Objawy pozapiramidowe (EPS) w chorobie Alzheimera

Objawy pozapiramidowe (EPS) to objawy, które rozwijają się w systemie neurologicznym naszego organizmu, które powodują mimowolne lub niekontrolowane ruchy. Objawy te mogą występować w różnych miejscach ciała, w tym w tułowiu, ramionach, nogach, stopach, szyi, ustach i oczach.

Patrząc na kogoś z EPS, w zależności od tego, gdzie występują objawy, możesz zobaczyć, jak ktoś porusza górną częścią ciała, często szarpiąc stopę lub nogę, uderzając ustami lub obracając językiem. Możesz zauważyć, że mają trudności z utrzymaniem prawidłowej postawy lub chodzenia.

Pozapiramidowy układ motoryczny to sieć neuronowa umiejscowiona w mózgu, która bierze udział w koordynacji i kontroli ruchu, włączając w to uruchamianie i zatrzymywanie ruchów, a także kontrolowanie tego, jak silne i szybkie są ruchy. Dlatego objawy pozapiramidowe są objawami, które pokazują brak skoordynowanych i kontrolowanych ruchów.

Co powoduje EPS?

EPS jest jednym z kilku możliwych skutków ubocznych leków przeciwpsychotycznych. Leki przeciwpsychotyczne - jak brzmi nazwa - traktują (lub, są "anty") psychotyczne problemy. Leki te są często stosowane w leczeniu osób ze schizofrenią, które doświadczają halucynacji i urojeń. Zostały one również przepisane jako "poza wskazaniami" (nie do użytku zatwierdzonego przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków) osobom cierpiącym na chorobę Alzheimera i inne rodzaje demencji, które mają znaczące, wymagające zachowania, takie jak agresja i skrajne pobudzenie.

EPS może rozpoczynać się bardzo szybko po rozpoczęciu leczenia przeciwpsychotycznego lub może rozwinąć się po zażyciu leku przez wiele miesięcy.

Objawy pozapiramidowe częściej występują w przypadku starszych, konwencjonalnych leków przeciwpsychotycznych, takich jak chlorpromazyna (Thorazine), tiorydazyna (Mellaril) i haloperidol (Haldol). Objawy te są zwykle rzadsze u osób przyjmujących nowsze atypowe leki przeciwpsychotyczne, takie jak kwetiapina (Seroquel), rysperydon (Risperdal) i olanzapina (Zyprexa).

Objawy pozapiramidowych działań niepożądanych

• Mimowolne ruchy
• Drżenie i sztywność
• Niepokój ciała
• Skurcze mięśni
• Maskowata twarz
• Mimowolny ruch oka zwany kryzy oculogirycznym
• Ślinienie się
• Tasowanie chodu
• Przyspieszone tętno
• Delirium

Monitorowanie objawów pozapiramidowych

Jeśli ktoś otrzymuje leki przeciwpsychotyczne, powinien być regularnie monitorowany pod kątem EPS. Niektórzy lekarze oceniają EPS w oparciu o raport osoby lub członka jego rodziny, a także własne obserwacje danej osoby. Inni polegają na ustrukturyzowanych skalach oceny, które mają na celu systematyczne monitorowanie EPS. Trzy przykłady tych skal to Skala Nieprawidłowego Mimowolnego Ruchu (AIMS), Skala Oceny Objawów Pozastramamidowych (ESRS) oraz System Rozpoznania Dyskinezy: Skrócona Skala Użytkownika (DISCUS).

Leczenie objawów pozapiramidowych

Identyfikacja i leczenie EPS w jak najkrótszym czasie jest bardzo ważna. EPS, ponieważ te efekty uboczne mogą być trwałe u niektórych osób.

Pierwszą opcją w leczeniu objawów pozapiramidowych, które są wynikiem leczenia przeciwpsychotycznego, jest obniżenie i odstawienie leku, a następnie rozważenie alternatywnego leku. Twój lekarz może również zdecydować o zważeniu ryzyka i korzyści leku przeciwpsychotycznego i przepisać inny lek, aby spróbować przeciwdziałać EPS, jeśli stwierdzono, że leki przeciwpsychotyczne są absolutnie potrzebne.

Stosowanie leków przeciwpsychotycznych w leczeniu osób z demencją

Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych działań niepożądanych leki przeciwpsychotyczne na ogół nie są zalecane jako leczenie trudnych zachowań u osób starszych z otępieniem. Podejście nielekowe powinno być pierwszą strategią zarządzania tymi zachowaniami.

Jednakże, jeśli osoba z demencją jest naprawdę zmartwiona, ponieważ doświadcza urojeń lub halucynacji, lub gdy naraża siebie lub innych na niebezpieczeństwo z istotną niekontrolowaną agresją, odpowiednie może być leczenie przeciwpsychotyczne.

Monitorowanie EPS i innych skutków ubocznych jest bardzo ważne - szczególnie u osób z demencją ciała Lewy'ego, którzy mają zwiększone ryzyko reakcji na te leki.

-Edytowany przez Esther Heerema, MSW