Wskazówki dotyczące leczenia ostrego zawału serca

Ostry zawał serca (nazywany również zawałem mięśnia sercowego lub zawałem serca) jest nagłym przypadkiem.Posiadanie MI oznacza, że ​​jedna z twoich tętnic wieńcowych nagle została zablokowana, a mięsień sercowy dostarczony przez tę tętnicę zaczyna umierać. Wczesna i agresywna terapia medyczna jest konieczna, aby ustabilizować układ sercowo-naczyniowy i zapobiegać lub łagodzić długotrwałe komplikacje po zawale serca.

Natychmiastowe priorytety ostrego ataku serca

Pierwsze priorytety po przybyciu do szpitala z możliwym MI to:

• Aby upewnić się, że parametry życiowe (puls i ciśnienie krwi) są stabilne
• Aby przygotować się na radzenie sobie z zagrażającymi życiu stanami, które mogą się pojawić (takimi jak migotanie komór)
• Aby zdecydować, czy rzeczywiście masz MI

Diagnozowanie najcięższej postaci zawału serca - zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI) - zwykle jest dość łatwe dla lekarzy. Odbywa się to poprzez poszukiwanie charakterystycznych zmian na EKG.

Jeśli masz mniej ciężką postać MI, to nie-STEMI (co ogólnie oznacza, że ​​tętnica nie jest całkowicie zablokowana), diagnoza może wymagać więcej testów - szczególnie pomiaru wzrostu enzymów sercowych, białek uwalnianych do krwioobiegu przez uszkodzone komórki mięśnia sercowego.

Jeśli okaże się, że masz STEMI, należy natychmiast podjąć kroki w celu złagodzenia blokady i ponownego przepływu krwi przez tętnicę wieńcową.

Jak leczy się blokadę?

Istnieją dwie ogólne metody otwierania zablokowanej tętnicy wieńcowej: terapia trombolityczna i angioplastyka z zastosowaniem stentowania.

Terapia trombolityczna polega na podawaniu leków (tak zwanych "zaklinaczy skrzepów", takich jak Activase (t-PA), streptokinaza, urokinaza lub anistreplaza), które działają szybko w celu rozpuszczenia skrzepu krwi, który zablokował tętnicę. Badania wykazały, że około 50 procent zamkniętych tętnic może zostać otworzonych poprzez podawanie tych leków na wczesnym etapie zawału serca, a pacjenci, u których otwarte są tętnice, otrzymują znacznie mniej uszkodzeń serca i znacznie większą szansę na długoterminowe przeżycie.

W każdym badaniu im wcześniej podano lek, tym większe szanse powodzenia. Najlepsze wyniki uzyskuje się w ciągu pierwszych trzech godzin; stosunkowo zadowalające wyniki są widoczne od trzech do sześciu godzin; i niektóre korzyści są widoczne do 12 godzin, z niewielką lub żadną korzyścią po tym.

Głównym skutkiem ubocznym leczenia trombolitycznego jest krwawienie i ta forma terapii nie powinna być stosowana u pacjentów ze stosunkowo dużym ryzykiem krwawienia (na przykład, jeśli pacjent był niedawno poddany operacji, w przeszłości miał udar mózgu z powodu krwotoku mózgowego lub mieć bardzo wysokie ciśnienie krwi).

Zastosowanie angioplastyki i stentowania zamiast leków trombolitycznych ogólnie uważa się, że są bardziej skuteczne w skutecznym otwieraniu zablokowanej tętnicy wieńcowej podczas ostrego MI. Szybka angioplastyka i stentowanie są skuteczne w otwieraniu zablokowanej tętnicy około 80% czasu. Wady tego podejścia polegają na tym, że jest to procedura inwazyjna i jeśli szpital nie przygotowuje się do szybkiego i skutecznego wykonywania angioplastyki w trybie nagłym, otwarcie naczynia krwionośnego może zostać osiągnięte szybciej dzięki terapii trombolitycznej.

Głównym punktem, bez względu na to, która metoda jest używana, jest otwarcie zatkanego naczynia tak szybko, jak to możliwe. W związku z tym wybór między terapią trombolityczną a angioplastyką powinien zasadniczo opierać się na okolicznościach.

