Przewodnik po zjawisku Raynauda

Zjawisko Raynauda jest zaburzeniem, które atakuje naczynia krwionośne w palcach, palcach u stóp, uszach i nosie. Zaburzenie to charakteryzuje się epizodycznymi atakami, zwanymi atakami naczyniopastycznymi, które powodują zwężenie naczyń krwionośnych w palcach (palcach rąk i nóg). Zjawisko Raynauda może wystąpić samoistnie lub może być wtórne do innych warunków.

Chociaż szacunki są różne, ostatnie badania pokazują, że zjawisko Raynauda może dotyczyć 5 do 10 procent ogólnej populacji w Stanach Zjednoczonych. Kobiety częściej niż mężczyźni mają zaburzenia. Zjawisko Raynauda zdaje się być częstsze u ludzi żyjących w chłodniejszym klimacie. Jednak osoby z zaburzeniami, które żyją w łagodniejszym klimacie, mogą mieć więcej ataków w czasie chłodniejszej pogody.

Co się dzieje podczas ataku?

Dla większości ludzi atak jest zwykle wywoływany przez ekspozycję na zimno lub stres emocjonalny. Ogólnie rzecz biorąc, ataki dotykają palców rąk i nóg, ale mogą wpływać na nos, usta lub płatki uszu.

Zmniejszono dopływ krwi do kończyn

Kiedy człowiek jest narażony na zimno, normalna reakcja organizmu polega na spowolnieniu utraty ciepła i zachowaniu jego temperatury wewnętrznej. Aby utrzymać tę temperaturę, naczynia krwionośne kontrolujące przepływ krwi do powierzchni skóry przenoszą krew z tętnic w pobliżu powierzchni do żył głębiej w ciele.

Dla osób, które mają fenomen Raynauda, ​​ta normalna reakcja organizmu jest nasilona przez nagłe skurczowe kurczenie się małych naczyń krwionośnych, które dostarczają krew palcom rąk i nóg. Tętnice palców rąk i nóg również mogą się zapaść. W rezultacie dopływ krwi do kończyn jest znacznie zmniejszony, powodując reakcję, która obejmuje przebarwienia skóry i inne zmiany.

Zmiany w kolorze skóry i wrażliwości

Po rozpoczęciu ataku dana osoba może doświadczyć trzech faz zmian koloru skóry (białej, niebieskiej i czerwonej) w palcach rąk i nóg. Kolejność zmian koloru nie jest taka sama dla wszystkich ludzi i nie wszyscy mają wszystkie trzy kolory.

• Pallor (biel) może występować w odpowiedzi na skurcz tętniczek i wynikające z nich załamanie się cyfrowych tętnic.
• Może pojawić się sinica (blueness), ponieważ palce u rąk i nóg nie otrzymują wystarczającej ilości krwi bogatej w tlen.

Palce u rąk i nóg mogą być również zimne i odrętwiałe. W końcu, gdy tętniczki rozszerzają się, a krew wraca do cyfr, może pojawić się zaczerwienienie. Po zakończeniu ataku mogą pojawić się pulsowanie i mrowienie w palcach rąk i nóg. Atak może trwać od mniej niż minutę do kilku godzin.

Jak klasyfikowany jest fenomen Raynauda?

Lekarze klasyfikują zjawisko Raynauda jako albo podstawowa albo wtórny Formularz. W literaturze medycznej "pierwotne zjawisko Raynauda" można nazwać:

• Choroba Raynauda
• idiopatyczne zjawisko Raynauda
• pierwotny zespół Raynauda

Pojęcia idiopatyczne i pierwotne oznaczają, że przyczyna jest nieznana.

Pierwotny fenomen Raynauda

Większość ludzi, którzy mają fenomen Raynauda, ​​ma formę podstawową (łagodniejsza wersja). Osoba, która ma pierwotne zjawisko Raynauda Nie podstawowa choroba lub powiązane problemy medyczne. Problem dotyczy więcej kobiet niż mężczyzn, a około 75% wszystkich przypadków zdiagnozowano u kobiet w wieku od 15 do 40 lat.

Badania pokazują, że mniej niż 10% ludzi, którzy mają tylko kilka napadów naczynioskurczowych przez kilka lat, bez udziału innych układów organizmu lub narządów, rzadko ma lub rozwinie później wtórną chorobę.

