Osteopenia Leki i leczenie

Jeśli zdiagnozowano u ciebie osteopenię (mała gęstość kości), lekarz może zalecić leczenie. Jakie opcje leczenia są dostępne, jeśli nie masz jeszcze "pełnej dezorientacji" osteoporozy i kiedy warto rozważyć leczenie?

Osteopenia: Niska gęstość kości

Osteopenia oznacza niską gęstość kości, ale co to dokładnie oznacza? Najłatwiej jest zrozumieć osteopenię, gdy porównamy ją zarówno z prawidłową gęstością kości, jak iz osteoporozą (bardzo niska gęstość kości).

Normalna gęstość kości oznacza, że ​​gęstość i struktura kości są normalne. W przypadku testu gęstości kości liczba, która byłaby widoczna, gdyby gęstość kości była normalna, byłaby wyższa niż -1,0. Innymi słowy, twoja gęstość kości byłaby równa lub lepsza niż standardowe odchylenie poniżej normy.

Osteoporoza to stan, w którym kości stają się kruche i bardziej podatne na złamania, nawet przy łagodnych obrażeniach. Test gęstości kości z osteoporozą daje T-score równy -2,5 lub gorszy, co oznacza, że ​​gęstość kości danej osoby wynosi 2,5 odchylenia standardowego poniżej średniej gęstości kości u zdrowych młodych dorosłych lub gorszych.

Osteopenia leży pomiędzy tymi liczbami, z T-score lepszym niż -2,5, ale gorszym niż -0,1. Prawdopodobieństwo, że osteopenia przejdzie w osteoporozę, zależy od wieku, innych schorzeń, przyjmowanych leków i wielu innych.

Leczenie osteopenii

Przed leczeniem osteopenii należy wziąć pod uwagę wiele czynników, a obecnie jest to temat kontrowersyjny i gorący. Jeśli osteopenia jest połączona ze złamaniami, prawdopodobnie leczenie może mieć znaczenie. Nie jest jasne, czy leczenie osteopenii bez złamań jest korzystne.

Istnieją leki zatwierdzone przez FDA w zapobieganiu osteoporozie (a zatem osteopenii). Leki te są skuteczne, ale niektóre z nich mają poważne skutki uboczne. Niektórzy lekarze wahają się przepisywania leków osteoporozy na osteopenię, podczas gdy inni agresywnie próbują spowolnić utratę masy kostnej. Prawdziwym celem w leczeniu osteopenii i osteoporozy jest zapobieganie złamaniom, szczególnie stawu biodrowego i kręgosłupa. Lekarze mogą obliczyć 10-letnie ryzyko złamania w oparciu o aktualną gęstość mineralną kości i inne czynniki ryzyka. To 10-letnie ryzyko jest największym problemem, gdy myślisz o przyjmowaniu leków na osteopenię.

Uwaga dodatkowa, choć ważna, jest taka, że ​​wiele zakładów ubezpieczeń zdrowotnych nie uznaje osteopenii jako warunku wymagającego leczenia i dlatego może nie pokrywać kosztów (czasem znacznych) tych leków.

Kiedy należy leczyć osteopenię?

Jak wspomniano wcześniej, leczenie osteopenii jest kontrowersyjne. To powiedziawszy, gdy leczenie rozpoczyna się na tym etapie u osób, u których oczekuje się postępów w leczeniu osteoporozy lub innych schorzeń, leczenie osteopenii może zapobiec rozwojowi osteoporozy i złamań. Warunki, w których osteopenia może być poważniejsza, obejmują:

• Osteopenia znaleziona u młodego człowieka, na przykład, ma tylko 50 lat.
• Osoby z rakiem, szczególnie z rakiem piersi lub rakiem prostaty, które będą stosowały terapie hormonalne.
• Ludzie, którzy byli na długoterminowych sterydach w takich stanach jak astma, POChP lub zapalne zapalenie stawów.
• Ci, którzy mają stany związane z podwyższonym ryzykiem osteoporozy, takich jak toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów i wiele innych.
• Ci, którzy są bardziej podatni na upadek z powodu stanów chorobowych, takich jak napad padaczkowy lub inne choroby neurologiczne.
• Ci, którzy mają silną rodzinną historię osteoporozy.
• Ci, którzy doznali złamań i mają niską gęstość kości.

Leki zapobiegające osteoporozie (leczenie osteopenii)

Istnieje wiele różnych leków zatwierdzonych do leczenia osteoporozy, ale tylko kilka jest zatwierdzonych do zapobiegania, w tym Actonel i Evista. Wymienimy opcje leczenia osteoporozy, ponieważ czasami można wskazać leki inne niż zatwierdzone do osteopenii (zapobieganie osteoporozie). Różne kategorie leków są wymienione poniżej.

