W jaki sposób przyjmowanie Lithium na chorobę dwubiegunową może mieć wpływ na tarczycę

Osoby z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, czasami nazywane depresją maniakalną, często są zaskoczone, gdy zdają sobie sprawę, że problemy z tarczycą są efektem ubocznym przyjmowania litu, który jest lekiem stosowanym w leczeniu tej choroby psychicznej. Może to być problemem dla osób, u których już zdiagnozowano chorobę tarczycy, a także u tych, którzy nie mają - ale teraz ryzykują z powodu ich stosowania litu.

Lit ma kilka biologicznych wpływów na tarczycę, z których niektóre obejmują:

• Zwiększenie zawartości jodu w tarczycy
• Zmniejszenie zdolności tarczycy do produkcji tyroksyny (T4) i trójjodotyroniny (T3)
• Blokowanie uwalniania hormonów tarczycy z tarczycy
• Zmiana struktury białka w tarczycy, zwanej tyreoglobuliną, która bierze udział w wytwarzaniu hormonu tarczycy

Z powodu tych efektów i innych, lit może powodować wole (powiększoną tarczycę), a także niedoczynność tarczycy (niedoczynność tarczycy). Jest to również związane z rozwojem nadczynności tarczycy (nadczynność tarczycy) u niektórych osób, chociaż jest to rzadkie.

Przegląd zaburzenia dwubiegunowego

Lit i Goiter

Goiter, określenie powiększonej i opuchniętej tarczycy, jest najczęstszym efektem ubocznym litu związanym z tarczycą, występującym u około 40 procent do 50 procent wszystkich pacjentów. Goiter zwykle rozwija się w ciągu pierwszych dwóch lat leczenia litem i powoduje, że gruczoł tarczowy jest w przybliżeniu dwa razy większy od normalnego rozmiaru.

Uważa się, że tworzenie goitów następuje w wyniku indukowanych litem zmian w funkcjonowaniu pewnych hormonów i cząsteczek, w tym insulinopodobnego czynnika wzrostu i kinazy tyrozynowej.

Leczenie hormonalnym lekiem zastępczym tarczycy (lewotyroksyna) może być stosowane w celu zmniejszenia wielkości wola; operacja jest konieczna, jeśli wola staje się zbyt duża i zwęża drogi oddechowe.

Lit i niedoczynność tarczycy

Uważa się, że niedoczynność tarczycy występuje u około 20 procent do 30 procent wszystkich pacjentów przyjmujących lit. Najczęściej występuje u kobiet po 45. roku życia oraz u osób z rodzinną chorobą tarczycy. Podobnie jak w przypadku wole, niedoczynność tarczycy zwykle rozwija się w ciągu pierwszych dwóch lat leczenia litu.

Niedoczynność tarczycy spowodowana używaniem litu może występować w obecności lub nieobecności wole i zwykle ma charakter subkliniczny, co oznacza, że ​​osoba ma podwyższony poziom hormonu tyreotropowego (TSH), ale normalne poziomy T4 i T3. Jednak u niewielkiego odsetka pacjentów wystąpi jawna niedoczynność tarczycy po leczeniu litu, z typowymi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi.

Leczenie subklinicznej lub jawnej niedoczynności tarczycy wywołanej litem wiąże się z przyjmowaniem hormonalnego leku zastępczego tarczycy.

Guzka w Twojej szyi może wskazywać na chorobę tarczycy

Lit i nadczynność tarczycy

Wydaje się, że leczenie litem wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nadczynności tarczycy, chociaż nie jest tak powszechne jak wole czy niedoczynność tarczycy. Nie jest całkowicie jasne, jak rozwija się nadczynność tarczycy z terapią litu. Jest możliwe, że przemijająca nadczynność tarczycy może wynikać z bezpośredniego toksycznego działania litu na tarczycę. Lit może również wywoływać zapalenie tarczycy, o czym świadczy wytwarzanie autoprzeciwciał tarczycy u niektórych osób.

Leczenie wywołanej litem nadczynności tarczycy polega na zażyciu leku przeciwtarczycowego. Jeśli u osoby rozwinie się choroba Gravesa-Basedowa wywołana litem (autoimmunologiczna nadczynność tarczycy), konieczne może być leczenie radioaktywnym jodem lub chirurgiczne usunięcie tarczycy.