Wtórny Zjawisko Raynauda

Chociaż wtórne zjawisko Raynauda jest mniej powszechne niż pierwotna forma, często jest to bardziej złożone i poważne zaburzenie. Wtórne oznacza, że ​​pacjenci cierpią na chorobę lub stan chorobowy, który powoduje zjawisko Raynauda. Choroby tkanki łącznej to większość częstą przyczyną wtórnego zjawiska Raynauda. Niektóre z tych chorób zmniejszają przepływ krwi do cyfr, powodując zagęszczenie ścianek naczyń krwionośnych i zbyt łatwe zwężenie naczyń. Zjawisko Raynauda obserwuje się u pacjentów z:

• twardzina (około 85%)
• mieszana choroba tkanki łącznej (około 85%)
• toczeń (toczeń rumieniowaty układowy) (około 33%)

Zjawisko Raynauda może również wystąpić u pacjentów z innymi chorobami tkanki łącznej, w tym:

• Zespół Sjogrena
• zapalenie skórno-mięśniowe
• zapalenie wielomięśniowe

Możliwe przyczyny wtórnego objawu Raynauda, ​​inne niż choroby tkanki łącznej, to:

• zespół cieśni nadgarstka
• obturacyjna choroba tętnic
• niektóre leki (takie jak beta-blokery, preparaty ergotaminy, niektóre środki chemioterapeutyczne)
• leki powodujące skurcz naczyń krwionośnych (takie jak dostępne bez recepty leki na przeziębienie i narkotyki)
• ludzie w niektórych zawodach (np. pracownicy narażeni na działanie chlorku winylu lub pracownicy posługujący się narzędziami wibracyjnymi)

Osoby z wtórnym objawem Raynauda często doświadczają związanych z tym problemów medycznych. Bardziej poważnymi problemami są owrzodzenia skóry lub zgorzel w palcach rąk i nóg. Bolesne wrzody i zgorzel są dość powszechne i mogą być trudne do wyleczenia. Osłabienie mięśnia przełyku może powodować zgagę lub trudności w połykaniu.

Jeśli lekarz podejrzewa fenomen Raynauda, ​​poprosi go o szczegółową historię medyczną. Lekarz zbada pacjenta, aby wykluczyć inne problemy medyczne. Podczas wizyty w gabinecie pacjent może mieć atak naczyniosopastyczny, co ułatwia lekarzowi zdiagnozowanie zjawiska Raynauda. Większość lekarzy uważa, że ​​dość łatwo zdiagnozować zjawisko Raynauda, ​​ale trudniej rozpoznać jego postać.

Kryteria diagnostyczne dla zjawiska Raynauda

Lekarze stosują określone kryteria diagnostyczne w celu zdiagnozowania pierwotnego lub wtórnego zjawiska Raynauda.

Kryteria: Pierwotny fenomen Raynauda

Kryteria diagnostyczne stosowane do diagnozy pierwotnego zjawiska raynaud obejmują:

• Okresowe napady naczynioskurczowe bladości (biel) lub sinica (blueness) (uwaga: niektórzy lekarze uwzględniają dodatkowe kryterium obecności tych ataków przez co najmniej 2 lata)
• Normalny kapilarny wzór paznokci
• Negatywny test przeciwciała przeciwjądrowego (ANA)
• Normalna szybkość sedymentacji erytrocytów (ESR)
• Brak blizny w jamie ustnej lub wrzodów skóry lub zgorzel (śmierć tkanek) w palcach lub palcach

Kryteria: Drugi fenomen Raynauda

Kryteria diagnostyczne stosowane do diagnozowania zjawiska wtórnego raynaud to:

• Okresowe napady naczynioskurczowe bladości (biel) i sinica (blueness)
• Nieprawidłowy kapilarny wzór paznokci
• Pozytywny test przeciwciał przeciwjądrowych (ANA)
• Nieprawidłowa szybkość sedymentacji erytrocytów (ESR)
• Obecność blizn w jamie ustnej lub owrzodzeń skóry lub zgorzel w palcach rąk i nóg

Testy diagnostyczne dla zjawiska Raynauda

Lekarz może zamówić kilka testów diagnostycznych, aby potwierdzić diagnozę Raynauda.

Nailfold Capillaroscopy

Kapilaroskopia z użyciem kapsli (badanie naczyń włosowatych pod mikroskopem) może pomóc lekarzowi w odróżnieniu pierwotnego i wtórnego zjawiska Raynauda. Podczas tego testu lekarz wkłada kroplę oleju do paznokci pacjenta, skóry u podstawy paznokcia. Następnie lekarz bada podbite paznokcie pod mikroskopem, szukając nieprawidłowości w małych naczyniach krwionośnych zwanych kapilarami. Jeśli naczynia włosowate są powiększone lub zdeformowane, pacjent może cierpieć na chorobę tkanki łącznej.