Bisfosforany

Bisfosfoniany to leki działające poprzez spowolnienie tempa utraty masy kostnej i poprawę gęstości kości. Większość z nich zmniejsza ryzyko złamań kręgosłupa, ale nie wszystkie wykazały zmniejszenie ryzyka złamań szyjki kości udowej. Niektóre z tych leków są przyjmowane doustnie, podczas gdy inne są podawane przez wstrzyknięcie. Actonel został specjalnie zatwierdzony do zapobiegania osteoporozie. Preparat Zometa został już zatwierdzony do stosowania wraz z inhibitorem aromatazy w leczeniu raka piersi po menopauzie.

Leki w tej kategorii obejmują:

• Fosomax (alendronian): Fosomax wydaje się zmniejszać zarówno złamania stawu biodrowego, jak i kręgosłupa.
• Actonel (risedronate): Actonel może zmniejszać ryzyko złamań stawu biodrowego i kręgosłupa.
• Boniva (ibandronian): Boniva zmniejsza ryzyko złamań kręgosłupa, ale nie złamań biodra.
• Zometa lub Reclast (kwas zoledronowy): Zometa zmniejsza ryzyko złamań stawu biodrowego i kręgosłupa.

Skutki uboczne bisfosfonianów różnią się w zależności od tego, czy są stosowane doustnie, czy przez iniekcję. W przypadku doustnych bisfosfonianów ludzie są proszeni o przyjęcie leku z pełną szklanką wody i pozostają w pozycji pionowej przez 30 do 60 minut. Leki te mogą powodować zgagę lub podrażnienie przełyku. Leki wstrzykiwalne mogą wywoływać objawy grypopodobne przez dzień lub dwa po wstrzyknięciu, a także mogą powodować bóle mięśni i stawów.

Niezbyt częstym, ale ciężkim działaniem niepożądanym jest martwica kości szczęki. Ludzie, którzy mają chorobę dziąseł lub higieny jamy ustnej, mają urządzenie dentystyczne lub wymagają procedur, takich jak ekstrakcja zęba, są najbardziej zagrożeni. Inne niezbyt częste działania niepożądane obejmują migotanie przedsionków i nietypowe złamania kości udowej.

Selektywne modulatory receptora estrogenu (Evista i Tamoxifen)

Selektywne modulatory receptora estrogenowego (SERMS) to leki, które mogą mieć działanie zarówno estrogenopodobne jak i antyestrogenowe w zależności od części ciała, na którym działają. Evista (raloxifene) jest zatwierdzony do zapobiegania osteoporozie u kobiet po menopauzie i uważa się, że zmniejsza również ryzyko raka piersi. Tamoksyfen stosuje się u kobiet z przedmenopauzalnym rakiem piersi, które mają pozytywny receptor estrogenowy w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu. Tamoksyfen można również stosować w celu zmniejszenia ryzyka zachorowania na raka piersi.

Podobnie jak estrogeny (jak w hormonalnej terapii zastępczej) ich działanie na kości zwiększa gęstość mineralną kości i zmniejsza ryzyko złamań kręgów (kręgowych).W przeciwieństwie do HTZ Evista ma działanie anty-estrogenowe na komórki sutka i może zmniejszać ryzyko zachorowania na raka piersi. Podczas gdy SERMS nie zwiększa gęstości kości do poziomu, który zapewniają bisfosfoniany, mogą zmniejszyć ryzyko złamań kręgosłupa (ale nie złamań kości biodrowej) i poprawić gęstość kości.

Do skutków ubocznych SERM należą uderzenia gorąca, bóle stawów i pocenie się. Mogą również zwiększać ryzyko powstawania zakrzepów, takich jak zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna (skrzepy krwi w nodze, które pękają i przemieszczają się do płuc) oraz zakrzepica żył siatkówki.

Hormonalna terapia zastępcza (HRT)

Podczas gdy hormonalna terapia zastępcza (HRT) była kiedyś określana jako prawie cudowny lek zapobiegający osteoporozie u kobiet, nie jest już zatwierdzona do tego wskazania. Ponadto badania wykazujące zwiększone ryzyko raka piersi, chorób serca i udarów u kobiet przyjmujących HTZ spowodowały, że leki te są stosowane rzadziej.

Oczywiście, nadal są ludzie, którzy używają HRT na objawy menopauzy i może to dobrze działać na te objawy. Jedną z istotnych przyczyn utraty kości u kobiet w okresie menopauzy jest zmniejszenie ilości estrogenu wytwarzanego przez organizm. Ma to sens, że hormonalna terapia zastępcza (HTZ) pomoże zmniejszyć utratę masy kostnej.

Podobnie jak w przypadku każdego leku, należy rozważyć ryzyko i korzyści wynikające z używania każdego leku. W przypadku młodych kobiet, które przeszły menopauzę operacyjną i cierpią na uderzenia gorąca, HTZ może być dobrym rozwiązaniem. Jednak nawet w tych warunkach celem leczenia HRT nie powinno być zmniejszenie ryzyka osteoporozy.

