Dyscyplina zachowania dziecka, a nie emocje

Dzieci mogą być z natury dramatyczne. Ich emocje wydają się irracjonalne i całkowicie nieproporcjonalne do sytuacji. Ale jest dobrze.

Mogą czuć, co chcą - nawet jeśli nie czujecie się tak samo jak oni. Oczywiście nie oznacza to, że mogą zachowywać się tak, jak chcą.

Popraw swoje dziecko, łamiąc zasady, krzywdząc innych ludzi lub zachowując się niewłaściwie społecznie. Jednocześnie daj jej znać, że możesz czuć się zła, smutna, przerażona, podekscytowana lub jakakolwiek inna emocja, której doświadcza.

Unikaj minimalizowania lub odrzucania emocji Twojego dziecka

Dzieci, które wierzą, "Nie powinienem czuć się smutny", będą się starały unikać żalu. Ale to nie jest zdrowe. Smutek to proces uzdrawiania.

Podobnie dzieci, które myślą "Bycie szalonym nie jest dobre", mogą wkleić się w uśmiechu i nie chcą się odezwać. W rzeczywistości gniew nie jest zły. Dzieci wybierają sposób na złość, która może prowadzić do zdrowych lub niezdrowych wyborów.

Celem nie powinno być zmienianie emocji dziecka. Unikaj mówienia takich rzeczy jak:

• Przestań być tak przesadnie.
• Nie wściekaj się na coś tak małego.
• Przestań płakać albo dam ci coś do łez.
• Niczego nie przerażasz.
• Nie bądź dzieckiem.
• Przestańcie się martwić o taką głupią rzecz.

Oddziel emocje od zachowania

Rozróżniaj to, co Twoje dziecko robi i jak się czuje. Gniew to uczucie, a uderzanie to zachowanie. Smutek to uczucie, a krzyk to zachowanie.

Zamiast przekonać swoje dziecko, aby nie czuć pewnych rzeczy, naucz ją radzić sobie z niewygodnymi emocjami.Na przykład proaktywnie nauczaj techniki zarządzania złością. Pokaż dziecku, że uczucie gniewu jest normalne, ale rzucanie złego humoru nie jest zdrowe.

Zbuduj zaufanie dziecka do radzenia sobie z dyskomfortem

Czasami rodzice myślą, że wychowanie silnego psychicznie dziecka jest związane z wychowaniem bezemocjonalnego dziecka. Ale to nie jest prawda. Psychicznie silne dzieci rozpoznają swoje emocje, a następnie wybierają zdrowe sposoby radzenia sobie z tymi uczuciami.

Naucz swoje dziecko, aby poradziła sobie z niewygodnymi uczuciami, takimi jak lęk. Kiedy boi się przedostać przed całą szkołę w pisowni, będzie skłonna spróbować, jeśli dasz jej umiejętności, by stawić czoła jej lękom.

Jeśli jednak wyślesz wiadomość, że lęk jest zły, może unikać robienia rzeczy, które powodują jej niepokój.

Podobnie, pokaż swojemu dziecku, że niewygodne emocje są częścią życia. A czasami musisz zachowywać się wbrew temu, co czujesz.

Na przykład, porozmawiaj o tym, jak nadal traktujesz innych życzliwie, nawet w te dni, w których czujesz się zrzędliwie. Pokaż dziecku, że w dni, w których czujesz się smutny, nadal chodzisz do pracy. Wyjaśnij, że czasami musisz załatwiać sprawy, nawet jeśli nie masz na to ochoty.

Naucz swoje dziecko, aby zarządzać jej emocjami

Kiedy uczysz swoje dziecko, że jej emocje są w porządku i że potrafi znaleźć odpowiednie dla nich sposoby radzenia sobie z tymi emocjami, prawdopodobnie zauważysz znaczną poprawę w jej zachowaniu. Oto kilka sposobów, aby pomóc dziecku uzyskać wgląd w jej uczucia:

• Oznacz emocje swojego dziecka. Naucz swoje dziecko, aby nazwała swoje uczucia, aby mogła zacząć lepiej rozumieć swoje emocje. Powiedz coś w rodzaju: "Wygląda na to, że czujesz się naprawdę zawiedziony, że dzisiaj nie jedziemy do parku".
• Naucz zdrowych umiejętności radzenia sobie. Proaktywnie naucz dziecko, jak radzić sobie z dyskomfortem w pozytywny sposób. Pokaż jej, że może pokolorować zdjęcie, gdy jest smutna lub może grać na zewnątrz, gdy jest zła.
• Pokaż dziecku, że może kontrolować swoje uczucia. Jeśli jest w złym nastroju, porozmawiajmy o wyborach, które może ona sprawić, że utknie ona w złym nastroju - jak dąsanie się w jej pokoju - lub wyborów, które mogą poprawić jej nastrój - takich jak gra.
• Dyscyplinuj swoje dziecko za nieodpowiednie zachowanie. Jeśli twoje dziecko złamie zabawkę brata, gdy jest wściekła, daj jej konsekwencję. Wyjaśnij, że nie zostanie ukarana za swoje uczucia, ale dostanie konsekwencje za złamanie zasad.
• Nie pozwalaj swojemu dziecku używać emocji jako wymówki. Jeśli twoje dziecko mówi, że nie może odrabiać zadań domowych, bo jest smutna, nie pozwól jej wyjść z pracy. Z rzadkim wyjątkiem trzymaj ją odpowiedzialną za swoje zachowanie. Rzadkie wyjątki mogą dotyczyć np. Śmierci w rodzinie lub innej sytuacji rodzinnej.