół, nie chcą przypadkowo oferować ubezpieczenia, które nie spełnia wytycznych dotyczących przystępności cenowej.

Co to wszystko oznacza dla pracowników?

Jeśli pracujesz w pełnym wymiarze czasu dla dużego pracodawcy, prawdopodobnie oferujesz ubezpieczenie zdrowotne, które jest dość tanie dla twojego własnego ubezpieczenia, ponieważ pracodawcy na ogół chcą zapewnić, że są zgodni z mandatem pracodawcy ACA. Ale składki mogą być o wiele większe, jeśli dodasz członków rodziny do swojego planu, ponieważ pracodawcy nie są zobowiązani do tego, aby pokrycia były dostępne tylko dla Ciebie, a nie dla Twojej rodziny.