Większość kardiologów zdecyduje się na angioplastykę, jeśli ich cewnikowanie zostanie szybko uruchomione, a doświadczony personel będzie łatwo dostępny. To inwazyjne podejście zostanie również wybrane, jeśli istnieje dobry powód, aby uniknąć leczenia trombolitycznego w twoim przypadku.

Z drugiej strony, jeśli istnieje prawdopodobieństwo znacznego opóźnienia w wykonaniu plastyki naczyń lub jeśli istnieje dobry powód, aby uniknąć wykonywania zabiegu inwazyjnego, lepszym rozwiązaniem byłaby terapia trombolityczna.

Obie metody mogą być bardzo skuteczne, jeśli zostaną podane wystarczająco szybko. Najważniejszą rzeczą nie jest to, która metoda jest używana, ale działać szybko. Czas jest najważniejszy, a wybrana metoda powinna być zwykle tym, która metoda może szybciej otworzyć tętnicę.

Oprócz tego, że zablokowana tętnica jest otwarta tak szybko, jak to możliwe, istnieje kilka innych metod leczenia, które należy podać podczas ostrego MI.

Jakie inne terapie powinny być brane podczas ostrego ataku serca?

Oprócz szybkiego działania w celu otwarcia zatkanego naczynia i przywrócenia przepływu krwi do mięśnia sercowego, należy podjąć kilka innych działań w leczeniu pacjenta w ostrym MI. Obejmują one:

Aspiryna: Przyjmowanie kwasu acetylosalicylowego (połowa do niepowleczonej, dorosłej aspiryny, żucia lub rozgniatania) tak szybko, jak to możliwe, gdy podejrzewany jest zawał serca (lub jakakolwiek postać ostrego zespołu wieńcowego) może znacznie poprawić wyniki. Aspiryna działa poprzez zmniejszenie "lepkości" płytek krwi, a tym samym opóźnienie wzrostu skrzepu krwi, który powoduje MI.

Heparyna: Podawanie dożylnej heparyny lub innej rozcieńczalnika krwi podczas pierwszych 24 godzin ostrego zawału serca prawdopodobnie zmniejsza śmiertelność długoterminową. Leki przeciwzakrzepowe, z których jednym jest heparyna, pomagają zapobiegać tworzeniu się nowych zakrzepów krwi.

Beta-adrenolityki: Leki beta-adrenolityczne, które blokują działanie adrenaliny, znacznie poprawiają przeżycie pacjentów z MI, i powinny być podawane wszystkim pacjentom, chyba że istnieje silny powód, dla którego nie należy (takie jak choroba płuc, ciężka niewydolność serca lub bardzo wolne serce stawki). Leki te są zwykle inicjowane dzień po zawale serca.

Inhibitory ACE: Wykazano, że inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) znacznie poprawiają wyniki pacjentów z bardzo dużymi atakami serca lub objawami niewydolności serca. Pacjenci ci powinni być włączeni w inhibitory ACE w ciągu pierwszych 24 godzin po ataku serca. Inhibitory ACE mogą być również korzystne u pacjentów z mniej ciężkimi atakami serca.

Statyny: Leczenie statynami należy rozpocząć u wszystkich pacjentów z MI przed wypisem ze szpitala i prawdopodobnie tak wcześnie, jak to możliwe po ataku serca. Wydaje się, że statyny poprawiają przeżycie po MI bez względu na poziom cholesterolu, prawdopodobnie poprzez redukcję stanu zapalnego lub stabilizację blaszek w tętnicach wieńcowych w inny sposób.

Po pierwszych krytycznych 24 godzinach

Pierwsze 24 godziny są kluczowe. Uzyskanie pomocy medycznej tak szybko, jak to możliwe, jest niezbędne, aby zapobiec zatrzymaniu akcji serca, zachowaniu mięśnia sercowego i zapobieganiu tworzenia się zakrzepów krwi w tętnicach wieńcowych.

Ale nawet po pomyślnym wynegocjowaniu tego pierwszego krytycznego dnia, wciąż jest dużo do zrobienia. Zawał serca nie jest po prostu odosobnionym wydarzeniem, które po zniesieniu może zostać zapomniane. Prawdziwe przetrwanie zawału wymaga stałego wysiłku ze strony pacjenta i ze strony lekarza.