Kiedy Czy Tween Moodiness jest normalny?

"Moodiness" i "the tween years" mogą być praktycznie wymienialnymi zwrotami. W jednej chwili twoja animacja tuli się do ciebie na kanapie, a potem mówisz, że jesteś zawstydzony. Czasami zmiany mogą wyglądać jeszcze bardziej ekstremalnie, a twoja tween rozmyśla w sypialni przez wiele godzin. Kiedy nastrojowość jest normalnym produktem ubocznym dorastania i kiedy sygnalizuje coś poważniejszego?

Dlaczego Tweens doświadczają Moodiness

Kiedy przestajemy myśleć o tym, że wszystkie przekazy są emocjonalnie, fizycznie i społecznie, nic dziwnego, że stają się nieco kapryśne. Gdy zbliżają się do okresu dojrzewania, ich hormony zaczynają się wahać, powodując emocjonalną niestabilność. Tweeny nie mają również emocjonalnego rozwoju, aby w pełni kontrolować swoje nastroje. Innymi słowy, wyrażają dokładnie to, co czują, jakby to czuli! Mają także do czynienia z dużym stresem, w tym chęcią bycia małym dzieckiem, które jest otoczone opieką i ochroną, a jednocześnie chce być dorosłą, niezależną osobą.

Połącz te elementy i sprawia, że ​​niektóre zmienne nastroje.

Jakie są zaburzenia nastroju?

Chociaż większość zmian nastroju w tween jest normalna, zaburzenia nastroju mogą i pojawiają się w ciągu tych lat. Dwa typowe zaburzenia nastroju to ciężkie zaburzenia depresyjne i zaburzenia dwubiegunowe. Oba zaburzenia obejmują okresy niskiego nastroju, drażliwości, apatii, problemów ze snem, zaburzeń odżywiania, zmęczenia i zmniejszonej koncentracji. W zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych te depresyjne okresy przeplatają się z okresami manii lub hipomanii (manii niskiego poziomu), które obejmują podwyższony lub drażliwy nastrój, mniejszy sen, więcej mówienia, nadmierną aktywność i słabą ocenę sytuacji.

Starsi nastolatkowie lub dorośli z zaburzeniem dwubiegunowym często mają epizody stanów nastrojów, które mogą trwać kilka tygodni lub dłużej, ale dziecko z zaburzeniem dwubiegunowym może zamiast tego przełączać się między stanem wysokim i niskim z dużo większą częstotliwością.

Jak częste są zaburzenia nastroju?

Możesz pomyśleć, że zaburzenia nastroju brzmią podobnie do nastrojowej animacji. W rzeczywistości jednak zaburzenia te występują stosunkowo rzadko, szczególnie w grupie wiekowej. Duże zaburzenie depresyjne dotyka jedynie około 2 do 4 procent osób poniżej 18 roku życia, a wraz z wiekiem stają się coraz częstsze. Choroba afektywna dwubiegunowa występuje niezwykle rzadko przed okresem dojrzewania; tylko około 1,2% nastolatków ma zaburzenie. Powiedział, że zaburzenia nastroju zbyt często nie są zdiagnozowane w młodości, wynika z Child and Adolescent Bipolar Foundation.

Nie chcemy pozbyć się sytuacji, która może być poważna.

Różnice między zaburzeniami nastroju i nastroju

Jak więc stwierdzić, czy twoje dziecko cierpi na zaburzenie nastroju, czy też jest po prostu animacją? Jedną z kluczowych różnic jest utrata wartości. Każda animacja czasami się dąsa, ale zauważ, czy rozmyślanie przez twoją matkę staje się przeszkodą w chodzeniu do szkoły, jedzeniu i spaniu, uczestniczeniu w sporcie czy spotykaniu się z przyjaciółmi. Czy on właściwie żyje tak samo jak zawsze? Jeśli tak, to nastrojowość jest najprawdopodobniej normatywna.Miej też oko na kolegów z klasy i przyjaciół Twojego dziecka. Jak oni działają?

Jakie rodzaje wahań nastroju przechodzą? Obserwowanie typowych zachowań w grupie rówieśniczej może pomóc ci spojrzeć na to, co jest "normalne" - nawet jeśli nie jest to coś, co jest normalne dla nas dorosłych! Z drugiej strony, powinieneś porozmawiać z lekarzem swojego dziecka, jeśli twoja tween wyraża dużo cierpienia, zaczyna się odłączać od świata, mówi, że chce "zniknąć" lub mówić o samobójstwie i / lub chcieć skrzywdzić innych.

Jak radzić sobie z normalną Moodiness

Więc jeśli myślisz, że masz do czynienia z przypadkiem normalnej nerwowości - a są szanse, że tak - to jak sobie radzisz? Pamiętaj, że twoje dziecko nie chce cię torturować, ale raczej zmaga się z dziwnym koktajlem hormonów, niestabilności emocjonalnej i sporów społecznych. Odciąć jej trochę luzu. Jednocześnie jednak wiedz, że dzieciom nigdy nie szkodzą innym ich działania, bez względu na to, przez co przechodzą. Rozwiń swoją empatię, wyjaśniając, w jaki sposób ich działania wpływają na Ciebie lub innych członków rodziny.

Unikaj zwrotów "ty", takich jak "Całkowicie się nie zgadzasz, kiedy narzekasz na kolację". Zamiast tego użyj zwrotów "ja", takich jak "Czułem się zraniony, gdy narzekałeś na kolację, którą spędziłem na tworzeniu czasu". Rozpoznaj, że Twoje dziecko może nie reagować pozytywnie w tej chwili. Jednak niedługo ich nastrój się zmieni i znów będziesz na kanapie. Cóż, przynajmniej na chwilę.

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy?