Zatrucie ołowiem: przyczyny i czynniki ryzyka

Pomimo przepisów eliminujących ołów z produktów takich jak farba i benzyna, nadal istnieje ryzyko narażenia na ołowiem i zatrucia w Stanach Zjednoczonych.

Nie ma na to lepszego przykładu niż kryzys w 2016 roku w Flint w stanie Michigan, w którym ponad 100 000 mieszkańców zostało narażonych na ołów ze względu na przestarzałą instalację wodociągową w publicznej sieci wodociągowej i niewystarczające urządzenia do uzdatniania wody. W roku następującym po kryzysie nie mniej niż 5 procent badanych dzieci miało wysoki poziom ołowiu w organizmie.

Narażenie na kontakt z ołowiem w powietrzu, kurzem domowym, glebą, wodą i produktami handlowymi może wystąpić. Ciągła ekspozycja w ciągu miesięcy lub lat może ostatecznie doprowadzić do zatrucia ołowiem.

Czynniki ryzyka

Według raportu Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC) dzieci są najbardziej narażone na zatrucie ołowiem z kilku powodów:

• Są bardziej skłonni do spożywania cząsteczek ołowiu ze względu na zachowania z rąk do ust.
• Zaabsorbują spożywane ołowiu łatwiej niż osoby dorosłe.
• Mają szybsze tempo oddychania i wdychają więcej cząstek w powietrzu przez masę ciała.
• Są bliżej ziemi i są bardziej skłonne do wdychania cząstek w glebie lub na ziemi.

Inne czynniki mogą narazić zarówno dorosłych, jak i dzieci. Najważniejszym z nich jest mieszkający w nieużytkowanym budynku wybudowanym przed 1978 r. (Rok, w którym oficjalnie zakazano produkcji ołowiu z farb).

Sam ten czynnik przekłada się na większe ryzyko zatrucia ołowiem wśród ubogich społeczności etnicznych, w których powszechne są mieszkania o niskiej jakości. W rzeczywistości, według CDC, afroamerykańskie dzieci są czterokrotnie bardziej narażone na zatrucie ołowiem niż białe dzieci.

Oto osiem najczęstszych źródeł narażenia na ołów w Stanach Zjednoczonych:

Farba

Farba może być najbardziej znanym źródłem narażenia na ołów w Stanach Zjednoczonych. Według raportu wydanego przez amerykańską Agencję Ochrony Środowiska (EPA) ryzyko jest znaczące w każdym domu zbudowanym przed 1978 rokiem i ma tendencję do zwiększania liczby osób starszych.

Ustalenia EPA sugerują, że:

• 24 procent domów wybudowanych w latach 1960 i 1977 wciąż prowadziło farbę gdzieś w budynku
• 69 procent domów wybudowanych w latach 1940 i 1959 będzie miało dowody na farbę ołowiową
• 87 procent domów zbudowanych przed rokiem 1940 prawdopodobnie będzie zawierało w nich farbę

Zagrożenie narażeniem jest największe wszędzie tam, gdzie stara farba łuszczy się, odpryskuje, kreduje, pęka lub zawilgocona. Dotyczy to zwłaszcza ram okiennych, drzwi, balustrad, ganków i balustrad, gdzie ręce mogą łatwiej zbierać wióry i cząstki farby.

O ile farba ołowiowa zakopana pod nową farbą nie stanowi problemu, to każda renowacja domu, która wymaga skrobania tynku lub farby, może stanowić okazję do ekspozycji. Podczas mokrego mycia, odkurzania i masek na twarz można znacznie zmniejszyć ryzyko, EPA zaleca, aby usunąć wszystkie dzieci lub kobiety w ciąży z domu, aż do zakończenia renowacji.

Gleba

Ołów jest naturalnie występującym metalem zidentyfikowanym przez jego niebiesko-szare zabarwienie. Chociaż łatwo można go znaleźć w przyrodzie, jego stężenie w glebie jest generalnie niskie i nie jest uważane za zagrożenie.

To samo dotyczy gleby miejskiej, która została zanieczyszczona łuszczącą się farbą ze starszych domów lub budynków. Gleby sąsiadujące z obszarami o dużym natężeniu ruchu również stanowią problem, a niektóre badania sugerują, że od 4 do 5 milionów ton ołowiu stosowanych w benzynie nadal pozostaje w glebie i w pyle.

