Opcje leczenia dla zwyrodnieniowego zapalenia ścięgien ramienia

Zapalenie ścięgna zwapnień jest częstym źródłem bólu ramion i może być frustrujące, biorąc pod uwagę nasilenie bólu i czas trwania objawów. Jednak wiadomości nie są złe! Na pozytywną uwagę, ogromna większość pacjentów znajduje ulgę w przypadku nieoperacyjnych metod leczenia tego schorzenia. W rzeczywistości badania wykazały około 75 procent sukcesu przy prostych krokach leczenia. Podczas gdy leczenie często trwa od 3 do 6 miesięcy, zwykle udoskonalono je bez konieczności poddawania się zabiegowi chirurgicznemu.

Często największym wyzwaniem w leczeniu wapniowego zapalenia ścięgna jest wiara w to, że proste wysiłki zmierzające do złagodzenia objawów z czasem doprowadzą do poprawy. Pozwalając ciału przebiegać przez przebieg zapalenia, a proces stopniowego gojenia się może być frustrującym doświadczeniem. Wczesne etapy i leczenie są zasadniczo ukierunkowane na łagodzenie bólu i zmniejszanie stanu zapalnego.

Proste kroki

Plan leczenia pacjentów ze zwapniałym zapaleniem ścięgna jest podobny do leczenia zespołu udaru barku, z kilkoma dodatkowymi opcjami. Leczenie powinno zawsze zaczynać się od prostych kroków i przejść do bardziej inwazyjnych opcji, tylko jeśli prostsze zabiegi nie są skuteczne.

• Fizjoterapia / ćwiczenia: Ćwiczenia i rozciąganie mogą pomóc w uniknięciu sztywnego ramienia. Jednym z najtrudniejszych problemów związanych ze zwapniającym zapaleniem ścięgna jest rozwój zamrożonego barku z powodu bólu. Konkretne ćwiczenia mogą pomóc poprawić mechanikę barku i zmniejszyć obciążenie ścięgien szczególnie dotkniętych problemami.
• Leki przeciwzapalne: Leki przeciwzapalne mogą pomóc w zmniejszeniu bólu związanego ze zwapniającym zapaleniem ścięgna. Żadne badania nie wykazały znaczącej zmiany w czasie objawów z tymi lekami, ale pacjenci z pewnością zmniejszyli objawy. Przed rozpoczęciem jakichkolwiek nowych leków należy upewnić się, że lekarz jest bezpieczny dla pacjenta.
• Zastosowanie ciepła i lodu: stosowanie wilgotnego gorąca jest ogromnie pomocne przy łagodzeniu bólu wywołanego przez wapniejące zapalenie ścięgna. Ciepła myjka to doskonały sposób na dostarczenie tego ciepła do ramienia. Opakowania z lodem mogą pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego spowodowanego zapaleniem ścięgna i mogą być bardzo pomocne w zmniejszeniu bólu związanego z tym stanem.

Mniej inwazyjne opcje

Kolejne etapy leczenia są uważane za mało inwazyjne, ponieważ nie wymagają zabiegu chirurgicznego, ale mogą wymagać użycia igły lub wyspecjalizowanych narzędzi, aby pomóc w rozwiązaniu zwapnień.

• Zastrzyki z kortyzonu: Kortyzon jest silnym lekiem przeciwzapalnym dostarczanym bezpośrednio do źródła bólu (w przeciwieństwie do przyjmowanego doustnie leku, który musi przepłynąć przez całe ciało, aby dostać się do ramienia). Zastrzyki kortyzonu mogą być pomocne zarówno w zmniejszaniu stanu zapalnego, jak i ograniczaniu bólu, aby umożliwić pacjentom pracę z fizjoterapią. Wielu pacjentów uważa, że ​​wstrzyknięcie kortyzonu jest pomocne, a czasami potrzeba więcej niż jednego do skutecznego leczenia. Podczas gdy toczy się debata na temat tego, ile kortyzon jest bezpieczny, większość zgadza się, że jeden lub dwa strzały są uzasadnione do leczenia.
• Terapia falą uderzeniową pozaustrojową: Terapia falami uderzeniowymi działa poprzez wywoływanie tak zwanej "mikrourazy" i stymuluje przepływ krwi do dotkniętego obszaru. Większość doniesień na temat tej metody leczenia wapniowego zapalenia ścięgien wykazuje stonowany sukces - być może 50 do 70 procent pacjentów poprawia się po jednym lub dwóch zabiegach z użyciem fal uderzeniowych o wysokiej energii. Takie leczenie zapalenia ścięgna zwyrodnieniowego może być bolesne i zwykle wymaga znieczulenia, aby mogło być tolerowane przez pacjenta. Dobrą wiadomością jest to, że istnieje bardzo niski odsetek powikłań terapii falą uderzeniową. Większość pacjentów rozwinie krwiak (siniak) po leczeniu, ale poza tym jest niewiele powikłań.

