Uraz do korzeni nerwów rdzeniowych

Ogromna większość nerwów, które wysyłają informacje do iz mózgu przekazują tę informację przez rdzeń kręgowy, który jest owinięty w ochronną kość kręgów, pomiędzy którymi otwory (foramina) umożliwiają przejście korzeni nerwowych. Te nerwy tworzą obwodowy układ nerwowy.

Czasami te korzenie nerwowe mogą być ściskane przez kościsty wzrost z kręgów, lub ześlizgiwanie się jednego kręgu po drugim zwęża otwór (otwór), przez który biegnie nerw. Kiedy tak się dzieje, korzeń nerwu zostaje uszkodzony w tak zwanej radikulopatii. Powstałe objawy różnią się w zależności od umiejscowienia korzenia nerwu.

Anatomia kręgosłupa

Chociaż istnieją pewne różnice między osobami, w przeważającej części wszyscy mamy siedem kręgów w naszej szyi, zwanych kręgami szyjnymi. Poniżej znajdują się kręgi piersiowe (przyczepione do żeber), a następnie pięć kręgów lędźwiowych. Ostatni kręg lędźwiowy jest przytwierdzony do kości krzyżowej, dużej kości, która pomaga utworzyć krąg miednicy.

Kręgi są zwykle skracane do liczby i litery, licząc od góry grzbietu do dołu. Na przykład C5 oznacza piąty kark szyjny z górnej części kręgosłupa. T8 oznacza ósmy kręg klatki piersiowej w dół od C7 (ostatni kręgu szyjnego).

Zasadniczo korzenie nerwowe są nazwane imieniem kości nad nimi. Na przykład, korzeń nerwowy, który wychodzi między czwartym a piątym kręgiem lędźwiowym, będzie nazywany L4. Nerwy szyjne są jednak różne: chociaż istnieje tylko 7 kręgów szyjnych, istnieje 8 nerwów szyjnych, z których pierwszy istnieje powyżej pierwszy kark szyjny. Tak więc w szyi nerwy są oznaczone za kręgami poniżej im. Aby było jasne, zwykle najlepiej jest określić korzenie nerwu przez odniesienie do obu kręgów, np. (C7-T1), ale większość lekarzy nie robi tego w codziennej praktyce.

Sam rdzeń kręgowy faktycznie tylko schodzi do L1 u dorosłych, gdzie kończy się strukturą zwaną conus medullaris. Nerwy nadal zwisają z tego punktu, unosząc się w worku płynu mózgowo-rdzeniowego. Ta kolekcja nerwów nazywa się cauda equina, łaciną dla "końskiego ogona", które luźne nerwy przypominają nieco, aż wyjdą z otworu między kręgami lędźwiowymi.

Objawy radikulopatii

Każdy korzeń nerwowy, który wychodzi z rdzenia kręgowego, przenosi informacje z mózgu, aby poszczególne mięśnie się poruszały, i otrzymuje wiadomości z poszczególnych obszarów skóry. Z tego powodu można wywnioskować, na jakim poziomie występuje radikulopatia, w oparciu o doświadczane objawy. Co więcej, radikulopatie są prawie zawsze bolesne, podczas gdy wiele innych problemów z nerwami nie jest.

Wiele radikulopatii jest spowodowanych subtelnymi zmianami w architekturze szkieletu kręgosłupa. Kręgi piersiowe nie mogą się zbytnio przesuwać, ponieważ są zakotwiczone w klatce piersiowej. Z tego powodu najbardziej widoczne radikulopatie występują w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa.

Radikulopatie szyjkowe

Nerwy, które rozgałęziają się z rdzenia kręgowego w szyi, wychodzą z kręgu w celu uzyskania wymieszanego wzorca zwanego splotem ramiennym. Stamtąd nerwy dalej unerwiają skórę i mięśnie ramienia. Ze względów praktycznych najważniejszymi korzeniami nerwowymi w ramieniu są C5, C6 i C7. Warto wiedzieć, że około 20 procent wszystkich radikulopatii szyjnych obejmuje dwa lub więcej poziomów.

1. C5: Naramiennik (mięsień ramienny, który unosi ramię z ciała) jest unerwiony przez nerwy pochodzące z C5. Oprócz osłabienia barku, ta radikulopatia może prowadzić do drętwienia barku i ramienia.
2. C6: Radikulatia C6 może prowadzić do osłabienia bicepsa i prostowników nadgarstka. Ponadto mogą pojawić się zaburzenia czucia w palcu wskazującym i środkowym, a także w części przedramienia.
3. C7: Prawie połowa (46 procent) wszystkich radikulopatii szyjnych obejmuje ten korzeń nerwu. Główną słabością jest mięsień trójgłowy, który prostuje ramię. Może również występować utrata czucia w części dłoni, na przykład palcu serdecznego.

Lędźwiowe radikulopatie

Nerwy, które wychodzą z otworu nerwowego w odcinku lędźwiowym, tworzą splot lędźwiowy, zespolone zespolenie różnych nerwów. Stamtąd te nerwy dalej unerwiają skórę i mięśnie nóg.

1. L4: Iliopsoas, który zgina biodra, może być słaby, podobnie jak mięśnie czworogłowe, które rozciągają nogę w kolanie. Kolano i część podudzia mogą być również zdrętwiałe.
2. L5: Zdolność do podniesienia punktu stopy z podłogi może być zmniejszona, a górna powierzchnia stopy może być zdrętwiała. Ten korzeń nerwowy zajmuje około 40 do 45 procent radikulopatii lędźwiowo-krzyżowych.
3. S1: Zdolność do skierowania stopy w kierunku podłogi (tak jakbyś stanął na palcach) jest osłabiona i może występować drętwienie małego palca i stopy stopy. Ten korzeń nerwowy jest zaangażowany w około 45-50% radikulopatii lędźwiowo-krzyżowych.

Właśnie przejrzeliśmy anatomię nerwów, które wychodzą z rdzenia kręgowego. Podczas gdy omawialiśmy niektóre z objawów, nie zaczęliśmy nawet odkrywać wielu różnych przyczyn neuropatii lub ich leczenia. Podczas gdy większość bólu pleców ustępuje samoistnie, jeśli słabość się rozwija, jest to znak, że można wymagać bardziej agresywnej terapii.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Alport AR, Sander HW, kliniczne podejście do neuropatii obwodowej: lokalizacja anatomiczna i diagnostyka. Kontinuum; Tom 18, nr 1, luty 2012
• Blumenfeld H, Neuroanatomia poprzez przypadki kliniczne. Sunderland: Sinauer Associates Publishers 2002