Jeśli Twój dom jest starszy, EPA zaleca sprawdzenie na zewnątrz pod kątem łuszczenia lub pogarszania się jakości farby. Jeśli istnieje, możesz uniknąć śledzenia gleby w środku, używając wycieraczek wewnątrz i na zewnątrz domu i wyjmując buty przed wejściem.

Jeśli nie możesz sobie pozwolić na przemalowanie swojego domu, powinieneś rozważyć sadzenie krzewów blisko domu, aby dzieci nie były chętne do zabawy w ziemi.

woda

Ołów zwykle nie znajduje się w jeziorach i innych naturalnych źródłach wody, ale może wejść do sieci wodociągowej i kanalizacji domowej, jeśli starsze rury nie zostaną wymienione i zaczną się korodować. Jest to nawet prawdą, jeśli same rury nie są wykonane z ołowiu.

Aż do 1986 r. Rury metalowe były powszechnie łączone za pomocą lutowanego ołowiu. Tak więc, nawet jeśli same rury zawierają mniej niż 8 procent ołowiu (dopuszczalny próg zgodnie z obowiązującym prawem), lutowie używane do ich łączenia może mieć nadmiernie wysoki poziom ołowiu. Chyba że woda jest testowana, naprawdę nie ma sposobu, aby wiedzieć.

Istnieją również inne źródła ołowiu w naszej wodzie, które również zostały pominięte. Jednym z takich przykładów jest picie fontann w starszych szkołach, które nie podlegają kontroli w wielu stanach. W 2017 roku szkoła w San Diego odkryła to dopiero po tym, jak pies terapii odmówił picia wody z fontanny.

Nawet przy wzmożonych wysiłkach zmierzających do nadzorowania publicznego zaopatrzenia w wodę, EPA mówi, że woda pitna stanowi około 20 procent narażenia człowieka na ołów.

Ceramika i kryształ

Niektóre farby i glazury użyte do dekoracji ceramiki i ceramiki zawierają znaczne ilości ołowiu i jako takie nie są przeznaczone do zastawy stołowej ani do serwowania potraw. Po umieszczeniu w nich jedzenia lub napojów, ołów może łatwo wypłynąć i zostać połknięty.

Dotyczy to w szczególności starszych ceramiki i naczyń ceramicznych, w których istnieje większe prawdopodobieństwo powstawania odprysków i zepsucia. Szczególne obawy budzi importowana tradycyjna ceramika, która może być oznaczona jako "bezołowiowa", ale nadal zawiera nadmierne ilości ekstrahowalnego metalu. Ostrzeżenie z 2010 r. Wydane przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków informuje konsumentów o ryzyku po znalezieniu wysokich poziomów ołowiu w importowanych ceramicznych naczyniach z Meksyku.

Ołowiany kryształ również jest problemem. Karafki są szczególnie problematyczne, ponieważ wina, napoje alkoholowe i kwaśne soki mogą sprzyjać przenoszeniu ołowiu do zdekantowanego płynu. Jeśli posiadasz szkło ołowiowe, EPA odradza używanie go codziennie lub do przechowywania żywności lub płynów.

Tradycyjne leki i produkty spożywcze

Tradycyjne leki powinny budzić niepokój, ponieważ są w dużej mierze nieuregulowane w Stanach Zjednoczonych.

Zaleca się stosowanie leków ajurwedyjskich i leków ludowych przywożonych z Indii, Azji Południowo-Wschodniej, Bliskiego Wschodu, Republiki Dominikańskiej i Meksyku, ponieważ nie ma środków pozwalających ocenić, w jaki sposób pozyskiwane są składniki, jak można je poddać rafinacji lub przetworzeniu, a także pod jakie warunki zostały wyprodukowane.

W rzeczywistości ołów, siarka, arsen, miedź i złoto są celowe dodany dla wielu środków ajurwedyjskich, którzy uważają, że oferują korzyści zdrowotne, mówią badacze z Yale University School of Medicine.