Lekarz może również zlecić dwa szczególne badania krwi, test przeciwciał przeciwjądrowych (ANA) i wskaźnik sedymentacji erytrocytów (ESR).

Test przeciwciał przeciwjądrowych (ANA)

Test na przeciwciało przeciwjądrowe (ANA) określa, czy organizm wytwarza specjalne białka (przeciwciała) często występujące u osób cierpiących na choroby tkanki łącznej lub inne choroby autoimmunologiczne. Pacjenci z tymi chorobami tkanki łącznej lub innymi zaburzeniami autoimmunologicznymi wytwarzają przeciwciała dla jądra lub centrum dowodzenia komórek organizmu. Te przeciwciała są nazywane przeciwciałami przeciwjądrowymi i są testowane przez umieszczenie surowicy krwi pacjenta na szkiełku mikroskopowym zawierającym komórki z widocznymi jądrami. Dodaje się substancję zawierającą barwnik fluorescencyjny, który wiąże się z przeciwciałami. Pod mikroskopem widoczne są nieprawidłowe przeciwciała wiążące się z jądrami.

Wskaźnik sedymentacji erytrocytów (ESR)

Szybkość sedymentacji erytrocytów (ESR) jest testem diagnostycznym zapalenia.Test szybkości sedymentacji erytrocytów (ESR) jest miarą stanu zapalnego w organizmie i bada, jak szybko czerwone krwinki osiadają z nie skrzepniętej krwi, mierząc szybkość, z jaką czerwone krwinki spadają z dna probówki w miarę upływu czasu. Zwiększona szybkość sedymentacji odpowiada zwiększonemu niespecyficznemu zapaleniu w ciele. Często jest nazywany "sedrate" w skrócie.

Test stymulacji na zimno

Test stymulacji na zimno jest kolejnym testem, który lekarz może wykorzystać do zdiagnozowania zjawiska Raynauda. Zimny ​​test stymulacyjny mierzy temperaturę każdego palca po zanurzeniu w łaźni lodowo-wodnej. Czujniki ciepła są przymocowane do palców, a temperatury rejestrowane są do momentu, gdy temperatura palca będzie taka sama jak przed umieszczeniem w łaźni lodowo-wodnej.

Jakie badania są prowadzone, aby pomóc ludziom, którzy mają fenomen Raynauda?

Naukowcy badają sposoby lepszego diagnozowania zjawiska Raynauda oraz przewidywania i monitorowania jego przebiegu i powiązań z innymi chorobami. Oceniają również zastosowanie nowych leków w celu poprawy przepływu krwi w zjawisku Raynauda. Naukowcy badający sklerodermię i inne choroby tkanki łącznej również badają zjawisko Raynauda w odniesieniu do tych chorób.

Celem leczenia jest zmniejszenie liczby i nasilenia ataków oraz zapobieganie uszkodzeniom i utracie tkanki palców rąk i nóg. Większość lekarzy jest konserwatywna w leczeniu pacjentów z pierwotnym i wtórnym zjawiskiem Raynauda; to znaczy, że najpierw zalecają leczenie bez leków i środki samopomocy.

Lekarze mogą przepisać leki niektórym pacjentom, zazwyczaj tym z wtórnym objawem Raynauda. Ponadto pacjenci są leczeni z powodu jakiejkolwiek choroby podstawowej lub stanu, który powoduje wtórne zjawisko Raynauda.

Środki nielekowe i środki samopomocy

Kilka terapii przeciwbólowych i samopomocy może zmniejszyć nasilenie ataków Raynauda i promować ogólne samopoczucie.

Podejmij działanie podczas ataku:

Atak powinien nie być zignorowanym. Jego długość i dotkliwość można zmniejszyć, wykonując kilka prostych czynności. Pierwszym i najważniejszym działaniem jest rozgrzanie dłoni lub stóp. W chłodne dni ludzie powinni iść do domu. Uruchomienie ciepłej wody na palcach lub palcach lub zanurzenie ich w misce z ciepłą wodą spowoduje ich ogrzanie. Poświęcenie czasu na relaks dodatkowo pomoże zakończyć atak. Jeśli stresująca sytuacja wyzwala atak, osoba może pomóc powstrzymać atak, wydostając się ze stresującej sytuacji i relaksując się. Osoby przeszkolone w zakresie biofeedbacku mogą używać tej techniki wraz z rozgrzewaniem rąk lub stóp w wodzie, aby zmniejszyć atak.

