Objawy narkolepsji, diagnostyka i leczenie u dzieci

Senne lub nieuważne dziecko jest powodem do niepokoju. Krytyczny okres rozwoju, który rozciąga się od wczesnego dzieciństwa do wieku dojrzewania, ustanawia etap na całe życie sukcesu. To opiera się na wypoczętym i chłonnym umyśle.

Problemy z uwagą, takie jak występujące w zaburzeniu nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) mogą być znane, ale są inne problemy ze snem, które mogą podobnie wpłynąć na zdolność twojego dziecka do nauki. Jak narkolepsja wpływa na dzieci? W jaki sposób jest diagnozowana i jakie są dostępne terapie? Dowiedz się więcej o narkolepsji i o tym, jak może ona nieoczekiwanie wpłynąć na Twoje dziecko.

Rozpowszechnienie

Chociaż często występuje u dorosłych, narkolepsja ma dwa szczyty zapadalności. Narkolepsja pojawia się po raz pierwszy w dzieciństwie i wieku dojrzewania, ujawniając się średnio w wieku około 14,7 lat (a następnie ponownie osiągając szczyt w wieku 35 lat). W rzeczywistości ponad połowa osób z narkolepsją zgłasza początek objawów przed 20 rokiem życia.

Młodszy wiek zachorowania wiąże się z historią rodzinną choroby. Ponadto objawy charakteryzujące tę chorobę mają tendencję do nasilenia u osób, u których choroba rozwinęła się wcześniej.

Mimo że choroba może rozwijać się we względnie młodym wieku, często występuje opóźnienie w rozpoznaniu narkolepsji. Objawy mogą zostać przeoczone lub źle zinterpretowane.Może to spowodować opóźnienie w odpowiednim rozpoznaniu stanu średnio 10,5 roku po wystąpieniu objawów.

Objawy

Jednym z pierwszych objawów sugerujących narkolepsję u dzieci jest nadmierna senność w ciągu dnia, zgłoszona w 65,5% przypadków jako pierwszy objaw. Jest to dość niezwykłe wśród zaburzeń snu u dzieci. W przeciwieństwie do dorosłych, którzy mogą wydawać się śpiący, dzieci mogą stać się nadaktywne lub drażliwe, gdy ich sen jest zagrożony. Jednak w przypadku narkolepsji nadmierna senność (lub hipersomalność) może być problematyczna.

Oprócz nadmiernej senności istnieją inne charakterystyczne cechy narkolepsji. Jedna z nich, katapleksja, jest wyjątkowa. Osoby z narkolepsją często wykazują nagłą utratę napięcia mięśniowego w odpowiedzi na bodźce emocjonalne. Na przykład zaskoczenie może spowodować zapadnięcie kolan i nagłe załamanie. Chociaż ten objaw może wystąpić u 60 procent osób z narkolepsją, dzieci często nie wykazują katapleksji.

Niektóre badania sugerują, że mogą wystąpić problemy z metabolizmem u dzieci z narkolepsją. Metabolizm jest kontrolowany przez część mózgu zwaną podwzgórzem, z dysfunkcją tutaj również związaną z narkolepsją. Może to spowodować u dzieci z nadwagą lub otyłością zwiększony wskaźnik masy ciała (BMI). Dzieci mogą przybrać na wadze z powodu wystąpienia objawów narkolepsji.

Dzieci z narkolepsją mogą być niewłaściwie diagnozowane z innymi problemami behawioralnymi lub psychiatrycznymi. Nadmierna senność może prowadzić do problemów z koncentracją, uwagą i uczeniem się. Może to prowadzić do rozpoznania ADHD. Dzieci z narkolepsją mogą być postrzegane jako depresyjne, senne lub "leniwe". Można nawet pomyśleć, że mają zaburzenia napadowe nieobecności.

Diagnoza

Uważna ocena przez pediatrę, szczególnie osoby znające się na zaburzeniach snu, jest pierwszym krokiem w kierunku diagnozowania narkolepsji. Dodatkowe badania snu mogą być również użyte do zdiagnozowania stanu.

Standardowe badanie snu nazywa się polisomnogramem. Biorąc pod uwagę narkolepsję, często występuje ona u dzieci w wieku powyżej 8 lat z innym badaniem zwanym testem wielokrotnego snu (MSLT). Testy te mogą być przydatne, aby wykluczyć inne zaburzenia snu, w tym bezdech senny lub zespół okresowego ruchu kończyny. Mogą identyfikować zmiany w architekturze snu, ujawniając obniżony próg zasypiania i inicjowanie snu o szybkim ruchu gałek ocznych (REM).

Istnieje kilka innych testów, które można wykorzystać do identyfikacji dzieci z narkolepsją. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) zazwyczaj ujawnia bardzo niskie do niewykrywalnych poziomów przekaźnika chemicznego lub neuroprzekaźnika, zwanego hipokretyną-1. Testowanie ludzkiego antygenu leukocytu DQB1-0602 można również przeprowadzić (chociaż ten antygen jest często obecny u tych, którzy nie chorują, co czyni go mniej użytecznym).

Leczenie

Podobnie jak u dorosłych z narkolepsją, możliwości leczenia u dzieci z narkolepsją obejmują stymulanty, aby zminimalizować senność w ciągu dnia, jak również środki mające zakłócić sen REM.

Leki na receptę, w tym leki na bazie amfetaminy, takie jak modafinil (sprzedawany pod marką Provigil), są stosowane w celu złagodzenia nadmiernej senności w ciągu dnia, która charakteryzuje narkolepsję u dzieci.

Ponadto pomocne może być tłumienie snu REM za pomocą leków, takich jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TCA). Ponieważ narkolepsja ostatecznie wydaje się być skutkiem problemu regulującego stany snu, co powoduje, że sen REM niewłaściwie narusza stan czuwania, leki te są pomocne. Leki te są zwykle zarezerwowane dla przypadków, gdy obecne są inne cechy narkolepsji, w tym katapleksja, omamy i paraliż snu.

Ponadto stwierdzono, że hydroksymaślan sodu (sprzedawany jako Xyrem) jest skromnie skuteczny w zmniejszaniu zarówno nadmiernej senności w ciągu dnia, jak i katapleksji u dzieci.

Jeśli obawiasz się, że Twoje dziecko może mieć nadmierną senność w ciągu dnia i inne związane z tym problemy sugerujące narkolepsję, możesz zacząć od rozmowy z pediatrą na temat twoich obaw. Dalsze badania mogą być ustalone w celu ustalenia, czy narkolepsja może leżeć u podstaw twoich obaw, co może zapobiec opóźnieniu w diagnozie i pomóc dziecku w tym krytycznym okresie rozwoju.