Diagnostyka różnicowa w chorobie Parkinsona

Tylko dlatego, że masz drżenie, nie oznacza, że ​​masz chorobę Parkinsona. Podobnie, i jeszcze bardziej komplikując sprawę, nie wszyscy pacjenci z chorobą Parkinsona mają drżenia. Istnieją typowe symptomy i znaki, które charakteryzują to zaburzenie neurodegeneracyjne, ale prezentacja jest często zmienna i dość unikalna dla jednej osoby na drugą.

Ogólnie rzecz biorąc, najczęstsze zaburzenia drżenia są drżeniem podstawowym i chorobą Parkinsona. Istnieją pewne cechy odróżniające, ale na początku każdego stanu mogą być trudne do odróżnienia. W szczególności drżenie samoistne jest zwykle szybsze (5-12 Hz), pojawia się podczas ruchów dobrowolnych i nie współistnieje z innymi nieprawidłowościami w badaniu neurologicznym. Drżenie w chorobie Parkinsona z drugiej strony jest wolniejsze (3-6 Hz), występuje w spoczynku i zwykle występuje pewien element sztywności i / lub spowolnienia ruchu w zajętej kończynie lub innych objawach neurologicznych. W przypadkach, w których diagnoza nie jest pewna, neuroobrazowanie może odgrywać rolę w pomaganiu w odróżnieniu drżenia samoistnego od parkinsonizmu, ale nie choroby Parkinsona.

Co oznacza parkinsonizm?

Parkinsonizm jest szerokim terminem, który odnosi się do grupy stanów neurologicznych, które występują z kombinacjami problemów motorycznych obejmujących drżenie spoczynkowe, sztywność, zgiętą postawę, "zamrożenie", utratę odruchów postawy i powolność ruchu. Ich podstawową i jednoczącą przyczyną jest nieprawidłowość w układzie dopaminowym mózgu, gdzie najczęstszą postacią parkinsonizmu jest choroba Parkinsona. Parkinsonizm można dalej podzielić na grupy o dających się zidentyfikować przyczynach i grupę o nazwie "choroba Parkinsona plus".

Osoby z rozpoznawalnymi przyczynami lub parkinsonizmem wtórnym mogą wynikać z różnych czynników, z których niektóre są odwracalne, a inne powodują nieodwracalne uszkodzenia. Zawierają:

• Leki (metoklopramid, niektóre neuroleptyki stosowane w leczeniu zaburzeń psychotycznych, takich jak schizofrenia)
• Toksyny (MPTP, tlenek węgla lub mangan)
• Uraz
• Infekcje (zapalenie mózgu)
• Guzy (zwojów podstawy)
• Nieprawidłowości naczyniowe, takie jak udar
• Wodogłowie normalne ciśnienie
• Choroby metaboliczne (niedoczynność tarczycy, choroba Wilsona)

Około 15 procent osób z parkinsonizmem zostaje ostatecznie zdiagnozowanych z jednym z zespołów Parkinsona plus (parkinsonizm atypowy). Ta grupa obejmuje:

• Zanik wielonarządowy (MSA zwykle ma cechy, które obejmują problemy z równowagą i chodzeniem, problemy z oddawaniem moczu, częste upadki, niedociśnienie i słabo reaguje na leczenie lewodopą).
• Postępujące porażenie nadjądrowe (PSP przedstawia na wczesnym etapie upadki i problemy ze wzrokiem).
• Zwyrodnienie korowo-podstawne (CBD charakteryzuje się demencją i parkinsonizmem.)
• Demencja otępienia Lewy'ego (LBD przedstawia otępienie, halucynacje i zmienny stan psychiczny.)

Niestety, zespoły Parkinsona są poważniejsze i są mniej podatne na leczenie niż klasyczna choroba Parkinsona. Rozpoznanie nietypowego parkinsonizmu należy rozważyć, gdy występują następujące objawy kliniczne:

• Upada wcześnie w chorobie
• Symetria znaków na początku choroby
• Bez drżenia
• Zła odpowiedź na lewodopę
• Zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego powodujące takie objawy, jak znaczne niedociśnienie ortostatyczne (obniżenie ciśnienia krwi podczas stania), zaburzenia erekcji i nietrzymanie moczu we wczesnej fazie choroby.
• Wczesny początek demencji
• Szybki postęp choroby

Jak widać, istnieje wiele różnych stanów, które mogą naśladować chorobę Parkinsona, niektóre z możliwymi do zidentyfikowania przyczynami, inne mogą wynikać z genetycznych i innych nieznanych zmiennych. Chociaż lista ta nie jest kompletna, jest odbiciem złożoności diagnozowania tego, co może wydawać się zwykłym drżeniem - dlatego niektórzy ludzie pozostają w stanie zawieszenia bez jasnej diagnozy, ponieważ ich kliniczna prezentacja nie jest początkowo typowa dla żadnego konkretnego przypadku. nieład. To skomplikowany proces ustalania prawidłowej diagnozy, ale dokładna identyfikacja jest ważna i istotna, ponieważ może kierować opcjami zarządzania i leczenia.