Co powinieneś wiedzieć o ciąży z chłoniakiem

Chłoniak Hodgkina (HL) jest nowotworem białych krwinek, który może wpływać na młode osoby w wieku rozrodczym. W rzeczywistości, chociaż HL stanowi zaledwie około 10 procent wszystkich chłoniaków, jest to jeden z najczęstszych podtypów chłoniaka zdiagnozowanych w czasie ciąży. Wynika to z faktu, że szczytowa częstość występowania HL pokrywa się z wiekiem reprodukcyjnym u kobiet.

Utrzymanie płodu w bezpieczeństwie

Niektóre objawy HL, takie jak zmęczenie i duszność, mogą nakładać się na częste objawy przedmiotowe i podmiotowe obserwowane w czasie ciąży, co może komplikować sprawy, ale inscenizacja HL odbywa się w celu dostarczenia wystarczających informacji, aby kierować zarządzaniem, podczas gdy ograniczenie ryzyka dla płodu.

Na przykład, gdy wykonywane jest prześwietlenie klatki piersiowej, brzuch jest osłonięty w celu ochrony dziecka. Aby ocenić stan jamy brzusznej, można wykonać badanie MRI i USG. W razie potrzeby można wykonać biopsję szpiku kostnego w czasie ciąży.

Leczenie HL podczas ciąży oznacza zrównoważenie szansy na wyleczenie i zminimalizowanie potencjalnego uszkodzenia rozwijającego się dziecka. Wiele kobiet w ciąży z rozpoznaną HL podczas ciąży przechodzi terapię. Chemioterapia skojarzona, taka jak ABVD, została z powodzeniem zastosowana w pierwszym trymestrze ciąży. Badania nad wynikami porodów u matek leczonych z powodu HL były zachęcające, nie wykazując różnic w masie urodzeniowej ani wadach wrodzonych w porównaniu z noworodkami urodzonymi przez matki, które nie są leczone. U wybranych kobiet leczenie można odłożyć do czasu, aż dziecko będzie mogło być bezpiecznie dostarczone.

Płodność po leczeniu chłoniaka Hodgkina

Według artykułu opublikowanego w listopadowym wydaniu "Haematologica" coś, co nazywa się przedwczesną niewydolnością jajników - zasadniczo wczesną menopauzą - może wystąpić u 5 do 25 procent kobiet poddawanych leczeniu, które nie ukończyły 30 lat. Ryzyko niepłodności wzrasta skumulowana dawka niektórych chemioterapii zwanych środkami alkilującymi.

Chemioterapia została również powiązana z uszkodzeniem jajników. Tak zwana terapia mieloablacyjna zwiększa ryzyko, że kobieta nie będzie w stanie począć po leczeniu. Ten typ terapii wykorzystuje wysokodawkową chemioterapię, która zabija komórki w szpiku kostnym, w tym komórki rakowe. Zmniejsza również liczbę normalnych komórek krwiotwórczych w szpiku kostnym, co może przyczyniać się do poważnych skutków ubocznych. Gdy stosuje się mieloablacyjną chemioterapię, często następuje przeszczep szpiku kostnego lub komórki macierzystej, aby przywrócić funkcję szpiku kostnego.

Badanie przeprowadzone przez Meirow i wsp. Wykazało, że przedwczesna niewydolność jajników występuje częściej u kobiet w wieku powyżej 30 lat, a konkretny schemat chemioterapii i szczególna dawka napromieniania miednicy są istotnymi czynnikami wpływającymi na płodność.Szczególnie toksyczne dla tkanki jajnika są środki alkilujące.

Liczne badania dotyczyły płodności u pacjentów po leczeniu HL. Jednym z wniosków było to, że zwiększony dawką reżim BEACOPP był związany z większą częstością wtórnego braku miesiączki niż schemat ABVD. Wtórny brak miesiączki definiuje się jako brak krwawienia miesiączkowego u kobiety, która miesiączkuje, ale później przestaje miesiączkować przez trzy lub więcej miesięcy. i brak okresu menstruacyjnego nie wynika z ciąży, karmienia piersią niemowlęcia, zahamowania cyklu za pomocą układowych hormonalnych pigułek antykoncepcyjnych lub menopauzy.

Składniki powyższych schematów są następujące:

• BEACOPP (bleomycyna, etopozyd, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, prokarbazyna i prednizon, w przypadku których środkami alkilującymi są cyklofosfamid i prokarbazyna)
• ABVD (doksorubicyna, winblastyna, dakarbazyna i bleomycyna, w przypadku których środkiem alkilującym jest dakarbazyna)

Podczas gdy takie nowoczesne terapie są często skuteczne przeciwko HL, mogą one w szczególny sposób wpływać na gonady i jajniki. Dla lekarzy, którzy badają to zjawisko, stan ten jest zwykle określany jako "indukowana przez chemioterapię zmniejszona rezerwa jajnikowa" lub chDOR.

ChDOR obejmuje niską liczbę jaj w jajnikach kobiety, ale może również wpływać na rozwój istniejących jaj. Objawy obejmują wtórny brak miesiączki i niepłodność. Całkowite zubożenie mieszków włosowych w jajnikach może również prowadzić do tak zwanej przedwczesnej niewydolności jajników, która jest bardziej technicznie definiowana jako utrata czynności jajników przed 40 rokiem życia.

Istnieją pewne dowody na to, że podawanie analogów hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH-a) podczas chemioterapii może pomóc w ochronie jajników. Mechanizm działania tego mechanizmu jest jednak wciąż niepełny.

Płodność męska

Pacjenci płci męskiej również nie odczuwają braku wpływu na płodność. Jądra są bardzo podatne na toksyczne efekty terapii raka na wszystkich etapach życia. Według badań Jahnukainena i współpracowników, młodzi mężczyźni, którzy przeżyli raka, są w przybliżeniu o połowę bardziej narażeni na rodzenie ciąży niż ich rodzeństwo. Ten sam referat cytuje radioterapię dla jąder i wysoką łączną dawkę środków alkilujących jako głównych czynników zmniejszających prawdopodobieństwo płodności.

Słowo od DipHealth

Dziedzina leczenia raka i zachowania płodności szybko się rozwija. Nowe terapie przeciwnowotworowe pojawiają się bardzo często, więc zarówno leczenie chłoniaka, jak i zarządzanie potencjalnymi skutkami ubocznymi, w tym niepłodnością, są w stałym stanie ewolucji. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby ustalić najlepszą ścieżkę leczenia dla ciebie.