Denosumab (Prolia i Xgeva)

Stosowany najczęściej przez osoby chore na raka, denosumab jest przeciwciałem monoklonalnym, które zapobiega tworzeniu się osteoklastów, komórek, które powodują rozkład kości.

W przypadku kobiet stosujących inhibitory aromatazy (leki na raka piersi po menopauzie), które zwiększają ryzyko osteoporozy lub mężczyzn stosujących terapię deprywacji androgenów w leczeniu raka prostaty (co również zwiększa ryzyko osteoporozy), może zmniejszyć ryzyko złamań. Denosumab stosuje się również u osób z dowolnym typem raka, który rozprzestrzenił się na kości, aby zmniejszyć ryzyko złamań.

Podawany przez wstrzyknięcie denosumab ma profil działania niepożądanego podobny do bisfosfonianów i może zwiększać ryzyko martwicy kości szczęki.

Calcitonin (Miacalcin, Fortical, Calcimar)

Kalcytonina jest ludzką wersją hormonu w naszych ciałach, który reguluje metabolizm kości i pomaga zmienić szybkość, z jaką organizm reabsorbuje kości. Jest dostępny zarówno w postaci aerozolu do nosa, jak i iniekcji i może zmniejszyć ryzyko złamań kręgosłupa. Miacalcin spray do nosa, w szczególności, może być opcją dla kobiet po menopauzie, które nie mogą tolerować skutków ubocznych innych leków.

Hormon przytarczyczny i pochodne

Forteo (teryparatyd) jest sztuczną wersją naturalnego hormonu przytarczyc organizmu i jest zwykle stosowany tylko u osób z ciężką osteoporozą, u których występuje duże ryzyko złamań. Jest to jedyny lek, który może stymulować organizm do wzrostu nowej kości. Używanie jest obecnie ograniczone tylko do 2 lat. Tymlos (abaloparatyd) jest podobny i jest syntetyczną wersją części parathormonu.

Drug Treatment Line

Istnieje debata na temat stosowania leków w leczeniu osteopenii, a niektórzy twierdzą, że osteopenia jest naturalną częścią procesu starzenia się. Wiemy jednak, że niektórym ludziom grozi większe ryzyko złamań, a wszystko to może oznaczać złamanie, jeśli nie zostanie poddane leczeniu. Jeśli masz osteopenię, Ty i Twój lekarz możecie oszacować swoje 10-letnie ryzyko złamania kości biodrowej lub kręgosłupa za pomocą wykresów i tabel dostępnych w Światowej Organizacji Zdrowia lub Fundacji Osteoporozy.

Zarządzanie osteopenią z lub bez leków

Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się użyć leków na osteopenię, możesz zrobić kilka rzeczy, aby zmniejszyć ryzyko złamań. Od upewniania się, że Twoje schody są wolne od bałaganu, aż do pozostania poza drabinkami, istnieje wiele prostych sposobów na zmniejszenie prawdopodobieństwa upadku.

Istotna jest również odpowiednia ilość wapnia i witaminy D. Wiele osób w diecie otrzymuje dużo wapnia, ale witamina D jest trudniejsza do zdobycia, szczególnie w północnym klimacie. Porozmawiaj z lekarzem na temat sprawdzania poziomu witaminy D (większość ludzi ma niedobór). Jeśli twój poziom jest niski lub znajduje się w dolnej części normalnego zakresu, zapytaj, czy powinieneś zażywać suplement witaminy D3.

Regularne ćwiczenia i powstrzymywanie się od palenia są również niezwykle ważne w zapobieganiu osteoporozie.

Słowo od DipHealth na temat leczenia osteopenii

W przeciwieństwie do osteoporozy, nie ma jasnych wytycznych dotyczących leczenia osteopenii, a każda osoba musi być starannie oceniona, aby zdecydować, czy leki mogą być korzystne. Jednym z głównych rozważań jest to, czy od osoby oczekuje się postępów w zakresie osteoporozy lub istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia złamań w wyniku innych schorzeń.

Istnieje kilka leków, które mogą być skuteczne w zmniejszaniu utraty masy kostnej, ale wszystkie one również wiążą się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Obecnie jedynymi lekami dopuszczonymi do osteopenii (profilaktyka osteoporozy) są Actonel i Evista. Inne leki można jednak rozważyć na podstawie konkretnych okoliczności.

Jeśli zdiagnozowano u ciebie osteopenię, poproś o dokładną rozmowę z lekarzem. Porozmawiaj o tym, czego można się spodziewać w nadchodzących latach. Porozmawiaj o ryzyku złamań i o tym, jakie złamania mogą oznaczać Twoją mobilność i niezależność. Następnie porozmawiaj o potencjalnych skutkach ubocznych jakiegokolwiek leczenia i porównuj je z korzyściami, jakie możesz przewidzieć.Ważne jest, aby być swoim adwokatem w swojej opiece, szczególnie w takiej sytuacji, w której opcje leczenia muszą być starannie zindywidualizowane.