Syndrom Urazu Serca w Sercu

Zespół Dresslera to stara nazwa tego, co jest teraz formalnie nazywane "syndromem po uszkodzeniu serca". Większość lekarzy nadal używa starego nazwiska, ponieważ łatwiej powiedzieć.

Zespół Dresslera to rodzaj zapalenia osierdzia, czyli zapalenia worka osierdziowego. Worek osierdziowy jest podobną do worka warstwą tkanki otaczającą serce, która zawiera niewielką ilość płynu, który zapewnia smarowanie ruchu serca. Kiedy osoba rozwija się zapalenie osierdzia, ich worka osierdziowego staje się stan zapalny, a nadmiar płynu zwykle gromadzi się w nim (stan zwany wysięk osierdziowy). Zespół Dresslera jest generalnie jak każdy inny rodzaj zapalenia osierdzia. Powodem, dla którego otrzymuje specjalną nazwę, jest stereotypowy wzorzec występowania - mianowicie, występuje kilka tygodni po jakimś uszkodzeniu mięśnia sercowego.

Najczęściej zespół Dresslera występuje po zawale serca, operacji serca lub tępym urazie klatki piersiowej. Chociaż zespół Dresslera może czasami prowadzić do poważnych powikłań, zwykle jest to stan samoograniczający się, a najczęściej można go leczyć dość łatwo i bardzo skutecznie.

Co powoduje syndrom Dresslera?

Zespół Dresslera może wystąpić w każdym przypadku uszkodzenia komórek mięśnia sercowego. Uszkodzenie pozwala na wyciek białek serca z komórek, a białka te mogą tworzyć "kompleksy immunologiczne" - skupiska cząsteczek, które mogą stymulować reakcję zapalną. Te kompleksy immunologiczne mogą gromadzić się w worku osierdziowym, a czasami także w wyściółce płuc. Układ odpornościowy organizmu może w końcu zacząć atakować te kompleksy immunologiczne, powodując zapalenie w worku osierdziowym, które wywołuje zapalenie osierdzia, a czasami również zapalenie opłucnej (zapalenie błony śluzowej płuc).

Ta reakcja immunologiczna zwykle wymaga czasu, aby rozwinąć się, więc syndrom Dresslera nie pojawia się natychmiast po samym uszkodzeniu serca. Raczej ma to miejsce kilka tygodni lub miesięcy później.

Zespół Dresslera nie jest rzadkością. Można go zobaczyć u 15% do 20% osób po operacji kardiochirurgicznej.

Jak diagnozuje się zespół Dresslera?

Ogólnie rzecz biorąc, diagnoza zespołu Dresslera nie jest zbyt trudna. Rozpoznanie jest zwykle proste, jeśli w wywiadzie stwierdzono niedawne uszkodzenie serca, a następnie objawy zapalenia osierdzia (szczególnie ból w klatce piersiowej, który zmienia się wraz z oddychaniem), gorączkę, podwyższoną liczbę białych krwinek i pojawienie się charakterystycznych zmian na elektrokardiogramie. Wypryski (gromadzenie się płynu) wokół serca lub płuc często można zobaczyć na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej lub echokardiogramie.

Leczenie syndromu Dresslera

Na szczęście leczenie zespołu Dresslera jest również dość proste. Zapalenie, które powoduje ten stan, ogólnie dobrze reaguje na leczenie zarówno aspiryną, jak i niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), takimi jak ibuprofen. W przypadku osób z chorobą niedokrwienną serca należy na ogół unikać NLPZ (czytaj dlaczego), a zamiast tego zwykle preferowane jest leczenie za pomocą dużej dawki aspiryny.

Zespół Dresslera może również reagować na leczenie kolchicyną, lekiem powszechnie stosowanym w leczeniu ostrej dny moczanowej. Jeśli te środki zawiodą, krótki czas leczenia steroidami, takimi jak prednizon, jest praktycznie zawsze skuteczny.

Tak więc, dopóki rozpoznawany jest zespół Dresslera i rozpoczyna się leczenie, rzadko rozwija się ono w poważny stan medyczny.

Jest to prawdopodobnie przyczyną, dla której twój lekarz nie wyraża poważnych obaw.

Zapobieganie syndromowi Dresslera

Co do drugiego pytania, istnieją dowody na to, że podanie kolchicyny po zabiegach kardiochirurgicznych może zmniejszyć ryzyko wystąpienia zespołu Dresslera o prawie 60%. Jednakże, kolchicyna może powodować znaczące działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, które mogą komplikować powrót do zdrowia po zabiegu chirurgicznym i mogą zakłócać inne leki. Nawet przy takim profilaktycznym leczeniu u 5-10% pacjentów po operacji serca nadal można się spodziewać wystąpienia zespołu Dresslera. Tak więc, zwłaszcza, że ​​większość syndromu Dresslera łatwo reaguje na leczenie, wielu kardiochirurgów uważa, że ​​potencjalne korzyści profilaktycznej kolchicyny są przeważane przez ryzyko.