Keep Warm:

Ważne jest nie tylko utrzymanie ciepła w kończynach, ale także unikanie mrożenia jakiejkolwiek części ciała. W chłodne dni ludzie ze zjawiskiem Raynauda muszą zwracać szczególną uwagę na ubieranie się.

• Zaleca się kilka warstw luźnej odzieży, skarpet, kapeluszy, rękawiczek i mitenek.
• Czapka jest ważna, ponieważ dużo ciepła ciała jest tracone przez skórę głowy.
• Stopy powinny być suche i ciepłe.
• Niektórym pomaga zimą nosić rękawiczki i skarpetki do łóżka.
• Podgrzewacze chemiczne, takie jak małe worki grzewcze, które można umieścić w kieszeniach, rękawicach, butach lub butach, mogą zapewnić dodatkową ochronę podczas długich okresów na zewnątrz.

Ludzie z fenomenem Raynauda powinni również pamiętać, że klimatyzacja może powodować ataki. Wyłączenie klimatyzacji lub noszenie swetra może pomóc w zapobieganiu atakom. Niektórzy ludzie uważają również, że pomocne jest używanie izolowanych szklanek do picia i zakładanie rękawiczek przed manipulowaniem mrożonymi lub chłodzonymi produktami.

Rzucić palenie:

Nikotyna zawarta w papierosach powoduje obniżenie temperatury skóry, co może prowadzić do ataku.

Stres kontrolny:

Zarządzanie stresem jest ważne. Stres i emocjonalne rozstrój mogą wywołać atak, szczególnie dla osób, które mają pierwotne zjawisko Raynauda, ​​uczenie się rozpoznawania i unikania stresujących sytuacji może pomóc kontrolować liczbę ataków. Wiele osób odkryło, że trening relaksacyjny lub biofeedback może pomóc w zmniejszeniu liczby i nasilenia ataków. Trening biofeedback uczy ludzi, aby podnieść temperaturę palców pod dobrowolną kontrolę.

Ćwiczenie:

Wielu lekarzy zachęca pacjentów, którzy mają zjawisko Raynauda, ​​szczególnie w formie pierwotnej, do regularnego ćwiczenia.

Większość osób uważa, że ​​ćwiczenia:

• promuje ogólne samopoczucie
• zwiększa poziom energii
• pomaga kontrolować wagę
• promuje spokojny sen

Przed rozpoczęciem programu ćwiczeń należy zawsze porozmawiać z lekarzem. Osoby, które mają wtórne zjawisko Raynauda, ​​powinny również porozmawiać z lekarzem przed ćwiczeniem na świeżym powietrzu w chłodne dni.

• Dieta / ćwiczenia

Zobacz swojego lekarza:

Osoby z fenomenem Raynauda powinny zobaczyć swoich lekarzy, jeśli martwią się lub boją się ataków lub jeśli mają pytania dotyczące opieki nad sobą. Powinny zawsze widzieć swoich lekarzy, jeśli ataki występują tylko po jednej stronie ciała (jedna ręka lub jedna stopa) i za każdym razem, gdy atak powoduje owrzodzenia lub wrzody na palcach lub palcach.

Leczenie lekami

Ludzie z wtórnym zjawiskiem Raynauda są więcej prawdopodobnie od osób z pierwotną postacią leczoną lekami.

Wielu lekarzy uważa, że ​​najbardziej skutecznymi i najbezpieczniejszymi lekami są blokery kanału wapniowego, które rozluźniają mięśnie gładkie i rozszerzają małe naczynia krwionośne. Leki te zmniejszają częstotliwość i nasilenie ataków u około 65% pacjentów, u których występuje pierwotne i wtórne zjawisko Raynauda. Leki te mogą również pomóc w leczeniu owrzodzeń skóry palców rąk i nóg.

Inni pacjenci odnaleźli ulgę z lekami zwanymi alfa-blokerami, które przeciwdziałają działaniom norepinefryny, hormonu, który obkurcza naczynia krwionośne. Niektórzy lekarze przepisują lek, który rozluźnia naczynia krwionośne, takie jak pasta nitroglicerynowa, która jest nakładana na palce, aby pomóc w leczeniu owrzodzeń skóry. Często pacjenci z drugorzędną postacią będą nie reagują równie dobrze na leczenie jak osoby z pierwotną postacią zaburzenia.

Pacjenci powinni pamiętać, że leczenie fenomenem Raynauda jest nie zawsze udane.