Korzyści a ryzyka

Lit jest często krytyczny w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, więc ryzyko wystąpienia problemów z tarczycą nie powinno wykluczać stosowania tego leku. Ważne jest jednak regularne obserwowanie lekarza prowadzącego w kierunku badania czynności tarczycy i natychmiast zgłaszanie wszelkich nowych objawów.

Diagnozowanie dysfunkcji tarczycowych wywołanych litem

Przed przepisaniem litu lekarz powinien wykonać następujące standardowe testy diagnostyczne w celu diagnostyki dysfunkcji tarczycy.

Badanie kliniczne

Lekarz zapyta o objawy i dokona kilku innych ocen klinicznych. Testy obejmują:

• Dotykanie szyi i uczucie powiększenia, grudek lub nieregularności w kształcie tarczycy
• Testowanie refleksów: Nadreaktywność tarczycy może wskazywać na nadreaktywność tarczycy, a stępiona odpowiedź odruchowa jest często związana z niedoczynnością tarczycy.
• Sprawdzanie tętna, rytmu i ciśnienia krwi. Niższe tętno i / lub ciśnienie krwi może być związane z niedoczynnością tarczycy; podwyższona częstość akcji serca i / lub ciśnienie krwi są często związane z nadczynnością tarczycy.
• Cię ważę: Nieoczekiwany przyrost masy ciała jest często związany z niedoczynnością tarczycy, a utrata wagi wiąże się z nadczynnością tarczycy.
• Badając oczy, szukając klasycznych objawów tarczycy, w tym wybrzuszenia oczu, wydatnego spojrzenia i suchych oczu
• Przestrzeganie ogólnej ilości i jakości włosów, skóry i paznokci: zmiany tekstury mogą wskazywać na nadczynność tarczycy i niedoczynność tarczycy.

Testy krwi

Testy krwi tarczycy służą do pomiaru poziomów tych substancji:

• Hormon stymulujący tarczycę (TSH)
• Całkowita T4 / całkowita tyroksyna
• Wolna T4 / wolna tyroksyna
• Całkowita T3 / całkowita trijodotyronina
• Wolna T3 / wolna trójjodotyronina
• Odwróć T3
• Tyroglobulina / globulina wiążąca tarczycę / TBG
• Przeciwciała peroksydazy tarczycowej (TPOAb) / przeciwciała przeciwko peroksydazie przeciw tarczycy
• Przeciwciała przeciwko tyroglobulinie / przeciwmityroglobuliny
• Przeciwciała przeciwko receptorowi tarczycy (TRAb)
• Immunoglobuliny stymulujące tarczycę (TSI)

Jak zrozumieć testy funkcji tarczycy i normalne zakresy

Radioaktywny test wychwytu jodu

Poprzez pomiar ilości jodu pobieranego przez tarczycę lekarze mogą ustalić, czy gruczoł funkcjonuje prawidłowo. Wysoki poziom radioaktywnego wychwytu (RAIU) obserwuje się u osób z nadczynnością tarczycy, natomiast niski poziom RAIU obserwuje się u osób z niedoczynnością tarczycy.

Oprócz wychwytu radioaktywnego jodu można uzyskać skanowanie tarczycy, które pokazuje obraz tarczycy.

Jeśli zażywasz lit, lekarz powinien ponownie ocenić czynność tarczycy za pomocą tych samych testów co sześć do 12 miesięcy - wcześniej, jeśli zaczniesz wykazywać objawy, które sugerują, że masz dysfunkcję tarczycy.

Jeśli dysfunkcja tarczycy występuje podczas leczenia litem, uzasadniona jest terapia dolegliwości tarczycy, ale zwykle nie jest konieczne przerwanie leczenia litem. Zamiast tego twój psychiatra będzie nadal zarządzał twoją litem i chorobą dwubiegunową, a twój lekarz pierwszego kontaktu lub endokrynolog (lekarz, który specjalizuje się w chorobach tarczycy) poradzi sobie z twoim problemem tarczycy.

Słowo od DipHealth

Związek między używaniem litu a dysfunkcją tarczycy, zwłaszcza wole i niedoczynność tarczycy, jest dobrze znany, ale nie należy się obawiać, że za choroby afektywnej dwubiegunowej przyjmą lit, z powodu tego potencjalnego działania niepożądanego. Problemy tarczycy wywołane litem można łatwo wykryć i skutecznie leczyć.