• Ultradźwiękowy zabieg z użyciem igły: igłowanie to zabieg wykonywany w znieczuleniu miejscowym lub bardziej ogólnym. Twój chirurg skieruje dużą igłę do osadu wapnia i spróbuje pobrać lub wyssać tak dużo wapnia, jak to tylko możliwe. Konsystencja złogów wapnia jest zmienna, ale często są one mniej podobne do skały i bardziej przypominają pastę do zębów. Zazwyczaj urządzenie ultradźwiękowe może pomóc w zapewnieniu, że umieszczenie igły jest skierowane odpowiednio do złogów wapiennych. Wstrzyknięcia soli fizjologicznej, nokainy, a czasami kortyzon, są następnie wykonywane w złożu wapnia.

Leczenie chirurgiczne

Leczenie chirurgiczne jest ogólnie zarezerwowane dla pacjentów, którzy nie odczuwają ulgi mimo miesięcy prostszych etapów leczenia. Jak wspomniano wcześniej, zdecydowana większość pacjentów znajdzie ulgę w przypadku nieleczniczych opcji leczenia, ale zdarzają się sytuacje, że pacjenci nie znajdują ulgi pomimo odpowiednich etapów leczenia. Większość chirurgów zgadza się, że przed podjęciem decyzji o zastosowaniu bardziej inwazyjnego leczenia należy kontynuować leczenie nieoperacyjne przez co najmniej 3 miesiące, jeśli nie bliżej do 6 miesięcy.

Leczenie chirurgiczne jest zwykle wykonywane jako artroskopowa operacja barku, chociaż otwarte leczenie chirurgiczne może być również rozważane jako opcja. Zwykłym podejściem jest próba usunięcia niektórych, jeśli nie wszystkich, złogów wapnia i oczyszczenie zapalenia otaczającego ścięgno. Ponadto niektórzy chirurdzy zalecają usunięcie niektórych kości, aby stworzyć więcej miejsca dla ścięgna gojącego, zwanego dekompresją subakromową.

Jednym skutkiem usunięcia osadu wapnia może być dziura lub ubytek ścięgna w rotatorze. Ponieważ depozyt wapnia znajdował się wewnątrz ścięgna, usunięcie go może spowodować powstanie luki. Z tego powodu, czasami twój chirurg będzie musiał również naprawić uszkodzone ścięgno stożka rotatorów. Może to spowodować przedłużenie operacji pooperacyjnej, ponieważ mogą istnieć ograniczenia w działaniu. Całkowite wyleczenie w przypadku leczenia chirurgicznego może trwać zaledwie 6 tygodni, ale częściej występuje około 3 miesięcy. Jeśli mankiet rotatorów wymaga naprawy chirurgicznej, odzysk może trwać do 6 miesięcy.

Ryzyko interwencji chirurgicznej obejmuje zakażenie, problemy z gojeniem się ran, sztywność, trudności z rehabilitacją i możliwość uporczywego bólu. Większość ludzi odczuwa skuteczne leczenie bólu po leczeniu chirurgicznym, ale powikłania mogą wymagać ciągłego leczenia i ewentualnie dodatkowych zabiegów chirurgicznych. Z tego powodu operację traktuje się ostrożnie i rozważa jedynie, czy po prostszych etapach leczenia okazuje się, że nie są one skuteczne w zapewnieniu odpowiedniej ulgi.

Słowo od DipHealth

Zapalenie ścięgna jest potencjalnym źródłem bólu i trudności w poruszaniu stawem barkowym. Skuteczne leczenie może pomóc w zmniejszeniu bólu, poprawieniu funkcji ramienia i skróceniu czasu, w którym trzeba opanować objawy. Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się prostymi, nieinwazyjnymi krokami. Jeśli nie uda się to, lekarz stopniowo będzie kontynuował leczenie. W niektórych sytuacjach konieczny jest zabieg chirurgiczny, ale rzadko jest to pierwszy krok i zwykle jest zalecany tylko wtedy, gdy prostsze zabiegi nie były skuteczne.