1918 Grypa pandemiczna lub hiszpańska grypa

W 1918 roku wirus grypy rozprzestrzenił się na całym świecie, prowadząc do pandemii. Ta pandemia zaczęła być znana jako 1918 lub hiszpańska grypa. Zostało to spowodowane przez wirus H1N1 grypy A, który według naukowców zmutował wirusa grypy, który wcześniej infekował tylko ptaki. Wyewoluował i zmienił się na tyle, że był w stanie zarażać ludzi i szybko rozprzestrzeniać się z człowieka na człowieka. Ponieważ ten rodzaj wirusa grypy nigdy wcześniej nie zainfekował ludzkiej populacji, był w stanie bardzo szybko zainfekować ogromną liczbę ludzi.

Inną wyjątkową cechą tego wirusa grypy była zdolność przechodzenia nie tylko od ptaków do ludzi, ale także od ludzi do świń. Po zakażeniu świń, nadal ewoluuje i był "rodzicielskim" wirusem każdej grypy pandemicznej, którą widzieliśmy od 1918 roku.

Jak to się zaczęło

Wirus H1N1, który spowodował pandemię w 1918 r., Zaczął się jako wirus ptasiej grypy. Jak wirusy grypy, zmutował i rozwinął zdolność do infekowania ludzi i rozprzestrzeniać się między ludźmi łatwo i szybko. Nadal nie wiemy dokładnie, dlaczego i jak to się stało (lub jak to się dzieje), wiemy tylko, że tak się stało.

Kto to wpłynął

Grypa z 1918 roku dotknęła dziesiątki milionów ludzi na całym świecie. Szacuje się, że do 40% światowej populacji zostało zarażonych wirusem i zmarło od 20 do 50 milionów ludzi.

Grypa w 1918 r. Była szczególnie poważna, ponieważ dotykała młodych, zdrowych ludzi tak samo dotkliwie jak w typowych grupach wysokiego ryzyka. Więcej osób dorosłych w wieku od 20 do 50 lat zachorowało i zmarło na grypę w 1918 r. Niż jakakolwiek inna grupa. Zazwyczaj grypa jest najpoważniejsza u niemowląt, osób starszych i osób z przewlekłymi problemami zdrowotnymi, a nie u zdrowych dorosłych.

1918 Objawy grypy pandemicznej

Objawy grypy z 1918 r. Nie różniły się całkowicie od objawów typowej grypy sezonowej. Istotne znaczenie dla tego szczepu wirusa grypy miało to, jak szybko zachorował. Podaje się, że wiele osób, które obudziły się bez objawów grypy, zachorowało rano i zmarło w nocy. Zamiast typowych pięciu do siedmiu dni symptomów grypy, których dzisiaj oczekujemy, szczep ten zaatakował znacznie szybciej.

Inną główną przyczyną śmierci w czasie pandemii były wtórne infekcje bakteryjne. Jeśli dana osoba nie umrze z powodu rzeczywistego wirusa grypy w ciągu pierwszych kilku dni choroby, wielu zakończyło się infekcjami bakteryjnymi - takimi jak zapalenie płuc - które ostatecznie pochłonęły ich życie.

Trzy fale

Podczas pandemii grypy w 1918 r. Wystąpiły trzy główne "fale" choroby. Pierwsza fala rozpoczęła się wiosną i latem 1918 r. Wraz z istotnymi, ale stosunkowo łagodnymi przypadkami grypy. Pierwsze doniesienia pochodziły z Kansas, a po nich informacje o innych zdrowych żołnierzach w Europie schodzących z chorobą. Choroba szybko rozprzestrzeniła się na cywilów w Europie i na całym świecie.

Jesienią 1918 r. Rozpoczęła się druga fala pandemii. To spowodowało kolejny atak choroby, zabijając więcej ludzi niż początkowa fala. Trzecia i ostatnia fala miała miejsce wiosną 1919 r. Szacuje się, że 675 000 osób w Stanach Zjednoczonych (populacja w tym czasie wynosiła 105 milionów) straciło życie w pandemii grypy hiszpańskiej.

Czego nauczyliśmy się od pandemii grypy z 1918 roku

Każda poważna pandemia grypy, której doświadczył świat od 1918 roku, jest związana z tą. Wirusy były mutacją w tej lub innej postaci tego unikalnego wirusa pandemicznego. Ponieważ obrzydliło i zabiło tak wielu ludzi na świecie, każda inna pandemia jest porównywana do tej, a sposób, w jaki reagujemy na zagrożenia pandemiczne, opiera się na potencjale wirusa do zabicia, tak jak to się stało.