Wśród leków ludowych, które CDC zidentyfikowało jako mające wysokie ryzyko narażenia na ołów:

• Azarcon i greta są hiszpańskimi tradycyjnymi lekami przyjmowanymi na rozstrój żołądka.
• Ba-Baw-san to chiński lek ziołowy stosowany w leczeniu kolki.
• Daw tway to pomoc trawienna stosowana w Tajlandii i Myanmar.
• Ghasard jest indyjską medycyną ludową używaną jako tonik.

Co więcej, nie tylko podejrzane są leki; importowane cukierki i kosmetyki również stanowią problem.

Należy unikać importowanych słodyczy z Meksyku, Malezji, Chin i Indii (szczególnie tych smakowych z tamaryndą, chili w proszku lub niektórych soli), ponieważ często mają podwyższone zawartości ołowiu. To samo odnosi się do tradycyjnych kosmetyków, takich jak Kohl używany w częściach Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i Azji Południowo-Wschodniej, aby zarysować oczy.

Należy unikać nawet codziennych kosmetyków importowanych, takich jak szminki i kredki do oczu, ponieważ nie podlegają one rygorystycznym testom przed wprowadzeniem na rynek opisanym w amerykańskiej Federalnej Ustawie o Żywności, Lekach i Kosmetyce.

Zawody i hobby

Według EPA większość przypadków zatrucia ołowiem u dorosłych jest wynikiem narażenia w miejscu pracy. Wśród niektórych branż, w których ryzyko narażenia na ołów jest wysokie:

• Auto naprawa i malowanie karoserii
• Amunicja i produkcja pocisków
• Produkcja i recykling baterii
• Budowa (szczególnie przywrócenie lub modernizacja)
• Instrukcja zakresu ostrzału
• Produkcja szkła lub kryształów
• Ołów wytapiania
• Produkcja ołowiu wiodącego
• Recykling posiłków
• Górnictwo
• Produkcja cyny
• Naprawa hydrauliki i chłodnicy
• Okrętownictwo
• Spawanie stali

W grę wchodzą także hobbystom, którzy angażują się w następujące działania:

• Malarstwo artystyczne
• Naprawa samochodów
• Elektronika do lutowania
• Oszklone wytwarzanie ceramiki
• Lutowanie metali
• Formowanie pocisków, ślimaków lub obciążników do połowów
• Witraże
• Strzelanie z broni palnej

Każdy, kto angażuje się w te zawody lub działania, może potencjalnie wprowadzić ołów do swoich domów. Dlatego ważne jest, aby zmniejszyć narażenie na ryzyko poprzez branie prysznica i zmianę ubrania i obuwia przed wejściem do domu lub dotknięciem członków rodziny.

Zabawki

Zabawki wyprodukowane w krajach, w których użycie ołowiu nie jest ograniczone, mogą również stwarzać ryzyko. Niepokojące jest to, że często niewiele wiadomo na temat tego, czy zaimportowana zabawka jest bezpieczna, ponieważ nie istnieją systemy pozwalające na rutynowe przeglądanie.

W związku z tym, od czasu wydania w 2008 r. Przez amerykańską Komisję ds. Bezpieczeństwa Produktów nowych przepisów dotyczących przywozu, liczba wycofań zabawek związanych z ołowie spadła z 19 w 2008 r. Do zera w 2017 r.

Ale nie chodzi tylko o importowane zabawki. Antyczne zabawki, lunchboxy, a nawet stare kredki mogą zawierać nadmierne ilości ołowiu. Jako takie, może być lepiej zachować te obiekty w gablocie lub wyrzucić je, jeśli nie są uważane za pamiątkę.

Ciąża

Gdy ołowiu dostaje się do organizmu, może gromadzić się w wielu tkankach, w tym w mózgu, jelitach, nerkach, wątrobie i kościach.

W czasie ciąży szczególnie trudne stają się złogi ołowiu w kościach, ponieważ zmiany metaboliczne mogą powodować przejściową utratę kości w biodrze. W takim przypadku ołów może przedostać się do układu i zwiększyć toksyczność do niebezpiecznych poziomów. Dzieci narażone na działanie ołowiu w łonie matki narażone są na niską masę urodzeniową, poród przedwczesny, a nawet poronienie.

Codzienne stosowanie suplementu wapnia podczas ciąży może znacznie przeciwdziałać efektowi.

Jak diagnozowane jest zatrucie ołowiu