6 sposobów na uniknięcie związku z Twoim Autystycznym dzieckiem

Wielu przyszłych rodziców ma w głowie wyobrażenie o pięknym małym chłopcu lub dziewczynie, który prosi o uściski i przytulanie, zapraszając mamę i tatę na udawane przyjęcie z herbatą lub pytając "czy przyjdziesz grać?" W rzeczywistości wielu rodziców nie tylko oczekuje, ale polega na tym, że ich dziecko jest marzycielem pomysłów i inicjatorem udawanej gry.

Dzieci z autyzmem, choć mogą mieć ogromną wyobraźnię, raczej nie będą kierować się społecznością. W rzeczywistości, dzieci z autyzmem często są bardziej niż szczęśliwi, że mogą grać same, powtarzając swoje ulubione czynności w kółko bez zaangażowania ze strony mamy, taty i nikogo innego.

Co więcej, dzieci z autyzmem rzadko naśladują innych. W rezultacie rzadko grają w takie udawane gry lub sport, jakiego oczekują rodzice. Pomysł naśladowania rodzicielskiej kolacji może im nie przyjść. Pojęcie gry w przebieranki, lub bycie "po prostu", jak "mama, tata, sportowcy lub superbohaterowie, może nie wejść w ich umysły. Nie mogą rysować scen z prawdziwego życia lub pragną być książętami lub księżniczkami Disneya.

To dezorientuje wielu dorosłych, którzy oczekując pewnego rodzaju zachowania, mają bardzo trudny czas, zmieniając swoje oczekiwania. Zbyt często rodzice i dziadkowie decydowali, że nigdy nie zrozumieją swojego dziecka i przestali próbować. Nie mają na celu boleści ani zaniedbania, ale podjęli decyzję, że niemożliwe jest zbudowanie związku. A więc nie.

Zwroty Rodzice mówią o swoich autystycznych dzieciach, które relacje z ruiną

Niestety dla dzieci z autyzmem nie angażowanie się jest bardzo łatwe. Wszystko, co musisz zrobić, to powiedzieć jedno z tych zdań, a ludzie wokół ciebie skiną głową ze zrozumieniem. Wynik: nigdy nie zbudujesz relacji ze swoim autystycznym dzieckiem. Kropka.

Oto kilka fraz, które pomogą ci upewnić się, że nigdy nie poznasz swojego autystycznego dziecka:

1. "Po prostu pozwolę mu przyjść do mnie."(Nie przyjdzie do ciebie, bo dzieci z autyzmem nie myślą o tobie, chyba że mają ku temu dobry powód).
2. "Nie chcę go naciskać." (Jeśli nigdy nie rzucisz wyzwaniu swojemu dziecku z autyzmem, aby się z tobą związał lub zrobisz coś poza jego strefą komfortu, nigdy tego nie zrobisz, to nie znaczy, że musisz popchnąć go do punktu frustracji, ale małe wyzwanie idzie długa droga.)
3. "On się tylko zdenerwuje." (Tak, jeśli przytłoczysz dziecko, będzie się denerwować, ale jeśli zaangażujesz się z nim tam, gdzie jest mu już wygodnie i zapewnisz łagodne wyzwania, nie zmartwi się - choć może być podekscytowany, szczęśliwy i zaangażowany!)
4. "Po prostu nie jest zdolny do takiej gry." (To prawda, że ​​dzieci z autyzmem rzadko wybierają, zupełnie na własną rękę, naśladowanie lub udawanie kogoś innego, ale to nie znaczy, że dzieci z autyzmem nie są zdolne do kreatywności - ani w rzeczywistości nie oznaczają, że NIE MOGĄ Zajmuje jednak trochę pracy ze strony rodziców, aby dowiedzieć się, jak pomóc dziecku z autyzmem rozpocząć zabawę udawaną lub wzajemną).

1. "Nie czuję się dobrze z osobami niepełnosprawnymi." (Jest to często bardzo uciążliwy dyskomfort: wielu dorosłych czuje się naprawdę zniechęconych przez jakąkolwiek psychologiczną lub rozwojową różnicę, jest to również jeden z głównych powodów, dla których rodzice, dziadkowie, ciotki i wujowie mają niewielki związek lub brak związku z członkiem rodziny na spektrum autyzmu najlepiej postawić na to.)
2. "On mnie nie lubi, więc zachowam dystans." (Zachowanie dystansu to świetny sposób, aby nigdy nie zbliżyć się - fizycznie lub emocjonalnie - do twojego autystycznego dziecka. Lepszym wyborem jest obserwowanie ludzi, którzy się zbliżają, zobaczenie, co działa dobrze i nadanie mu Spróbuj, nie udawaj i ucz się na błędach - ale ignorowanie lub lekceważenie twojego dziecka nigdy nie jest w porządku.)