Wskazówki dotyczące narażenia na kontakt z HIV dla pracowników służby zdrowia

W 1996 r. Amerykańska służba zdrowia publicznego (USPHS) wydała pierwsze wytyczne dotyczące stosowania leków przeciwwirusowych (ARV) jako profilaktykę po ekspozycji (PEP) w przypadku narażenia zawodowego na HIV przez personel medyczny (HCP).

W sierpniu 2013 r. USPHS zaktualizował wytyczne po raz czwarty, opierając swoje zalecenia na dostępności i skuteczności nowatorskich leków antyretrowirusowych, a także na aktualnych danych dotyczących długoterminowego bezpieczeństwa leków antyretrowirusowych uprzednio zatwierdzonych do stosowania. Wśród rozważań panelu przeglądu:

Ogólna skuteczność kandydatów na leki antyretrowirusowe
Tolerowalność i toksyczność
Bezpieczeństwo farmakologiczne w ciąży i podczas laktacji
Obciążenie tabletkami i częstotliwość dawkowania

Definiowanie narażenia zawodowego

Narażenie na HIV wśród HCP definiuje się jako uszkodzenie przezskórne (np. Igłę lub wycięcie z ostrego przedmiotu) lub kontakt błony śluzowej lub nienaruszonej skóry (np. Spierzchniętej, ścieranej lub dotkniętej zapaleniem skóry) z krwią zakażoną HIV, tkanki lub inne płyny ustrojowe uważane za potencjalnie zakaźne.

Należą do nich: płyn mózgowo-rdzeniowy, płyn owodniowy, płyn osierdziowy (płyn z błony otaczającej słyszący), płyn maziowy (płyn z okolic stawów), płyn opłucnowy (płyn z błon otaczających płuca); i płyn otrzewnowy (płyny poślizgowe z jamy brzusznej).

Kał, wydzielina z nosa, ślina, plwocina, pot, łzy, mocz i wymioty nie są uważane za potencjalnie zakaźne, chyba że są wyraźnie krwawe. Co więcej, podczas gdy ludzkie ukąszenia powinny być oceniane indywidualnie, nie udokumentowano przypadków przenoszenia HIV przez ludzkie ukąszenia w środowisku opieki zdrowotnej.

Kluczowe zmiany w wytycznych USPHS

Poprzednie wytyczne wydane w 2005 r. Zalecały ocenę stopnia narażenia w celu określenia, czy należy stosować dwa lub więcej leków antyretrowirusowych. To zalecenie całkowicie zniknęło, a USPHS popiera teraz stosowanie trzech lub więcej ARV dla wszystkich ekspozycji zawodowych.

Zaktualizowane wytyczne sugerują ponadto, że zastosowanie testów antygen / przeciwciało czwartej generacji może skrócić okres testowania po leczeniu z sześciu miesięcy do czterech miesięcy.

Przegląd wytycznych

W przypadku narażenia zawodowego na HIV:

PEP należy wdrożyć natychmiast, najlepiej w ciągu kilku godzin po ekspozycji. Konieczne jest zawsze skonsultowanie się z ekspertem, ale nie kosztem opóźnienia terapii.
Podstawowy test na HIV zostanie podany w celu określenia statusu HIV w HCP. Jeśli jest to możliwe, należy poszukiwać statusu HIV u źródła pacjenta, aby pomóc w prawidłowym stosowaniu PEP.
Trzy lub więcej leków antyretrowirusowych byłoby przepisywane na podstawie korzystnego profilu skutków ubocznych i dogodnego harmonogramu dawkowania. (Widzieć Zalecane opcje leków, poniżej.) Znana lub podejrzewana ciąża (lub karmienie piersią) będzie dalej decydować o wyborze leków w niektórych.
Oprócz podstawowego testu na obecność wirusa HIV, personel medyczny powinien uzyskać niezbędne testy laboratoryjne, aby przewidzieć toksyczność leku. Testy powinny minimalnie obejmować pełną morfologię krwi (CBC), a także testy czynności nerek i wątroby.
PEP rozpocznie się i będzie kontynuowany przez 28 dni. Należy zapewnić doradztwo przed terapią w celu uwzględnienia właściwego przestrzegania zaleceń, możliwych skutków ubocznych i możliwych interakcji lekowych.

Spotkania uzupełniające powinny rozpocząć się w ciągu 72 godzin od narażenia i obejmować dalsze badania na obecność wirusa HIV i poradnictwo. Drugie laboratorium monitorujące działania toksyczne leku należy przeprowadzić po dwóch tygodniach.
Następnie badania na HIV należy przeprowadzić po sześciu tygodniach, 12 tygodniach i sześciu miesiącach po ekspozycji. Jeśli stosuje się test antygen p24 antygen p24 z HIV czwartej generacji, badania kontrolne można przeprowadzić po sześciu tygodniach i czterech miesiącach po ekspozycji.

Zalecane opcje leków

USPHS zaleca stosowanie leku Viread (tenofowir) i Emtriva (emtrycytabina) lub kombinacji dwóch leków w postaci pojedynczej pigułki, Truvada-plus Isentress (raltegrawir) w przypadku PEP w przypadkach narażenia zawodowego.

Alternatywy dla tych leków można stosować w przypadku leżących u podłoża chorób nerek lub innych stanów, które mogą być sprzeczne z zastosowaniem sugerowanych leków.

Viramune (newirapina) nigdy nie powinna być przepisywana na PEP, podczas gdy ARV nie rutynowo zalecane dla PEP powinny być unikane. Należą do nich Videx (didanozyna) i Aptivus (typranawir), jak również połączenie Zerit (stawudyna) i Videx.