CPR "Hands-Only" w przypadku zatrzymania krążenia

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (CPR) jest jedną z podstaw ratunkowej opieki medycznej. Jest to wymagane szkolenie dla prawie wszystkich medycznych dostawców usług ratunkowych w USA i jest szeroko nauczane dla społeczeństwa w ramach szkolnictwa średniego.

Od 2017 r. Wszystkie stany z wyjątkiem 12 stanów (Alaska, Kalifornia, Kolorado, Floryda, Hawaje, Kansas, Nebraska, New Hampshire, Maine, Massachusetts, Montana i Wyoming) wymagają, aby przed ukończeniem szkoły średniej uczniowie zostali nauczeni CPR.

Przy prawidłowym wykonaniu resuscytacja może podwoić lub potroić szansę przeżycia, według statystyk American Heart Association (AHA). Jednak w ostatnich latach jeden aspekt CPR, znany jako oddychanie ratunkowe (lub reanimacja usta-usta), został podpalony przez tych, którzy wierzą, że może czasem wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

tło

Od czasu wprowadzenia w latach 60., CPR przeszedł szereg inkarnacji. Obecnie większość ludzi kojarzy ją z dwiema praktykami - oddychaniem usta-usta i kompresją klatki piersiowej - które czasami wykonuje się w tandemie z osobami z zatrzymaniem akcji serca.

Spośród tych dwóch praktyk najpierw wprowadzono resuscytację usta-usta. Była to standardowa metoda na ożywienie ofiar utonięcia na długo przed nadejściem CPR i od tego czasu pozostaje integralną częścią praktyki.

Jednak połączenie tych dwóch czynników nie było pozbawione wyzwań zarówno w zakresie sposobu ich wykonania, jak i skuteczności w poprawie przeżycia.

Komplikacje w tradycyjnym szkoleniu z CPR

Jedną z głównych przeszkód w nauczaniu resuscytacji krążeniowo-oddechowej jest stosunek ratujących oddech do prawych kompresji klatki piersiowej. Jest to szczególnie ważne, jeśli jedna osoba wykonuje oba zadania. Wymaga od osoby nie tylko wykonywania, ale zapamiętania każdego kroku procesu w odpowiedniej kolejności, aby osiągnąć najlepsze wyniki.

Przed wprowadzeniem nowszych wytycznych, ratownik powinien zadać następujące kroki:

1. Ustal, czy ofiara oddycha.
2. Sprawdź tętno, aby sprawdzić, czy serce bije.
3. Oczyść usta ofiary z wszelkich przeszkód.
4. Daj ofierze 15 uciśnięć klatki piersiowej.
5. Ściśnij nozdrza ofiary i daj dwa oddechy ratunkowe.
6. Kontynuacja wykonywania 15 uciśnięć klatki piersiowej, a następnie dwóch oddechów ratunkowych, do czasu otrzymania pomocy w nagłych wypadkach.

Wszystkie te kroki razem sprawiły, że resuscytacja stała się trudna do zapamiętania w sytuacjach stresowych. Nawet z dwoma ratownikami, pamiętanie, w jaki sposób zajęcie pulsu, gdzie można skompresować klatkę piersiową lub jak usta-usta mogą być trudne i zwiększać ogólne ryzyko błędu.

Badania prowadzą do zmian w wytycznych

W świetle rosnących dowodów na poparcie ucisku w klatce piersiowej, Komitet AHA ds. Nadzwyczajnej Opieki Sercowej dokonał znaczących zmian w wytycznych CPR w 2005 r. Wśród nich, komitet zalecił większe uciśnięcia między oddechami ratunkowymi i zalecił, aby ratownicy ratunkowi już nie sprawdzali na puls przed rozpoczęciem resuscytacji.

Zmiany te początkowo spotkały się z ostrą krytyką ze strony wielu osób w ratownictwie medycznym (EMS), które brały udział w praktykach resuscytacji jamy ustnej. Nawet defibrylatory elektryczne miały mniejszą rolę w wytycznych, ponieważ kompresja klatki piersiowej stała się centralnym etapem jako technika, która najprawdopodobniej uratuje życie.

Pomimo początkowego oburzenia, zalecenia AHA zostały poparte licznymi badaniami, które wykazały, że samo uciśnięcie klatki piersiowej zwiększa szansę przeżycia danej osoby w porównaniu do łączenia kompresji i oddychania ratunkowego.

W 2010 r. Randomizowane badanie zwane próbą resuscytacji wspomaganej przez dyspozytorów (DART) porównało dwie praktyki w miejscach EMS w stanie Waszyngton i Londynie. Naukowcy odkryli, że w przypadkach, w których obserwujący wykonał resuscytację krążeniowo-oddechową, ofiary, u których wykonano uciśnięcia klatki piersiowej, miały o 39 procent większe szanse na przeżycie w porównaniu do osób, którym podano zarówno kompresję, jak i usta-usta.

Te i inne badania w dużej mierze wykazały, że korzyści płynące z usta-usta w sytuacjach kryzysowych osób postronnych pozostają w najlepszym przypadku wątpliwe.

Aktualne wytyczne

Podczas gdy dowody nie całkowicie likwidują wartość tradycyjnej CPR (lub wstrzymały nauczanie w szkołach publicznych), zmodyfikowana forma CPR została od tego czasu wprowadzona w celu uproszczenia tego procesu.

Nazywany resuscytacją krążeniowo-oddechową, zmieniona praktyka ma na celu zapewnienie większego zaufania osobom, które muszą wykonywać zabiegi ratowania życia u osób z zatrzymaniem krążenia. Uproszczona procedura obejmuje tylko dwa etapy:

1. Zadzwoń pod 911, jeśli nagle zapadnie się nastolatka lub dorosły.
2. Pchnij mocno i szybko w centrum klatki piersiowej do rytmu piosenki, która ma od 100 do 120 uderzeń na minutę, takich jak "Staying Alive" Bee Gees, "Crazy In Love" Beyoncé, lub "Walk the Line" Johnny Cash.

Utrzymując prostą praktykę, zmniejsza się prawdopodobieństwo błędu, nie zmniejszając szansy przeżycia.

Należy jednak zauważyć, że AHA nadal zaleca tradycyjną RKO dla niemowląt i dzieci, a także ofiar utonięcia, przedawkowania narkotyków lub osób, które upadły z powodu problemów z oddychaniem.