Apraksja Zaburzeń Neurologicznych Mowy

Apraksja jest zaburzeniem neurologicznym wpływającym na zdolność kontrolowania delikatnego i dużego ruchu motorycznego i gestów. Osoby mogą rodzić się z apraksją lub mogą nabyć apraksję przez uszkodzenie mózgu. Apraksja może wpływać na zdolność poruszania mięśni twarzy lub zdolność poruszania nogami, stopami i palcami. Zaburzenie może również wpływać na umiejętności komunikacyjne.

Apraxia może być w zakresie od łagodnego do ciężkiego.Ludzie z apraksją często nie mogą wykonywać kontrolowanego, celowego ruchu, pomimo posiadania fizycznej siły i intelektualnej myśli i pragnienia, aby to zrobić. Uważa się, że Apraxia wynika z zaburzeń w płatach ciemieniowych mózgu.

Co to jest Apraxia Mowy?

Apraksja mowy jest rodzajem apraksji, która w sposób szczególny wpływa na umiejętność posługiwania się językiem, wargami i szczęką w celu formułowania wypowiadanych słów. Może być łagodny lub ciężki, utrudniając lub wręcz uniemożliwiając komunikację werbalną. Oznaki apraksji mowy obejmują:

• Brak bełkotu u bardzo małych dzieci
• Trudności z formowaniem słów przez cały czas
• Trudności z żuciem lub połykaniem
• Trudności z określonymi słowami, które są trudne do sformułowania
• Powtarzanie słów

Jak terapeuci mowy leczyją apraksję mowy?

Logopedzi mogą intensywnie pracować z dziećmi, które mają apraksję mowy, w celu poprawy umiejętności komunikacyjnych. Niektóre techniki terapeutyczne obejmują:

• Ćwiczenie formacji i wymowy dźwięków i słów
• Wykonywanie indywidualnych dźwięków, a następnie ich łączenie w celu tworzenia słów
• Używanie muzyki, rytmu i ruchu do ćwiczenia mowy
• Używanie technik dotykowych i wizualnych, takich jak mówienie podczas patrzenia w lustro, dotykanie twarzy podczas mówienia itd.

W klasie

W klasie uczniowie z apraksją mają unikalne potrzeby. Podczas gdy generalnie dobrze odbierają informacje i rozumieją instrukcje, nie mogą skutecznie pokazać tego, czego się nauczyli. Prowadzi to do ogromnej frustracji uczniów. W niektórych przypadkach język migowy może być przydatnym dodatkiem do języka mówionego, chociaż ważne jest również, aby spróbować używać języka mówionego, a jednocześnie używać znaku. Inne techniki wspomagające obejmują wykorzystanie elektronicznych produktów do produkcji mowy, które mogą ułatwić komunikację.

Ponieważ apraksja wpływa na każdą osobę inaczej, nauczyciele i rodzice powinni starać się znaleźć alternatywne sposoby, aby uczniowie mogli w istotny sposób uczestniczyć w klasie. Terapeuci zajęciowi, fizyczni i logopedzi pracujący ze studentami mogą dostarczyć cennych informacji o tym, jak dostosować materiały instruktażowe i szkolne, aby umożliwić uczniom uczestnictwo i obniżyć poziom frustracji. Oprócz specyficznych technik poprawy i wspierania mowy, ważne jest również zapewnienie dzieciom apraksji wsparcia społecznego, takiego jak grupy znajomych.